Numer: The Amazing Spider-Man #18
Tytuł: Before Dead No More, Part Three: Full Otto
Wydawnictwo: Marvel Comics 2016
Data wydania: Listopad 2016
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: R.B. Silva
Tusz: Adriano Di Benedetto
Kolory: Marte Gracia
Litery: VC’s Joe Caramagna
Okładka: Alex Ross
Asystent redaktora: Allison Stock
Pomocnik redaktora: Devin Lewis
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Amazing Spider-Man: Globalna Sieć, Tom 4

Streszczenie

Przeszłość. Earth-001. Loomworld. Superior Spider-Man (Otto Otavius), pokonany przez Spider-Mana, zwraca się dyskretnie do zainstalowanego w rękawicy hologramu Anny Marii Marconi, która na jego polecenie przechodzi w stan uśpienia na okres 100 dni. Karn zapewnia go, że podróż w czasie sprawi, iż zapomni o całej tej przygodzie. Spider-Ock, decyzją Pająków z Spider-Army, zostaje przymusowo odesłany w przeszłość. (The Amazing Spider-Man #15).

100 dni później. Pracownicy Parker Industries odgrzebują gruzy z zawalonej siedziby swojej firmy (The Amazing Spider-Man #18). W leżącej nieopodal rękawicy, będącej nośnikiem „cyfrowej” Anny, dobiega końca operacja przywracania pamięci Otto Octaviusa. Doctor Octopus, który dzięki technologii z 2099 roku zapisał swoją świadomość w formie sztucznej inteligencji, transformuje urządzenie w mobilnego Octobota, który przyczepia się do pleców obecnego na miejscu Living Braina i przenosi do jego pamięci kopię umysłu Otto.

W przeciągu kilku następnych miesięcy żyjący w robocie Octavius planuje, jak ponownie przejąć ciało Petera Parkera. Na skutek jego intrygi Sajani Jaffrey, wspólniczka Parkera, zostaje wyrzucona z firmy. Kiedy jego ukochana Anna Maria zaczyna spotkać się z Aiden Blainem, decyduje się „zamieszkać” w mózgu jej nowego chłopaka i pewnego wieczoru podaje mu napój z silnym środkiem usypiającym. Transfer świadomości kończy się jednak niepowodzeniem, bo jak się okazuje Otto może dokonać zamiany umysłu tylko z Parkerem.

Później. Chcąc pozbyć się wadzącego mu Blaina, Octavius załatwia mu intratną posadę w Australii i naukowiec z Parker Industries niezwłocznie wyjeżdża do nowej pracy, zostawiając Annę Marię ze złamanym sercem. Za chwilę dzwoni do niej Peter, który prosi ją, by jeszcze raz przyjrzała się technologii New U, bo pajęczy zmysł dał mu znać, że coś jest nie tak. Gdy rozmowa kończy się, Living Brain zagaduje Annę o jej życie prywatne i załamuje się, gdy słyszy, że nie mogłaby kochać Otto, wiedząc już, jakim był szalonym potworem.

Po wyjściu Marconi z laboratorium Dr. Octopus dochodzi do wniosku, że metoda New U Technologies mogłaby mu umożliwić powrót do własnego ciała, ale uświadamia sobie, że odzyska Annę tylko wtedy, gdy „stanie się” z powrotem Parkerem, który budzi w niej wspomnienia cudownych chwil. Living Brain aranżuje więc wyjazd z Londynu do Nowego Yorku. Na lotnisku Anna zgodnie z procedurami wyłącza robota. Na miejscu, gdy go odpala, Otto, doznawszy koszmaru cyfrowej egzystencji, uznaje, że musi czym prędzej wyzwolić się z robota.

Baxter Building. Peter pyta Annę, co sprowadza ją do niego. Ta dziwi się, bo Living Brain powiedział jej, że ma się z nim pilnie spotkać. Zgodnie z planem Octaviusa robot zostaje zabrany do pracowni Parkera na testy, które mają sprawdzić, skąd u niego to dziwne zachowanie. Kiedy dopytuje, co stało się z Octaviusem, Peter i Anna opowiadają mu o poświęceniu, na jakie zdobył się Otto w konflikcie z Goblinem (Superior Spider-Man #30). Niedowierzając, Living Brain wpada w szał i usiłuje zamordować Parkera. Ten jako Spider-Man bierze Annę na plecy i pociskami z sieci trafia w przyciski na panelu robota w sekwencji mającej go wyłączyć.

Podczas walki Otto domyśla się zamiarów Spider-Mana. Nie chcąc znowu pogrążyć się w nicości, tak jak w czasie lotu z Londynu do Nowego Yorku, wciska sam jeszcze jeden przycisk, który uruchamia mechanizm autodestrukcji. Kiedy robot wybucha, Spider-Man własnymi plecami osłania Annę przed odłamkami z eksplozji. Anna ubolewa nad utratą sztucznego asystenta. Peter deklaruje, że nie odbuduje go, bo to zbyt niebezpieczne. Tymczasem Otto, który przeniósł się do Octobota, decyduje się jednak odzyskać swoje ciało.

Recenzja

W cieniu spisku mieniącego się panem życia i śmierci Jackala dzieją się inne złowieszcze intrygi. Wśród nich prym wiedzie ciągnący się od początku tej serii plan Doktora Octopusa, który pragnie odzyskać ciało z krwi i kości. Na jego zamysłach, uczuciach i rozterkach koncentruje się w całości ten odcinek prologu Dead No More: The Clone Conspiracy. Jako narrator Doc Ock relacjonuje wydarzenia zarówno sięgające w przeszłość, jak i wybiegające w przyszłość.

Niniejszy komiks wzbogaca fabułę poprzednich przygód Spider-Mana i jego najbliższego otoczenia, uzupełniając ją o „słowa i czyny” uczestniczącego w nich zakulisowo Otto Octaviusa. Koniec końców 18 numer cyklu przynosi odpowiedź na nurtujące od dawna czytelników pytanie – w jaki sposób arcywróg Spider-Mana wyrwał się ze szponów śmierci? Chociaż zastosowana tu deus ex machina posiłkuje się już wcześniej wykorzystanym w przypadku Doc Ocka motywem, to podaje logiczne uzasadnienie, czemu żyjący w ciele robota przeciwnik Spider-Mana ma wciąż tak paskudny charakter.

O wartości tego utworu najlepiej świadczy to, że autor potrafi wzbudzić współczucie dla narratora opowieści, chociaż ten przejawia myślenie i zachowanie właściwe super-złoczyńcom. Oto dowód, że nawet z czarnego charakteru da się wyciosać takiego bohatera, z którym można się jakoś solidaryzować, a wręcz identyfikować. Bo któż normalny nie pragnie żyć, wzbudzać podziw, kochać i być kochanym? A wszystkie te emocje odczuwa egzystujący wirtualnie Doc Ock, który, mimo że przemawia jak super-łotr starej daty, jest w stanie zaskarbić sobie sympatię czytelnika.

Co prawda, to już drugi – w ramach przygrywki przed premierą medialnie nagłośnionego crossoveru – komiks, który spycha postać Petera Parkera na drugi plan, ale niewątpliwie warty lektury z uwagi na niecodzienne perypetie słynnej postaci, balansujące między patosem a humorem dialogi, rozbudowany kontekst minionych wydarzeń i bardzo przyzwoite rysunki, dzięki którym nawet amok topornego robota tworzy w miarę ekscytujące widowisko. 4,5 pajączka.

Ocena:

Autor: Dawidos