Numer: The Amazing Spider-Man #91
Tytuł: To Smash the Spider!
Wydawnictwo: Marvel Comics 1970
Data wydania: Grudzień 1970
Scenariusz: Stan Lee
Rysunki: Gil Kane
Tusz: John Romita
Kolory: John Romita
Litery: Sam Rosen
Okładka: John Romita
Redaktor: Stan Lee
Cena: $0.15
Przedruk PL: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #98

Streszczenie

Trwa pogrzeb George’a Stacy’ego. O bohaterskiej śmierci emerytowanego kapitana policji mówią niemal wszyscy, począwszy od Jamesona i Robertsona, a skończywszy na księdzu.

Po pogrzebie Gwen, która obwinia Spider-Mana za śmierć swojego ojca, mówi Peterowi, że zamierza wesprzeć kampanię wyborczą Sama Bullita, dawnego gliniarza i politycznego oponenta jej ojca, który zapowiada twardą walkę z przestępczością. Dziewczyna odwiedza Bullita w jego biurze. Kandydat na prokuratora okręgowego obiecuje jej, że doprowadzi Spider-Mana przed oblicze sprawiedliwości. Bullit zyskuje też poparcie gazety Jamesona. Robertson nie wierzy jednak w dobre intencje polityka.

Peter słyszy w TV wywiad z Bullitem, który obiecuje pozbyć się Spider-Mana. Gdy nazajutrz Parker spaceruje po mieście, drogę zagradza mu limuzyna Bullita. Polityk wie, że Peter jest fotografem Pająka, domaga się zatem od niego informacji na temat superbohatera. Kiedy Peter odmawia, zostaje pobity przez ludzi Bullita. Parker udaje jednak poszkodowanego i gdy limuzyna odjeżdża, przebiera się za Spider-Mana, po czym łapie zbirów, którzy go pobili.

Wieczorem Spider-Man przez okno wpada do swojego mieszkania i zauważa w pokoju Bullita i Gwen Stacy, dla których jest to dowód na jego związki z Peterem Parkerem.

Recenzja

91 numer przedstawia wydarzenia rozgrywające się po śmierci George’a Stacy’ego. Autorzy zadziwiająco mało uwagi poświęcili jednak refleksji nad odejściem tego odważnego człowieka. Tak na marginesie, Marvel nadrobił ten brak, wydając w 2000 roku miniserię Spider-Man: Death and Destiny.

Komiks skupia się głównie na kampanii wyborczej Sama Bullita (podobny psychol jak Richard Raleigh ze Spectacular Spider-Man Magazine #1), który śmierć Stacy’ego wykorzystuje jako pretekst do zniszczenia Spider-Mana. Prawdopodobnie chce po prostu usunąć poważne zagrożenie, jakim jest Spider-Man, bo wie, że bohater ma nosa i potrafi dobrać się do skóry takim jak on.

W komiksie najbardziej godna uwagi jest scena pobicia Petera Parkera przez zbirów Bullita. Peter musi udawać ciężko pobitego, aby polityk i jego oprychy nie nabrali podejrzeń co do jego osoby. Rozczarowuje za to postać Gwen Stacy. Jej załamanie i ogromny żal po stracie ojca są oczywiście zrozumiałe, ale trudno dostrzec sens w jej poparciu dla Bullita, człowieka, który mimo wszystko był dla George’a Stacy’ego uosobieniem tego wszystkiego, czego ojciec Gwen nie akceptował.

Szkoda, że komiks tak słabo odnosi się do przełomowego wydarzenia z poprzedniego numeru. 3 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos