Numer: The Amazing Spider-Man #17
Tytuł: The Graveyard Shift, Part Two: Trust Issues
Tytuł 2: Repossession, Part Two: No Take Backsies
Wydawnictwo: Marvel Comics 2015
Data wydania: Czerwiec 2015
Scenariusz: Dan Slott & Christos Gage
Rysunki: Humberto Ramos
Okładka: Humberto Ramos & Edgar Delgado
Asystent redaktora: Devin Lewis
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

The Graveyard Shift, Part Two: Trust Issues
Podczas rodzinnego obiadu w mieszkaniu Jamesonów ciocia May podsuwa pomysł wzięcia ślubu przez Petera i Annę Marię. Peter jest bardzo speszony, ale Marconi nie ukrywa faktu, że zerwali ze sobą, o czym mówi wprost. Po zakończeniu spotkania i wyjściu na dwór Anna namawia Parkera, by zabrał ją do ich wspólnego mieszkania metodą na Spider-Mana, twierdząc, że nikogo z gapiów nie powinien zdziwić ten widok, gdyż Pająk już dwa razy uratował jej życie w miejscu publicznym.

Laboratorium testowe Parker Industries. Sajani Jaffrey po raz kolejny nie zostawia suchej nitki na aktualnym projekcie rozwijanym przez Parkera. Clayton Cole (dawny Clash) staje w obronie pomysłu zbudowania placówki więzienno-resocjalizacyjnej dla super-przestępców, stawiając siebie za przykład człowieka, którego życie zmieniło się, gdy założyciel Parker Industries dał mu drugą szansę. Rozmowa na ten temat kończy się, gdy jeden ze strażników informuje Sajani, że system zabezpieczeń w budynku nieco szwankuje. Chwilę później zjawiają się Peter i Anna, która odpowiadając na pytania Jaffrey o okoliczności ich niezauważalnego przybycia zdradza, że Parker wciąż prowadzi potajemne interesy ze Spider-Manem, dzięki ukrytemu przejściu w swoim laboratorium. Wygaduje się też, że jej związek z Peterem należy już do przeszłości. Szef Parker Industries zaczyna się niepokoić z powodu jej nadgorliwości w mówieniu prawdy.

Centrum bezpieczeństwa Parker Industries. Przeprowadzając infiltrację, Ghost zamyka siedzibę firmy na cztery spusty i ucisza strażnika, który przyuważył go na grzebaniu przy instalacji komputerowej. Przełącza również S.W.A.T.-boty w tryb tłumienia buntu więziennego, gdy Parker prowadzi prezentację o środkach bezpieczeństwa w planowanym więzieniu. Kiedy roboty zaczynają szaleć, Ghost wygłasza krótkie przemówienie do personelu Parker Industries, szczycąc się, że zniszczy doszczętnie ich wizerunek, kompromitując ich sztandarowy projekt. Korzystając z pajęczego zmysłu, Peter ochrania swoich podwładnych przed obrażeniami, a Anna po raz kolejny zapewnia mu alibi, mówiąc, że zakłóca system naprowadzania S.W.A.T.-botów. Prezes Parker Industries wyznacza Living Braina do roli ochroniarza naukowców. Anna jest tym zaniepokojona, ponieważ w pamięci robota zachowała jedyną kopię tajnego projektu z nanotechnologii, o którym wie jeszcze tylko Sajani. Na wieść o niebezpieczeństwie utraty poufnych danych Jaffrey postanawia działać na własną rękę. Tymczasem Living Brain, na rozkaz Parkera, przebija się do jego ukrytego pomieszczenia ze sprzętem Spider-Mana. Wyprowadzając współpracowników przez to prowizoryczne wyjście ewakuacyjne, Anna odradza im dotykać czegokolwiek z tego magazynu, ponieważ może być to potrzebne Spider-Manowi. Wdzięczny jej za ujęcie sprawy w taki sposób, Peter nie ewakuuje się rzekomo po to, by zamknąć dostęp do laboratorium testowego, a w rzeczywistości ma zamiar przebrać się w kostium superbohatera.

Sajani kieruje się do centrum monitoringu, skąd Ghost obserwuje przebieg zdarzeń. Wiceprezes Parker Industries przypuszcza, że zadaniem sabotażysty, zleconym mu przez konkurencję, jest storpedowanie projektu super-więzienia, który i dla niej jest zadrą w oku. Widząc w nim potencjalnego sojusznika, proponuje mu układ: nikogo nie skrzywdzi i nie zrujnuje jej firmy, a w zamian ona pokaże mu, jak zniszczyć ten projekt, tak by nie można go było naprawić. Wyrażając podziw dla jej zdolności negocjacyjnych i twardego charakteru, Ghost wyjaśnia, że kieruje nim przede wszystkim nienawiść do korporacji, a nie miłość do pieniędzy, po czym wyciąga do niej rękę.

Słysząc krzyk, Spider-Man dociera do pomieszczenia z systemem monitoringu. Tam widzi, jak Ghost unosi do góry Sajani, która cierpi z powodu niematerialnej ręki super-złoczyńcy, tkwiącej w jej brzuchu.

Scenariusz: Dan Slott & Christos Gage
Rysunki: Humberto Ramos
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Edgar Delgado
Litery: Chris Eliopoulos

Repossession, Part Two: No Take Backsies
Black Cat wykrada z muzeum obraz, który należał kiedyś do niej. Bajecznie bogata kolekcjonerka Regina Venderkamp, który wypożyczyła płótno na wystawę, wraca do swojej rezydencji, obmyślając plan zemsty. Z przerażeniem odkrywa, że konkurentka zabrała wszystkie jej antyki. Wraz z ochroniarzami wbiega schodami na pierwsze piętro, gdzie czeka na nią zamaskowana Felicia Hardy. Włamywaczka nie ma żadnych trudności z pokonaniem postawnych mężczyzn. Kiedy strażnicy leżą już nieprzytomni na ziemi, Black Cat usypia Venderkamp, trafiając ją w szyję strzałką wystrzeloną z rękawicy z pazurami. Kilka godzin później, gdy przywiązana do krzesła milionerka odzyskuje przytomność, Felicia chwali się przed nią swoją kolekcją odzyskanych dzieł sztuki. Przyznaje, że wciąż brakuje w niej jednej rzeczy.

Mieszkanie Jamesonów. May i Jay podziwiają zakupiony na aukcji posążek, który stoi na gzymsie kominka. Kobieta niepokoi się jednak końcem związku Petera z Anną i obawia się, że nigdy nie zobaczy go stojącego na ślubnym kobiercu. Mąż pociesza ją, mówiąc, że Peter znajdzie w końcu odpowiednią dziewczynę. Małżonkowie zasiadają przed telewizorem, nie wiedząc, że Black Cat czai się za oknem ich mieszkania.

Scenariusz: Dan Slott & Christos Gage
Rysunki: Humberto Ramos
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Edgar Delgado
Litery: Chris Eliopoulos

Recenzja

Wszystkie zarzuty dotyczące poprzedniego numeru można postawić również temu komiksowi. Za pewne elementy należą się co prawda słowa uznania (akcja w ekspresowym tempie, postać super-złoczyńcy), ale niestety nie przeważają one nad minusami.

Peter Parker dalej gra rolę życiowego niedojdy, bo skoro po tylu latach harówki w trykocie Anna Maria musi wymyślać za niego przekonywujące wymówki usprawiedliwiające jego poczynania, to znaczy, że z jego inteligencją nie jest dobrze. Przeczytałem mnóstwo komiksów ze Spider-Manem w roli głównej i z tego co pamiętam to tytułowy bohater był mistrzem wykrętów i rzadko potrzebował adwokata rozwiewającego wątpliwości narastające wokół jego osoby.

Po przeczytaniu tego rozdziału opowieści rozumiem już doskonale, czemu postawiono krzyżyk na Parker Industries. Skoro ktoś obcy był w stanie przejąć zdalną kontrolę nad zabawkami Parkera mającymi strzec porządku w planowanym więzieniu, to przecież przyszły zakład penitencjarny wybudowany pod sztandarem jego firmy byłby narażony na takie same ataki. Mówiąc wprost, już na samym początku okazał się niewypałem. Pewnie można bronić tezy, że była to wersja testowa systemu bezpieczeństwa, a sabotażysta był najlepszym w swoim fachu hakerem, ale dociekliwi zadadzą pytania – czy projekt kogoś, kto nie był w stanie dobrze zabezpieczyć siedziby własnej firmy, zasługuje na zaufanie inwestora i czy rozsądne jest, by w ogóle wszedł on w fazę realizacji? Gorszej rekomendacji nie można by sobie zażyczyć.

Wzmiankowanym w poprzednim akapicie sabotażystą jest ozdabiający okładkę Ghost. Stanowi on jeden z nielicznych atutów tego komiksu, chociażby dla tego, że zachowano jego styl i osobowość. Pewny swoich umiejętności, lekko cyniczny i zionący nienawiścią do wszechwładnych korporacji złoczyńca to osobnik, który bez wątpienia może liczyć na całkiem liczne grono wielbicieli krytycznych wobec tego, jak urządzony jest współczesny świat.

Co się tyczy realizmu tej historii, to chyba autor przespał erę przenośnych dysków, czego dowodem jest fakt, że Anna Maria Marconi swój tajny projekt opracowywany na spółkę z Sajani Jaffrey zachowała tylko w pamięci robota – według jej słów nie mogła zapisać go na dysku twardym prywatnego komputera, bo ten znajduje się w mieszkaniu, jakie dzieli z Peterem Parkerem. To nie żarty, jak widać nawet w dobie wszechstronnego dostępu do zewnętrznych nośników danych można mieć tego typu problemy. Dodajmy, że robot ten należał do człowieka, który o tym projekcie miał nic nie wiedzieć, i już cała ta argumentacja od samego początku nie ma najmniejszego sensu. Cóż, studenci piszący prace magisterskie wykazali się o wiele większą dalekowzrocznością niż przyjaciółka Petera, legitymująca się wysokim stopniem naukowym.

Ostatnie strony pierwszej części komiksu zabijają w czytelniku jakąkolwiek sympatię do postaci Sajani. Już raz wykazała się ona nieszczerością, a teraz dała prawdziwy popis wyrachowania. Ewentualny upadek Parker Industries przyniesie jedną pozytywną rzecz – koniec interesów Parkera z tą antypatyczną kobietą. Swoją drogę, wejście do spółki przy Parker Industries zaproponował jej urzędujący w ciele założyciela firmy śp. Otto Octavius, a to najlepiej świadczy o jej niedobrym charakterze.

Jeszcze krótko o dodatku z Black Cat w roli głównej. Kolejna postać odarta z godności i szacunku. Radość z czerpania mocy ze złych uczynków, obsesyjna żądza własności (jej natarczywy okrzyk „Mine” brzmi jak kwestia „My precious”, wypowiadana wielokrotnie przez chorobliwie przywiązanego do pierścienia Golluma z trylogii „The Lord of the Rings”) i zapowiedź torturowania więźnia w podtekście sceny z przywiązaniem ofiary do krzesła to znane z przysłowia przekroczenie Rubikonu, czyli czegoś, od czego nie ma już odwrotu.

Ocena:

Autor: Dawidos