Numer: The Amazing Spider-Man #630
Tytuł: Shed, Part 1
Wydawnictwo: Marvel Comics 2010
Data wydania: Lipiec 2010
Scenariusz: Zeb Wells
Rysunki: Chris Bachalo
Tusz: Tim Townsend & Jaime Mendoza
Kolory: Antonio Fabela
Litery: VC’s Joe Caramagna
Okładka: Chris Bachalo & Tim Townsend
Pomocnik redaktora: Thomas Brennan
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor wykonawczy: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $2.99
Przedruk w Polsce: Brak

Streszczenie

Spider-Man wraz z Black Cat zatrzymują ciężarówkę transportującą skradziony towar. Po całej akcji Felicia zostawia Spider-Mana, wypowiadając raniące słowa na temat ich bardzo luźnego związku. Tymczasem Curt Connors bierze udział w spotkaniu z synem pod nadzorem kuratora rodzinnego, jednak Billy nie ma ochoty rozmawiać z ojcem.

Coffea Bean. Peter dzwoni do ciotki May, jednak słysząc jej narzekania na pracujących w domu robotników, decyduje się porozmawiać z nią później. Przysiada się do niego Harry i obaj zaczynają rozmawiać o dziewczynach. Osborn stwierdza, że Carlie Cooper jest idealną partnerką dla Petera.

Phelcorp Industries. Connors reaguje nerwowo na kolejną wizytę Briana Kinga. Po zbesztaniu Curta szef zabiera jego asystentkę, Marissę w celach prywatnych.

Kryjówka Kravinoffów. Madame Web opisuje oprawcom kolejną swoją wizję, tym razem z udziałem Spider-Mana i Lizarda. Sasha i Ana ustalają, że powinny nieco wpłynąć na bieg wydarzeń.

Piąty posterunek policji. Peter przynosi Carlie lunch i jedzą go wspólnie, dyskutując w miłej atmosferze.

Phelcorp Industries. Ranek. Connors po zapachu stwierdza, że Marissa przespała się z Kingiem. Agresja coraz bardziej zaczyna w nim narastać. Gdy do jego biura wchodzi King, instynkt jaszczura bierze górę i dochodzi do szarpaniny między mężczyznami. Pracodawca powstrzymuje Curta przed zażyciem serum, myśląc, że ten chce świadomie zmienić się w potwora, jednak Connors wyjawia, iż celem serum jest powstrzymywanie tej przemiany. Jest już jednak za późno i naukowiec przeobraża się w Lizarda, który w bestialski sposób morduje Kinga.

Recenzja

Shed to już ostatnia historia przed Grim Hunt, wielkim wydarzeniem mającym zamknąć wymierzoną w Spider-Mana intrygę Kravinoffów. Który z klasycznych przeciwników tym razem powraca? Otóż Lizard we własnej osobie. W ostatnich miesiącach Curt Connors pojawiał się to tu, to tam, dobitnie sugerując czytelnikom, że intencją twórców jest jego kolejna przemiana w Jaszczura.

Standardowo mamy do czynienia z największym mankamentem całej serii, czyli niedojrzałym zachowaniem Spider-Mana. Black Cat paskudnie go traktuje, przypominając po raz kolejny i jemu i nam, do czego jest jej „potrzebny” – tak, moi drodzy, chodzi o te krótkie słowo na literę „S”. A ten daje się poniżać i dopiero rozmowa z młodym Osbornem przekonuje go, że może warto zacząć jakiś trwalszy, oparty na uczuciach związek z inną dziewczyną, bo oczywiście Peter sam nie może się na to zdecydować. Zaskakujące, że zabawa w żigolaka idzie mu znacznie lepiej niż podążanie za głosem serca. Cóż, skomplikowane rozterki uczuciowe miały z założenia odświeżyć jego zastały wizerunek, ale twórcy realizują ten punkt programu z bardzo mizernym skutkiem.

Dobra, pogadajmy o Lizardzie. W tej „materii” Zeb Wells spisał się o wiele lepiej. Co prawda oryginalnością nie pogrzeszył, ale transformacje Connorsa w potwora i tak na ogół przebiegały według tego samego schematu, czyli pojawiały się w najmniej odpowiedniej chwili, burząc cały wysiłek naukowca włożony w budowanie normalnego życia. Wydaje się, że po tej historii Connors jest już definitywnie skończony i kto wie, czy scenarzysta nie zdecyduje się ostatecznie zakończyć jego męki. Zobaczymy.

Póki co, bardzo przyzwoicie wyszły „monologi” tej postaci, ukazujące, że tożsamość Jaszczura zaczyna dominować. Mam jednak jedno „ale”. Dlaczego Connors, wiedząc o swoim bardzo niestabilnym stanie, chował po kątach profilaktyczne serum? Na jego miejscu nosiłbym kilka fiolek przy sobie, kilkanaście trzymał w biurku w pracy, a kilkadziesiąt w walizce, którą zabierałbym ze sobą dosłownie wszędzie.

Chris Bachalo w historii Shed pokazuje, jak bardzo nierównym jest artystą. Zniesmaczeni wyglądem i mimiką pewnych postaci zostajemy zachwyceni wielkością i bestialstwem Jaszczura z ostatniej strony komiksu. Lubię żartować, że artyzm Bachalo to takie wcielenie Yin i Yang w życie. 3,5 pajączka.

Ocena:

Autor: Dawidos