Numer: The Amazing Spider-Man #692
Tytuł 1: Alpha, Part 1: Point of Origin
Tytuł 2: Spider-Man For a Night
Tytuł 3: Just Right
Wydawnictwo: Marvel Comics 2012
Data wydania: Październik 2012
Scenariusz: Dan Slott & Dean Haspiel & Joshua Hale Fialkov
Rysunki: Humberto Ramos & Dean Haspiel & Nuno Plati
Okładka: Humberto Ramos
Pomocnik redaktora: Ellie Pyle
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena okładkowa: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Alpha, Part 1: Point of Origin
Andy Maguire jest niewyróżniającym się uczniem Midtown High School. Jego zapracowani rodzice, Ray i Alice, nie poświęcają mu zbyt dużo uwagi, a nauczyciele nie są w stanie zmotywować go do intensywniejszej nauki. Podoba mu się Chrissy, dziewczyna, która tak samo jak on uwielbia superbohaterów. Z zazdrością patrzy na wysportowanego Marka Hunsackera, który spotyka się z piękną cheerleaderką, Paulą Lake. Jednak zależy mu głównie na tym, by mieć święty spokój.

Andy podrabia podpis ojca pod zezwoleniem na uczestnictwo w wycieczce szkolnej – jego klasa wybiera się na przełomowy w dziejach nauki pokaz w Horizon Labs. Gdy Andy zostaje potrącony przed wejściem przez Marka, pomocną dłoń wyciąga do niego Peter Parker, który ma poprowadzić prezentację. Kiedy Peter chwali się przed uczniami odkryciem przez siebie tzw. „molekuł Parkera” (hiper-kinetycznego rodzaju energii powiązanej z rozszerzaniem wszechświata), Tiberius Stone pyta Maxa, czy po odejściu Morbiusa znajdzie się dla niego miejsca w najbliższym kręgu jego doradców. Słysząc grzeczną, ale odmowną odpowiedź, Stone, gdy nikt nie patrzy, wyłącza system bezpieczeństwa. Eksperyment Parkera wymyka się spod kontroli. Andy rusza na pomoc Chrissy i sam zostaje porażony oraz przeszyty przez „molekuły Parkera”. Chłopak zyskuje supermoce i rozbija w drobny mak spadające na nich części akceleratora.

Kilka godzin później. W pokoju konferencyjnym instytutu rodzice Andy’ego i ich prawniczka Ms. Conway twierdzą, że Horizon Labs ponosi prawną odpowiedzialność za stan Andy’ego. Max Modell i Hector Baez zapewniają, że chłopak otrzyma najlepszą opiekę medyczną.

Później. Mr. Fantastic, Iron Man, Beast i Giant-Man poddają Maguirego różnym testom. Uczeń potrafi manipulować energią, ma nadludzką siłę i szybkość, umie latać i tworzyć pole siłowe, jednak może korzystać tylko z jednej umiejętności naraz. Na osobności Reed Richards mówi Peterowi, że moc Andy’ego będzie rosła bez końca, w związku z czym stanowi on zagrożenie typu „Alpha”. Twierdzi, że dawno temu odkrył „molekuły Parkera”, ale dla bezpieczeństwa świata nie pochwalił się tym odkryciem. Richards proponuje, by Parker miał oko na chłopaka i zajął się jego szkoleniem dla dobra ich wszystkich.

Później. Hector i Max przedstawiają rodzinie i mecenas Andy’ego warunki porozumienia – pokrycie kosztów leczenia, regularne pomiary supermocy przez najwybitniejszych naukowców oraz lukratywny kontrakt na pracę rzecznika w mediach. Z kolei Peter ma zaprojektować dla chłopaka kostium. Po zawarciu umowy Andy jako superbohater Alpha zaczyna reklamować produkty Horizon Labs.

W następny poniedziałek Alpha przelatuje nad szkołą ku uciesze niemal wszystkich uczniów, z wyjątkiem Marka. Zaczyna flirtować z Chrissy, która została jego fanką, i celowo potrąca Hunsackera. Tej scenie z daleka przygląda się zaniepokojony Spider-Man.

Podczas kolacji przy stole z Mary Jane, May i Jay’em ponury Peter nie może przestać myśleć o Andym. W cztery oczy mąż jego ciotki mówi mu, że May bardzo się o niego martwi i dobrze by było, gdyby odzywał się do nich co jakiś czas. Po pożegnaniu gości Peter zwierza się Mary Jane, że Maguire jest nieodpowiedzialnym snobem.

W domu, wieczorową porą, Andy romansuje z Chrissy. Dziewczyna pokazuje mu założoną przez siebie stronę fanowską Alphy. Czytając niepochlebne wpisy o swojej osobie, chłopak postanawia zdobyć uznanie jako superbohater. Podczas patrolu natrafia na Spider-Mana, który bierze go na swego pomocnika i zaczyna uczyć trudnego rzemiosła herosa. Kiedy Spider-Man dostaje telefon od FF z prośbą o wsparcie, wbrew jego poleceniu Andy podąża za nim. Pokonując jednym uderzeniem szalejącego z braku pary Giganto, Maguire staje się medialną gwiazdą. Kiedy Reed słyszy przechwałki Andy’ego, ruga Pająka za to, że ten powiedział chłopakowi całą prawdę o jego nie mających granic mocach. Peter stwierdza, że stworzył „potwora”.

Gdzie indziej. Oglądający przekaz medialny o nowym superbohaterze i otoczony przez sklonowane kobiety-pająki Miles Warren znany bardziej jako Jackal postanawia zbadać na własną rękę potencjał Alphy.

Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Humberto Ramos
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Edgar Delgado
Litery: Chris Eliopoulos

Spider-Man For a Night
Dawno temu. Peter Parker ciska kostium Spider-Mana do śmietnika. Po jego odejściu zamaskowany złodziej trzymający worek z pieniędzmi znajduje ten strój. Przestępca postanawia poudawać superbohatera. Po założeniu kostiumu wpada na policjanta, który odbiera od niego łup. Rabuś unika aresztowania, ale traci pieniądze. Chcąc zdobyć fundusze dla ukochanej Olivii, idzie do lombardu i terroryzuje pistoletem właściciela z Niemiec. Starsza klientka przegania jednak kijem golfowym fałszywego Spider-Mana. Po powrocie do domu starszy mężczyzna wchodzi do pokoju Olivii, ciężko chorej wnuczki, która jest wielką miłośniczką Spider-Mana i ma kolekcję związanych z nim gadżetów. Chcąc zrobić jej niespodziankę, zaczyna udawać przysłanego przez dziadka Spider-Mana. Przytacza słowa jej opiekuna, który chwali jej urodę i mądrość, i żałuje, że nie jest w stanie ulżyć jej cierpieniom ani zdobyć pieniędzy na lepsze leczenie. Dziewczynka odpowiada, że jeden superbohater potrafi uratować wielu ludzi w przeciągu jednego dnia. Poruszony jej słowami mężczyzna zwraca kostium do śmietnika, stwierdzając, że aby być superbohaterem trzeba czegoś więcej niż stroju.

Scenariusz: Dean Haspiel
Rysunki: Dean Haspiel
Tusz: Dean Haspiel
Kolory: Giulia Brusco
Litery: Chris Eliopoulos

Just Right
Tribeca, mieszkanie Petera Parkera. Po całonocnej walce z podrzędną imitacją Scorpiona, Peter wstaje zbyt późno. Wpada w panikę, bo ma zaraz poprowadzić gościnie wykład na uniwersytecie, jaki ukończył. Nie mogąc złapać żadnego środka lokomocji, decyduje się dotrzeć na miejsce „metodą na Spider-Mana”. Po drodze udaremnia rzekomy napad w alejce, ale okazuje się, że była to zwykła sprzeczka małżeńska między bardzo szczupłym mężem, a jego otyłą żoną. Od tęgiej kobiety Pająk dostaje w twarz.

50 sekund później. Mając limo pod okiem, Peter dzwoni do profesora z uczelni, chcąc przełożyć wykład. Przerywa rozmowę telefoniczną, gdy dostrzega unoszące się w oddali kłęby dymu. Mimo ostrzeżeń strażaków wpada do płonącego budynku, ale zamiast przerażonych ludzi znajduje kartkę z nakazem ekmisji oraz manekina. Okazuje sie, że są to ćwiczenia strażackie na budynku przeznaczonym do rozbiórki. Po chwili Pająk zostaje porządnie zlany wodą z węża pożarniczego.

50 sekund później. Strażacy pomagają Spider-Manowi ugasić zarzące się spodnie. Peter dostrzega, że podczas całej akcji uszkodziła mu się komórka. Kiedy wyżyma strój na dachu, gołąb wypróżnia się na jego maskę. Będący w okolicy Ben Grimm/Thing robi mu zdjęcie z tego „wiekopomnego” wydarzenia. Spider-Man zabiera mu aparat i niszczy go, po czym odlatuje, nie mając ochoty na żarty. Ben miał jednak zapasowy aparat i teraz przesyła zdjęcie Pająka z zabrudzoną maskę do Internetu. Tymczasem Spider-Man przegania łobuzów dokuczających chłopcu, który nosi koszulkę z jego logo i przechwala się, że jest jego najlepszym przyjacielem. Peter zabiera go na pogawędkę w parku. Dzieciak o imieniu Chris, który przeprowadził się niechętnie wraz z rodzicami z Colorado Springs do Nowego Yorku, ma bardzo bujną wyobraźnię i zmyśla niestworzone historie na swój temat. Spider-Man radzi mu być po prostu sobą. Trafne argumenty o niełatwym życiu superbohatera przekonują Chrisa, że nie warto dalej kłamać. Pająk radzi mu jeszcze, by znie ufał zbytnio obcym, nawet jeśli są ubrani jak jego idol. Po tej rozmowie od serca zabiera go na niezapomnianą przygodę po mieście – wspólnie jedzą na dachu hot-dogi, odwiedzają innych superherosów (Steve’a Rogersa, Iron Mana, She-Hulk i Spider-Woman), robią sobie zdjęcia, urządzają przejażdżkę Spider-Mobile, a nawet dopadają zbira, który chciał obrabować bank. Po pełnym wrażeń dniu Chris dziękuję Spider-Manowi za spędzony czas, a ten aby zakończyć miło to spotkanie zaprasza go jeszcze na lody.

Scenariusz: Joshua Hale Fialkov
Rysunki: Nuno Plati
Tusz: Nuno Plati
Kolory: Nuno Plati
Litery: Clayton Cowles

Recenzja

Z okazji 50-lecia istnienia Spider-Mana na komiksowym rynku, 692 numer dedykowanej mu flagowej serii został poszerzony o dodatkowe strony, a zawarta w nim przewodnia historia została tak ułożona, aby nawiązać w dużym stopniu do narodzin Spider-Mana. Ponadto miała ona zaspokoić ciekawość tych czytelników, którzy zastanawiali się, jak wyglądałyby przygody Spider-Mana, gdyby miał on swego pomocnika – kogoś na wzór Bucky’ego, który był dobrym towarzyszem Kapitana Ameryki. Efektem realizacji tych założeń jest nowy superbohater, Andy Maguire aka Alpha, którego z Peterem Parkerem bardzo wiele łączy, ale też bardzo wiele dzieli.

Paradoksalnie największym mankamentem tej opowieści jest Andy, którego nazwisko jest oczywistym hołdem złożonym Toby’emu Maguire’owi, aktorowi grającemu Spider-Mana w w trylogii Sama Raimiego. Alpha został pomyślany jako lustrzane odbicie Petera Parkera, przy czym w bardzo popękanym i zakurzonym lustrze. Jest on samolubny, żądny sławny i poklasku, brylujący w mediach i gustujący w płytkich związkach. Przy dobrych wiatrach jest materiałem na super-złoczyńcę, jednak twórcy wolą pozostać przy wizji nieznośnego pseudo-superbohatera. Alpha denerwuje czytelnika, a skoro wzbudza takie niedobre emocje, to komiks z jego udziałem musi powodować to samo. Pociechą jest powrót niezrównanego Jackala, w którego kręgu zainteresowań znalazł się Alpha.

Komiks zawiera dwie dodatkowe opowieści – to zrozumiałe, bo na tak szczególny jubileusz trzeba było przygotować coś specjalnego.

Pierwsza historia opowiada dość przewrotne losy nieznanego z imienia mężczyzny – na pierwszy rzut oka jest on czarnym charakterem, ale okazuje sie, że wie, co to miłość, a bardzo smutna rzeczywistość zmusza go po prostu do łamania prawa. Z góry widać, że Spider-Man For a Night jest hołdem złożonym jednej z najbardziej wzruszających w historii Spider-Mana opowieści The Kid Who Collects Spider-Man z The Amazing Spider-Man #248, jak również niezapomnianej z powodu kultowego kadru historii Spider-Man No More! z The Amazing Spider-Man #50. Osobiście, mam serce bardzo wyczulone na ludzką biedę i krzywdę, toteż przekaz emocjonalny Deana Haspiela poruszył strunę w mojej duszy.

Druga opowieść w krzywym zwierciadle ukazuje sławny już pech Petera Parkera. Początkowo wydaje się, że jej siłą albo słabością (zależy jak na to spojrzeć) będą liczne, mniej lub bardziej śmieszne gagi sytuacyjne, a tak naprawdę w jej połowie tematyka staje się poważniejsza i zbliża się do nastroju z Spider-Man For a Night. Dzieje się tak, gdy Spider-Man bierze pod skrzydła przesadnie zafascynowanego jego postacią chłopca i stara nauczyć się go, że najważniejsze w życiu to być po prostu sobą i nic więcej. O wiele bardziej przypadł mi do gustu ten aspekt historii niż ten humorystyczny z limem pod okiem i mokrymi gaćmi Spider-Mana jako znakami rozpoznawczymi.

Ogólnie ten numer oceniam na 4 pajączki. Główna historia była dość irytująca (i niestety jeszcze potrwa przez najbliższe 2 numery), natomiast dwie pozostałe zostały napisane ku pokrzepieniu serc i dlatego podniosły końcową ocenę o 1 pajączka.

Ocena:

Autor: Dawidos