Numer: The Amazing Spider-Man #81
Tytuł: The Coming of the Kangaroo!
Wydawnictwo: Marvel Comics 1970
Data wydania: Luty 1970
Scenariusz: Stan Lee
Rysunki: John Buscema & John Romita
Tusz: Jim Mooney
Kolory: Jim Mooney
Litery: Artie Simek
Okładka: John Romita
Redaktor: Stan Lee
Cena: $0.15
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Spider-Man szybuje po mieście, zmierzając w kierunku Penn Station, skąd ma odebrać wracającą z Florydy ciocię May. Po drodze mija złorzeczącego na niego w oknie Jamesona. Na stacji zdyszany i rozgrzany odnajduje w tłumie swoją opiekunkę. May uznaje Petera za ciężko chorego i każe mu położyć się w łóżku w jej domu. W tym samym czasie z pociągu wysiadają trzej mężczyźni. Jeden z nich o pseudonimie Kangaroo ma być deportowany przez towarzyszących mu agentów federalnych. Nielegalny imigrant ogłusza jednak funkcjonariuszy i skacząc susami, ucieka.

Chowając się w zaułku jednej z uliczek, zbieg zaczyna rozmyślać o swojej przeszłości – jako mieszkaniec Australii podglądał kangury i żyjąc niczym te zwierzęta, uzyskał ich moce. Następnie został zawodowym bokserem, ale ciężko zranił swego przeciwnika, przez co musiał uciekać z kraju. Teraz w USA, gdzie właśnie wywinął się od deportacji, pragnie rozpocząć nowe życie jako złodziej.

W domu na Forest Hills leżący w łóżku Peter rozmawia z ciocią May, ale nie potrafi jej przekonać, że jest zupełnie zdrowy. Tymczasem Kangaroo kradnie trzem strażnikom metalową walizkę zawierającą fiolkę z zabójczą bakterią, sądząc, że skrywa ona kosztowną biżuterię. O tej kradzieży i ryzyku epidemii w mieście Peter dowiaduje się z telewizji. Po cichu wymyka się z domu jako Spider-Man, zostawiając w łóżku zrobionego z pajęczyny manekina.

Po wielogodzinnych poszukiwaniach Pająk zauważa Kangaroo, gdy ten na tarasie dokonuje kolejnej kradzieży. Bohater zaczyna z nim walczyć, jednak nie jest w stanie powiedzieć mu o zagrożeniu, jakie stanowi fiolka. W tym czasie ciocia May odkrywa manekina w łóżku i mdleje. Spider-Man łapie Kangaroo za nogi i potrząsając nim, przechwytuje fiolkę. Przestępca ucieka, a Spidey oddaje fiolkę z niebezpieczną zawartością w ręce policji.

W domu Peter znajduje omdlałą ciotkę. Po tym, jak wyrzuca manekina przez okno, ciocia May budzi się z doznanego szoku. Czujący wyrzuty sumienia Parker okłamuje kobietę, że manekin istniał tylko w jej wyobraźni.

Recenzja

W poprzednim numerze czytaliśmy historię z udziałem starego, świetnego przeciwnika czyli Chameleona. W tym numerze czytamy historię z udziałem nowego, dennego przeciwnika, czyli Kangaroo. Na dodatek opowieść ta zanudzi niektórych na śmierć tak jak niżej podpisanego. Oby cały rok 1970 nie przypominał sinusoidy: dobry komiks, zły komiks, dobry, zły i tak na przemian.

Dlaczego Kangaroo to akurat przykład nieudanego super-łotra? Po pierwsze, jego pseudonim nie pachnie grozą. Lizard (Jaszczur), Vulture (Sęp), Octopus (Ośmiornica) są w porządku, ale Kangaroo? Kangur to bardzo sympatyczne zwierzę, nie pasuje więc na przydomek groźnego przynajmniej w teorii oprycha. Po drugie, Kangaroo jest człowiekiem (???) piekielnie głupim – kradnie strażnikom fiolkę zawierającą groźną bakterię, ale sądzi, że zawiera ona tak naprawdę drobną biżuterię! Nigdy nie widziałem, aby ktoś przechowywał w laboratoryjnej fiolce klejnoty.

I po trzecie, trudno pojąć, jak Stan Lee mógł wymyślić tak głupie i niedorzeczne pochodzenie tego przeciwnika. Wstyd przytaczać je nawet w tej recenzji, szczegóły w streszczeniu. Chyba twórca Spider-Mana miał gorszy dzień, pisząc scenariusz tego komiksu. Czary goryczy dopełnia słabiutki pojedynek – krótki, mało emocjonujący i byle jako zakończony.

Jedyne, na co warto zwrócić uwagę w tym numerze to dramat rozgrywający się w domu na Forest Hills, znacznie bardziej grający na emocjach niż konflikt z Kangaroo. Rozczarowanie. 2 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos