Numer: Peter Parker, The Spectacular Spider-Man #54
Tytuł: To Save the Smuggler!
Wydawnictwo: Marvel Comics 1981
Data wydania: Maj 1981
Scenariusz: Roger Stern
Rysunki: Marie Severin
Tusz: Jim Mooney
Kolory: Marie Severin
Litery: Jim Novak
Okładka: Frank Miller, Walt Simonso
Redaktor: Dennis O’Neil
Redaktor naczelny: Jim Shooter
Cena: $0.50
Przedruk PL: brak

Streszczenie

Spider-Man zatrzymuje podejrzany samochód ścigający i strzelający w ambulans. Okazuje się, że to policja goniła skonfiskowanym samochodem porwaną przez organizację przestępczą Maggia karetkę, w której przewożono bardzo ważnego świadka. Pająk przeprasza porucznika Krisa Keatinga, po czym rusza zatrzymać uciekający samochód. Okazuje się, że przewożony jest w nim Smuggler. Dwaj przestępcy chcą zabić Smugglera by ten nie mógł zeznawać. Spider-Man zatrzymuje pojazd, z którego wychodzą oprychy i od razu otwierają ogień. Peter zajęty ochranianiem przechodniów pozwala im wziąć ze sobą nieprzytomnego Smugglera i uciec. Jedynym śladem jaki po nich pozostał jest pudełko zapałek z jakiegoś orientalnego miejsca. Zjawia się policja pod dowództwem detektywa, sierżanta Snidera.

Na posterunku Pająk opisuje Sniderowi jak wplątał się w całą akcję. Snider opowiada mu o Smugglerze – Eriku Josten, jak uciekł do Europy przed oskarżeniami za przemyt. Tam pracował dla nazistów i w jakiś sposób zyskał ogromne moce. Wrócił z Europy i jako Power Man walczył z Avengers (Avengers #21), a później z Luke Cagem (Power Man #21). Po przegranej potyczce chwytał się różnych zajęć, aż odnalazł go Count Nefaria, ówczesny szef Maggia. Oszukany przez niego stracił moce. Później dzięki napojowi je odzyskał i stał się Smugglerem. W chwili, gdy moce zaczęły zanikać zgodził się pomóc Keatingowi w zamian za spokój. Ktoś dowiedział się o tej umowie i Maggia postanowiła pozbyć się go. Nagle do biura wchodzi Keating. Podczas, gdy mężczyźni skaczą sobie do gardeł, Spider-Man ucieka.

W szkole Peter dowiaduje się od Phila, że pudełko zapałek należy do japońskiej, ekskluzywnej restauracji na łodzi, którą tej nocy mają otworzyć.

Noc. Peter dostaje się na łódź będącą równocześnie restauracją. Znajduje związanego Smugglera i tłumaczy mu, że jest tu by pomóc, nagle wchodzi samuraj. Tymczasem na pokładzie Keneshiro rozmawia z przedstawicielem Maggia, Dumontem. Dżentelmeni mówią o zdrajcy, którego w tej chwili ich człowiek pilnuje. Udają się do niego. Tam związanego Smugglera strzeże samuraj. Keneshiro, każe wyjąć obciążenie dla Jostena, by łatwiej było go utopić. W gablocie znajdują jedynie nieprzytomnego samuraja. A tym, który pilnował Smugglera okazał się być Spider-Man. Rozpoczyna się walka. Erik rozrywa krępujące go łańcuchy i pomaga Pająkowi. Razem wydostają się na pokład, gdzie trafiają do pełnej ludzi restauracji. Rozlegają się strzały. W chwili, gdy bohater wraz ze świadkiem mają skakać do wody, jeden z oprychów Dumonta strzela w plecy Smugglera, który wpada do wody. Spider-Man wyławia go. Nagle zjawia się policja na czele ze Sniderem.

Pająk dowiaduje się jak detektyw odnalazł Smugglera, który po postrzale w plecy będzie żył. Świadkowie zeznają, że Spider-Man zaatakował restaurację Keneshiro, co powoduje, że przestępcy uchodzą cało. Sfrustrowany Peter chwyta siecią jedną z torebek z jedzeniem, w której przypadkiem znajduje narkotyki. Dumont, właściciel restauracji i ich ludzie zostają aresztowani. Tymczasem Spider-Man zajada się smakołykami z jednej z torebek, w której było jedzenie.

Recenzja

Przed nami historia z postacią, którą mieliśmy okazję całkiem niedawno podziwiać w Spectacular Spider-Man #49 i #50. Dziś poznajemy kim jest i mniej-więcej co przeszedł.

Historia sama w sobie jest nawet sensowna, ale chwilami nudna. Spider-Man ratuje przestępcę, który zgodził się pomagać policji, przez co grozi mu śmiertelne niebezpieczeństwo. Niestety nie ma tu niczego co by nas mogło zaskoczyć bądź zaciekawić. Bo jak inaczej mogłaby skończyć się opowieść w której bohater ma kogoś uratować? Niestety, tu zakończenie jest fatalne i wcale nie chodzi o to, że Spider wykonał zadanie i uwolnił przestępcę (bo tak miało być), a o to co Spider całkiem przypadkiem odkrył. W pływającej restauracji, na jej otwarciu, w niektórych paczkach z jedzeniem znalazły się narkotyki… świetne miejsce na ukrycie i rozprowadzenie… Nie wiem co scenarzysta robił w czasie, gdy pisał tą część scenariusza, jednak tym sposobem z przeciętnej historii zmniejszył jej ocenę i stworzył nieprzeciętnie głupie zakończenie.

Od strony graficznej nie jest źle, ale mogło być zdecydowanie lepiej. Zawinił najprawdopodobniej Mooney, który tu odpowiada za tusz. Kreski są miejscami zdecydowanie za grube, przez co rysunki nie są zbyt wyraźne. Sama w sobie twórczość Severin nie jest zła, bo nawet mi się podoba. Gdzieniegdzie nawet możemy dopatrzeć się kresek odpowiadających za ukazanie ruchu.

Czas na kilka słów podsumowania. Tak jak wcześniej wspomniałem komiks należałby do przeciętnych, gdyby nie to nieprzeciętnie głupie zakończenie, które znacząco obniża poziom oraz ostateczną ocenę komiksu. Zdecydowałem się ocenić ten komiks na 2,5 pajączka.

Ocena:

Autor: Spider-Nik