Numer: Untold Tales of Spider-Man #4
Tytuł: The Measure of a Man
Wydawnictwo: Marvel Comics 1995
Data wydania: Grudzień 1995
Scenariusz: Kurt Busiek
Rysunki: Pat Olliffe
Tusz: Al Vey, Pam Eklund
Kolory: Steve Mattsson
Litery: Richard Starkings, Comicraft
Okładka: Pat Olliffe, Al Vey
Redaktor: Bob Budiansky
Cena: $0.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Na szczycie budynku Spider-Man prowadzi walkę z grupą superbohaterów znaną jako Spacemen. Walkę obserwuje i nagrywa na kamerę John Jameson. Bitwa kończy się zniszczeniem budynku i ucieczką Spacemen.

John odwiedza swojego ojca w Daily Bugle i mówi mu, że NASA rozważa kandydaturę Spider-Mana na astronautę. Ich rozmowę przerywa Betty Brant, która informuje o konferencji prasowej Spacemen. Na konferencji lider grupy wyjaśnia w jaki sposób jej członkowie zdobyli swoje nadprzyrodzone moce (w trakcie misji kosmicznej na wskutek promieniowania). Oznajmia, że ich pierwszą misją jest pochwycenie kryminalisty Spider-Mana! Jameson postanawia wesprzeć kampanię Spacemen. W jego gazecie pojawia się seria artykułów, które ukazują walkę Spacemen ze Spider-Manem w czasie rabowania banków. Peter dostarcza Jamesonowi nowe zdjęcia i prosi o wolny piątek dla Betty.

Pod wieczór ma miejsce parada zorganizowana przez Spacemen. Miłą atmosferę przerywa pojawienie się Spider-Mana, który przejrzał plany grupy: za pomocą skonstruowanego urządzenia podsłuchał ich sygnały radiowe i dowiedział się, gdzie ukryli zrabowane z banków pieniądze. W toku walki platforma paradowa zostaje zniszczona, ujawniając schowane w niej pieniądze. Policja zabiera Spacemen do więzienia. John mówi ojcu, że Spacemen okazali się kłamcami i nabyli swoje moce, zatruwając się gazem ze sprowadzonej przez niego próbki meteorytu. Oznajmia, że NASA zrezygnowała z kandydatury Spider-Mana. Jameson nie może uwierzyć, że Spider-Man nie jest kryminalistą.

Recenzja

Czwarty numer UTOSM jest najgorszym numerem spośród 4 wydanych w 1995 roku. Atrakcją historii tego komiksu jest fakt, że jej narracja prowadzona jest przez Johna Jamesona, syna Jamesona z Daily Bugle. John wygłasza celne spostrzeżenia odnośnie tego, co się wokół niego dzieje. Myli się jednak, gdy przedstawia swemu ojcu profil psychologiczny Spider-Mana. Ta dwuznaczność została świetnie wpisana w historię przez scenarzystę komiksu. Gdy John mówi, że prywatnie Spider-Man jest duszą towarzystwa, jednocześnie widzimy jak Peter Parker zostaje po raz kolejny poniżony przez Flasha Thompsona. Gdy zaś John wspomina o niezależności bohatera, słyszymy jak ciocia May każe Peterowi wracać jak najszybciej do domu.

Niestety to jedyny jasny punkt scenariusza. Reszta poświęcona jest nowej grupie nadprzyrodzonych tępaków tytułujących siebie Spacemen. Trudno uwierzyć, że obdarzeni takimi możliwościami, po prostu oddają się w ręce policji, gdy na jaw wychodzą zrabowane przez nich pieniądze.

Skandalem jest natomiast sposób, w jaki Spider-Man przejrzał intencje Spacemen. Bohater wspomina, że wynalazł urządzenie, które podsłuchało transmisję Spacemen. Jakie urządzenie, gdzie i kiedy zostało skonstruowane? Nie wiadomo. I kiedy Spacemen mówili o swoich planach bądź przesyłali sobie jakieś sygnały radiowe, które odsłuchał Peter? Oczywiście, nie wiadomo. Tak na marginesie, sama grupa mnie nie zachwyciła ani swoim stylem bycia ani wyglądem ani swoimi mocami. Jak dla mnie przeszli bez echa. Szkoda też, że zabrakło typowego humoru Jamesona, taka sytuacja widoczna w komiksie stwarzała pole do conajmniej kilku zabawnych komentarzy wydawcy Daily Bugle. 3 pajączki. 1 pajączka dodałem za odniesienia do lat 60-tych.

Ocena:

Autor: Dawidos