Numer: Spider-Man: Blue #4
Tytuł: Book Four: Autumn In New York
Wydawnictwo: Marvel Comics 2002
Data wydania: Październik 2002
Scenariusz: Jeph Loeb
Rysunki: Tim Sale
Tusz: Tim Sale
Kolory: Steve Buccellato
Litery: Richard Starkings & Comicraft’s Wes Abbott
Okładka: Tim Sale
Asystent redaktora: Kelly Lamy
Redaktor: Bronwyn Taggart
Redaktor zarządzający: Nanci Quesada
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Bill Jemas
Cena: $3.50
Przedruk PL: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #33
Przedruk PL 2: Spider-Man: Niebieski

Streszczenie

Podczas jednego ze wspólnych śniadań ciocia May pyta Petera, czy miałby coś przeciwko, jeśli po jego wyjeździe do collegu w jego miejsce wprowadziłaby się Anna Watson. Chłopak oczywiście nie ma żadnych zastrzeżeń i po chwili ku swojemu zdziwieniu dowiaduje się, że ciotka wie o jego planach wspólnego kwaterunku z Harrym. Peter trochę się tym faktem oburza, ale May ucina rozmowę i schodzi na bardziej przyziemne tematy.

W więzieniu podczas wspólnego posiłku przestępca znany jako Vulture dostaje ataku serca. Jeden ze współwięźniów, Blackie Drago, wymusza na Sępie podanie adresu pewnej lokacji.

Peter wraz ciotką udają się w odwiedziny do Watsonów. Młody Parker zaczyna rozmowę z MJ, gdy pod jej dom podjeżdża Harry Osborn i zabiera dziewczynę na randkę. Peter zdąża już tylko przyjąć propozycję wspólnego mieszkania i może tylko wzrokiem odprowadzać odjeżdżających przyjaciół.

Blackie ucieka z więzienia, korzystając z pomocy tajemniczego mężczyzny, który przemyca go w koszu na pranie, a wcześniej pomógł mu otruć Vulture’a. Razem jadą do starego młyna, gdzie Blackie znajduje zapasowy kostium Sępa. Jego mocodawca przypomina mu o umowie i ucieka przed przyjazdem policji.

Peter w kostiumie Spider-Mana udaje się na imprezę w mieszkaniu Harry’ego na spotkanie ze swoimi przyjaciółmi, którzy jak zwykle muszą na niego czekać. Nagle coś rozrywa jego sieć, powodując, że zaczyna on spadać z dużej wysokości. Tuż przed ziemią ratuje się, wystrzeliwując sieć, lecz jego oponent nie ustępuje. Atakuje gradem ciosów, na które Pająk nie jest w stanie odpowiedzieć. W końcu zbieg w przebraniu Vulture’a triumfuje, wierząc, że udało mu się zabić Spider-Mana.

Recenzja

Przechodzimy wreszcie do drugiej połowy tej jak dotąd bardzo dobrej miniserii i muszę bardzo szczerze przyznać, że jej poziom jest w stu procentach utrzymany. Nadal wszystkie plusy historii pisanej przez Jepha Loeba zostają jej plusami, a minusów niemal wcale nie można odnaleźć. Oczywiście zakładając, że w ogóle jakieś tu występują. Muszę od siebie dodać, że od zawsze o wiele bardziej lubiłem opowieści z Pająkiem sprzed lat 90., a ta mini, choć wydana długo po tej dacie, świetnie oddaje klimat tych czasów.

Duża, jeśli nie największa w tym zasługa Tima Sale – twórcy rysunków do tego komiksu. Choć autentycznie próbowałem, to jednak nie umiem sobie wyobrazić jakiegokolwiek innego artysty, który mógłby tak dobrze zilustrować tą pozycję.

A co w samym komiksie? To co lubię najbardziej w komiksach o Pająku, czyli idealnie zbalansowane problemy Petera Parkera jako Spider-Mana i jako niepozornego, fajtłapowatego młodzieńca. Naprawdę niewiele jest takich postaci w komiksach, których perypetie na tle osobistym tak bardzo interesowałyby mnie jak właśnie sercowe problemy młodego Parkera. Ponadto pojawienie się nowego Vulture’a (Blackiego Drago) również interesujące, ale w związku z nim mam pewne zastrzeżenie do pana scenarzysty: bowiem jak bardzo naiwnym trzeba być, żeby wierzyć, że zabiło się Spider-Mana kilkoma ciosami bez chociażby sprawdzenia tętna? A tak to już wiemy, że nasz ulubiony Pajączek trochę poleży na dachu i w następnym zeszycie obolały wstanie i powróci do domu.

Słowem podsumowania kolejny, czwarty już zeszyt miniserii Spider-Man: Blue oceniam na pięć pajączków i z dużą ciekawością już niedługo zabiorę się za kolejną część.

Ocena:

Autor: Lokus