Numer: The Amazing Spider-Man #99
Tytuł: A Day in the Life Of…
Wydawnictwo: Marvel Comics 1971
Data wydania: Sierpień 1971
Scenariusz: Stan Lee
Rysunki: Gil Kane
Tusz: Frank Giacoia
Kolory: Frank Giacoia
Litery: Artie Simek
Okładka: Gil Kane
Redaktor: Stan Lee
Cena: $0.15
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Zakochani Peter i Gwen spacerują po mieście. Parker zamierza oświadczyć się dziewczynie, najpierw jednak potrzebuje odpowiedniego zaplecza finansowego. Z powodu ostatnich wydarzeń nie może podjąć pracy u Normana Osborna, udaje się zatem do redakcji „Daily Bugle”. Tam Jameson i Robertson chcą, by Peter zrobił zdjęcia z buntu więźniów na obrzeżach miasta. Peter domaga się jednak pracy na pół etatu za normalną pensję. JJJ, ku zadowoleniu Robbiego, ulega jego żądaniom.

Parker w kostiumie Spider-Mana dostaje się do więzienia, w którym skazani podnieśli bunt. Okazuje się, że więźniowie walczą o lepsze traktowanie i ludzkie warunki w zakładach karnych. Tymczasem ich przywódca Turpo wykorzystuje całą sytuację, by samemu uciec z więzienia. Wichrzyciel bierze za zakładnika naczelnika zakładu. Spider-Man wpada do biura dyrektora więzienia i rozprawia się z kryminalistami. Dowiedziawszy się o egoistycznych planach Turpo, reszta więźniów zawiera układ z naczelnikiem, który obiecuje im amnestię za udział w buncie oraz zdecydowaną walkę o ich prawa.

Po zażegnaniu zamieszek Spider-Man kieruje się w stronę domu, gdy nagle z okna woła go pewien mężczyzna. Jest on prowadzącym bardzo popularny show TV i chce zaprosić Spider-Mana do swojego programu. Spidey godzi się pod warunkiem zapłaty za występ na antenie.

Peter dostarcza zdjęcia do „Daily Bugle”, niestety pensja dla pracowników jest wypłacana dopiero w piątki. Cała nadzieja na zarobienie pieniędzy w występie w TV. Spider-Man pojawia się w studiu, gdzie popisuje się swoimi akrobatycznymi umiejętnościami. Wygłasza też komentarz na temat złej sytuacji w więzieniach i mało wydolnego systemu wymiaru sprawiedliwości. Jego polityczny manifest sprowadza policję, przez co Spider-Man musi uciekać i zrezygnować z odebrania honorarium od prezentera.

Zdeterminowany Peter udaje się do mieszkania Gwen, chcąc powiedzieć jej, że jest kompletnie spłukany i nie może nigdzie jej zabrać. Dziewczyna mówi mu, że i tak zamierzała spędzić z nim wieczór w domu i ugotowała dla nich obiad. Życie Petera nabiera coraz bardziej różowych barw…

Recenzja

Widać, że po napisaniu legendarnej trylogii o narkotykach dydaktyzm nie opuścił scenarzysty, czego dowodem jest ten właśnie komiks. 99 numer serii to całkiem niezła samodzielna opowieść, która też powstała, aby wyrazić opinię jej twórców na pewien ważny społecznie temat.

Poprzednio była mowa o problemie narkotyków, w tym komiksie poruszona jest kwestia niewydolnego systemu wymiaru sprawiedliwości funkcjonującego w USA w latach 70-tych. W tych czasach przez niemal każdy amerykański stan przetoczyły się liczne demonstracje ludzi domagających się lepszych praw. Jedną z takich grup byli więźniowie, którzy narzekali na nieludzkie warunki panujące w zakładach karnych oraz niesprawiedliwą segregację skazanych z pominięciem stopnia ciężkości przestępstw.

W komiksie scenarzysta wykorzystał ten motyw, czyniąc z więźniów drugoplanowych bohaterów swojej historii, która została napisana prawidłowo i to w taki sposób, że potrafi wzbudzić w czytelniku współczucie dla skazańców. Oczywiście należy pamiętać o tym, że skazany skazanemu nierówny, po zachowaniu więźniów można domyślić się, że są to ludzie skazani za drobne przestępstwa albo głupie wybryki, w związku z czym historia z dydaktycznym przekazem nie jest peanem na cześć degeneratów i zbrodniarzy.

Pewnie, że opowieść nie ma takiej siły przebicia jak historia z narkotykami (w niej cierpiał bowiem dobry człowiek i bliski przyjaciel Petera Parkera, z którym wielu czytelników mogło się utożsamiać), ale liczy się to, że stara się ona wyjść poza ogólne ramy szufladkujące komiks w kategorii „bajeczki dla dzieci”. Wreszcie jest to też historia, w której Petera spotykają słodkie chwile. Jego spotkania z Gwen są wzruszająco napisane, a rozmowa z Jamesonem na temat wynagrodzenia przejdzie do historii. 5 pajączków.

Ocena:

Autor: Dawidos