Numer: The Amazing Spider-Man #28 (#829)
Tytuł: Who Run the World?, Part Three
Wydawnictwo: Marvel Comics 2019
Data wydania: Październik 2019
Scenariusz: Nick Spencer
Rysunki: Kev Walker
Tusz: John Dell
Kolory: Laura Martin & Andrew Crossley
Litery: VC’s Joe Caramagna
Okładka: Ryan Ottley & Nathan Fairbairn
Asystent redaktora: Kathleen Wisneski
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: C.B. Cebulski
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Amazing Spider-Man, Tom 5

Streszczenie

Przez świetlik Spider-Man widzi, jak Randy całuje się z Beetle. Janice przeprasza chłopaka, że nie dotarła na obiad. Kiedy Robertson czyta w telefonie o ataku na F.E.A.S.T., kobieta przyznaje się do tej napaści i porwania Myersa. Randy nie kryje oburzenia. Beetle broni się, że dla niej to tylko biznes i praca. Po kłótni Janice zakłada maskę i wylatuje z mieszkania. W locie dzwoni do Kingpina, by podać mu namiary na Boomeranga. Spider-Man zabiera ze swego pokoju odbiornik dalekiego zasięgu, aby zlokalizować Myersa.

Siedziba Syndicate. Koleżanki z teamu informują powracającą Beetle, że przygotowały listę propozycji, jak uśmiercić Boomeranga i wysłać światu sygnał. Przed ich kryjówką zjawia się Kingpin z oddziałami SWAT i jednostkami do walki z metaludźmi. Fisk żąda wydania Boomeranga miastu. Beetle proponuje dobić targu z burmistrzem, aby zarobić na jeńcu. Preferujący zemstę gang dziwi się zmianie jej decyzji.

Na miejsce dociera Spider-Man. Fisk, okłamując funkcjonariuszy, że Pająk działa pod wpływem hipnozy Boomeranga, nasyła na niego specoddziały. Beetle wpada na kolejny pomysł – zwrot Myersa w zamian za Spider-Mana, którego potem zabiją. Kiedy koleżanki z Syndicate wytykają jej brak konsekwencji, unieruchomiony lepką substancją Boomerang wyjawia, że Beetle wykorzystała i zdradziła współpracowniczki, kradnąc jego stary numer. Janice, mierząc do niego, każe mu się zamknąć.

Po tym, jak budynkiem wstrząsa wybuch spowodowany walką na zewnątrz, Beetle chwyta Boomeranga, który twierdzi, że nie wyda go Fiskowi, gdy odkryje, czemu ten go ściga. W tym celu wręcza jej zapisaną kartkę. Przeczytawszy ją, Janice postanawia puścić Myersa wolno. Przeprasza koleżanki za spiskowanie za ich plecami, tłumacząc, że chciała, by Kingpin dał im wszystkim immunitet, dzięki któremu byłyby jego prywatną służbą bezpieczeństwa i działałyby legalnie. Okazuje się, że one wcale, a wcale nie pragną życia na legalu. Aby odzyskać ich zaufanie, Beetle każe Fredowi wtajemniczyć je w sekret Kingpina.

Na zewnątrz przegrywającego Spider-Mana nieoczekiwanie ratuje Syndicate. Beetle, wiodąc żeński gang do walki z siłami Kingpina, prosi Pająka, by zabrał stąd Boomeranga. Ten zaś wymusza na niej zakaz używania śmiercionośnych broni pod groźbą poskarżenia się jej chłopakowi na jej zachowanie. Fred zostaje ewakuowany, lecz wszystkie działaczki Syndicate, poza Beetle, trafiają do aresztu. Na dachu Spider-Man żąda, by Myers wreszcie wyjaśnił, czemu Kingpin go ściga. Fred zgadza się wyznać mu całą prawdę.

Wiozący Syndicate konwój zostaje trafiony pociskiem przez Beetle, która przybyła wyzwolić swoje koleżanki. Tymczasem do F.E.A.S.T. zgłasza się ekipa od Mister Stone’a, aby charytatywnie wyremontować schronisko. May tłumaczy Randy’emu, że prawniczka Janice Lincoln załatwiła im zgodę radnego Galazkiewicza na ich działalność i zaprasza ich na brunch w ten weekend. Robertson zgadza się przyjść i uśmiechając się, kieruje wzrok na Beetle, która zadowolona przygląda im się z pobliskiego dachu.

Recenzja

Konflikt, którego uczestnikami stali się Spider-Man, Boomerang, Kingpin, Beetle i jej organizacja Syndicate, a nawet przypadkowo Randy Robertson i May Parker, znajduje w końcu rozwiązanie. Czy szczęśliwe? To już zależy dla kogo, ponieważ niektórzy wychodzą z tej konfrontacji raczej z tarczą, a inni na tarczy. Choć stare niesnaski między pewnymi postaciami zostały zażegnane, to o dziwo wciąż nie doczekała się rozstrzygnięcia zagadka, od której rozpoczęła się ta cała zadyma.

Zanim wybucha chaos kruszący sojusze jednych przeciw drugim, trwa melodramat, którego bohaterami są Randy i Janice. Romantyczny wątek, choć od strony dramaturgii barwny i pożądany, wydaje się mimo wszystko mało przekonujący. Gdyby Beetle udawała, że zrezygnowała z przestępczej kariery, byłoby to jeszcze wiarygodne, ale moment, gdy przyznaje się chłopakowi do ostatnich „wybryków”, sprawia, że komiks przekracza tę cienką granicą, za którą kończy się tolerancja, bo przecież dobroduszny Randy powinien trzasnąć drzwiami, a mimo oburzenia zachowaniem dziewczyny nic z tym dalej nie robi.

Oblężenie kryjówki Syndicate przedstawiono w stylu, jakiego nie powstydziłby się rasowy film sensacyjny: są ciągłe zwroty akcji i dominuje zmienność relacji między bohaterami, a wszystko to okraszone czysto komiksowymi motywami takimi jak policyjne oddziały wyszkolone i wyposażone do walki z metaludźmi. Warsztatowo nie ma się więc do czego przyczepić. W warstwie scenariuszowej już tak idealnie nie jest, bo zdarzają się niedorzeczności jak np. Beetle, która mimo feministycznych przekonań posłusznie wykonuje żądanie Spider-Mana grożącego, że poskarży się na nią jej nowemu chłopakowi.

Najlepsze, a może najgorsze w tym całym komiksie, jest zatajenie prawdy o tym, o co toczyła się ta cała rozgrywka. Jaka to wielka tajemnica była powodem, że Kingpin ścigał Boomeranga, a Beetle darowała Myersowi wszelkie winy i nawet rzuciła wszystkie siły do jego obrony przed Fiskiem? Co ciekawe, ale i na swój sposób irytujące, Spider-Man w końcu wymusza na Boomerangu szczerą spowiedź w tej sprawie, ale czytelnik niczego się nie dowiaduje, bo ta rozmowa zostaje przeprowadzona… za kulisami!

Jaki z tego wniosek? Ano taki, że musi to być naprawdę „bomba”, a autor ma pewnie swoje powody i mocne argumenty merytoryczne za tym, by odpalić ją później. Jednak uczucie niedosytu pozostaje. 4 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos