Numer: The Amazing Spider-Man #609
Tytuł: Who Was Ben Reilly?, Part 2: The Pain Of Kaine
Wydawnictwo: Marvel Comics 2009
Data wydania: Grudzień 2009
Scenariusz: Marc Guggenheim
Rysunki: Marco Checchetto & Luke Ross
Tusz: Marco Checchetto & Rick Magyar
Kolory: Fabio D’Auria
Litery: Joe Caramagna
Okładka: Adi Granov
Asystent redaktora: Tom Brennan
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor wykonawczy: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $2.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Teraz. W kryjówce Raptora trwa pojedynek między Spider-Manem a Kainem, który szybko przenosi się na ulice. Peter dowiaduje się, że Kaine powrócił, ponieważ wierzy, iż Damon Ryder jest w stanie powstrzymać u niego proces degeneracji komórkowej i w ten sposób ocalić mu życie.

Kilka lat temu. Ben próbuje przekonać Rydera, że postąpił bardzo niewłaściwie, wstrzykując sobie obce DNA. Damon tak nie uważa, twierdząc, że ich projekt naukowy stał się przyszłością. Wywiązuje się niewielka bójka między przyjaciółmi. Reilly oznajmia Damonowi, iż potrzebna jest mu pomoc. Tymczasem tajemniczy mężczyzna obserwuje budynek, w którym mieści się ich laboratorium.

Teraz. Spider-Man, walcząc z Kainem, dowiaduje się, iż ten dalej zna jego tożsamość, mimo iż wszyscy inni zapomnieli. Rozgoryczony klon rzuca taksówką, odciągając uwagę Parkera, dzięki czemu może sobie pozwolić na ucieczkę. W komputerze, który znajduje się w samochodzie, zostaje nadane przemówienie Screwball do Spider-Mana. Kobieta, widząc jak dużym zainteresowaniem internautów cieszą się ich walki, wyzywa go na kolejny pojedynek na żywo.

Peter wraca do swojego mieszkania. Na stole znajduje artykuł z Portland Post. Zaczyna martwić się o Michele, lecz okazuje się, że jego współlokatorka jest cała i zdrowa. Dziewczyna wręcza mu pudełeczko, które zostawił jego „przyjaciel” – Damon Ryder. W środku znajduje się spalony pluszak.

Kilka lat temu. Ben sprowadza lekarza do laboratorium, lecz okazuje się, że Damon Ryder, zachwycony swoją genetyczną metamorfozą, uciekł.

Teraz. Peter dowiaduje się od Michele, że Ryder wypytywał o miejsce pobytu Reillych. Dziewczyna, uznając go za przyjaciela rodziny, podała mu adres domu cioci May. Przerażony Peter pożycza od niej komórkę i nalega, by przenocowała w hotelu.

Kilka lat temu. Reilly udaje się do domu Rydera. Laura mówi mu, iż jej mąż przebywa w swoim gabinecie. Kobieta jest zaniepokojona sposobem zachowania gościa.

Teraz. Peter przychodzi do domu May, w którym tymczasowo mieszkają jego kuzynki oraz Harry Osborn. Szybko okazuje się, że uzbrojony Raptor wziął za zakładników wszystkich domowników.

Kilka lat temu. Po wejściu do gabinetu Ben odkrywa, że Damon przeszedł fizyczną przemianę szczęki. Na zewnątrz domu czai się Kaine, który trafił na trop Reilly’ego.

Teraz. Raptor oznajmia, że w ramach zemsty zabije bliskich Parkera. Zanim jednak to zrobi, żąda, by ten dokonał publicznej spowiedzi. Peter, by ratować swoich bliskich, jest gotów wyjawić nawet swoją sekretną tożsamość.

Recenzja

Komentarz Dawidosa:
Kolejna część Who Was Ben Reilly? rzuca nieco światła na przyczynę powrotu Kaine’a do Nowego Yorku oraz diabelski plan zemsty Raptora na Peterze Parkerze, którego uważa za swojego byłego współpracownika naukowego – Bena Reilly’ego.

Ponownie zachowano odpowiednią równowagę między retrospekcjami a wydarzeniami współczesnymi. W tych pierwszych odkrywamy, jak sympatyczny i poczciwy Damon Ryder przeistoczył się w drapieżnego Raptora, a w tych drugich zostajemy wrzuceni w sam środek walki między Spider-Manem a Kainem, którego wygląd stanowi mroczniejszą wersję jego wcielenia z MC2 Universe.

W dalszej części komiksu do akcji wkracza Raptor, który nie przebiera w środkach, by dokonać krwawej, upragnionej zemsty. Mam nadzieję, że w ostatnim rozdziale historii nie wszystko zakończy się happy endem, a cliffhanger z ostatniej strony tego numeru okaże się czymś więcej niż pozbawionym znaczenia dla fabuły chwytem marketingowym.

Mroczny wydźwięk tej historii niestety trochę psuje wygłoszone do Spider-Mana internetowe przemówienie Screwball, które wciśnięto w scenariusz chyba tylko po to, aby nikt nie pomyślał, że wracają ponure, przepełnione gorzką refleksją czasy dojrzałego Spider-Mana sprzed Brand New Day.

Z radością wystawiam taką samą ocenę jak poprzedniemu numerowi, czyli 5,5 pajączka. Nadal na odpowiedź czeka pytanie, kto zamordował rodzinę Damona Rydera i czy aby na pewno był to Ben Reilly? Podpis na ostatniej stronie komiksu zapowiada koniec ze wszystkim sekretami, a ponieważ scenarzysta tej historii dotąd mnie nie zawiódł, ufam więc, że nie rzuca słów na wiatr.

Komentarz Rządło:
Guggenheim i spółka popełnili błąd, sprowadzając z powrotem do uniwersum Pajączka Kaine’a. Pomijając już to, że dziwnym zbiegiem okoliczności szuka on Rydera akurat wtedy, gdy ten przyjeżdża do Nowego Jorku za Peterem (Benem Reilly), to pozostaje fakt, że wraz z końcem One More Day wszyscy stracili wiedzę na temat tego, że Peter jest Spider-Manem. Ja rozumiem, że Kaine jest klonem Petera, ale to nie oznacza, że są jedną i tą samą osobą. Powrót Kaine’a do TASM niestety stwarza takie problemy.

Druga sprawa to Damon Ryder. Niestety, jest to kolejny typowy czarny charakter, który może kojarzyć się ze zwierzętami (jeśli ktoś kojarzy z nimi dinozaury, of course). Jedyna różnica polega na tym, że pragnie on zemsty na Peterze, a nie Spider-Manie. Tylko problem w tym, że wielkiej różnicy to nie robi, bo i tak zwykle zagrożone bywają osoby bliskie Peterowi.

Nie ma się co specjalnie rozwodzić nad tym komiksem. Pomijając te elementy, które mi się wybitnie nie podobają, to jest to całkiem przyjemna lektura. Mamy tutaj (w przemówieniu Screweball) nawet nawiązanie do „ulubionego” villaina wszystkich spiderfanów, czyli Hypno-Hustlera, a także trochę lepszy cliffhanger od tego z poprzedniego numeru. 3 pajączki.

Komentarz Spider-Nika:
Już na wstępie mogę przyznać, że ta część prezentuje się o niebo lepiej niż poprzednia. Po każdym względem. Guggenheim nie zawodzi, a nawet na tyle mnie zaskoczył, że radzi sobie i nie miesza w historii Clone Sagi. Tylko wciąż zastanawia mnie, w jakim okresie życia Ben poznał Damona? Po której serii czy też miniserii (których tak wiele) powinniśmy doszukiwać się chronologii, by móc wydarzenia z przeszłości zaprezentowane na łamach tych dwóch ostatnich numerów, ułożyć w pełni sensownie. Tego niestety w tym numerze się nie dowiemy. Jakby nie było, to nie koniec tej opowieści i wszystko przed nami.

Przechodząc do fabuły, widać, że powrót Kaine’a jest jak najbardziej sensowny i umotywowany w bardzo dobry sposób, by to właśnie przy okazji tej historii powrócił. Przyznam, że numer czytało mi się szybko i bardzo fajnie. Niezła frajda.

Ponadto, co już napisałem powyżej, nawet rysunki prezentujące przeszłość mi tak bardzo nie przeszkadzały jak w poprzednim numerze, o czym wspomniałem w jego recenzji. Mimo to przypomnę, że styl Luke’a Rossa nie trafia do końca w moje gusta. Miejscami trochę gorzej wypadł Checchetto. Oprócz tego pozostają te same zarzuty, co ostatnio, czyli kadry typu „stopklatka” bez uwzględnienia jakiegokolwiek ruchu, a szkoda, bo jego styl bardzo wiele by zyskał. Tak jak ostatnio, plusy należą się koloryście, który świetnie oddał klimat historii i upiększył barwami rysunki Checchetto oraz Rossa.

Komiks mnie naprawdę wciągnął i kredyt zaufania, jaki dałem scenarzyście co do tej historii, nie poszedł na marne. Widać jednak, że Guggenheim chce jeszcze zwiększyć poczytność kolejnego numeru, stosując zabieg marketingowy z Peterem ściągającym bluzę. Kto z was wierzy, że Parker naprawdę wyjawi swój sekret przed kuzynkami i Harrym? No właśnie, ja też nie. Myślę, że pozostanę przy ocenie 4,5 pajączka, bo komiks jest naprawdę dobry. Mam nadzieję, że kolejny zeszyt zasłuży sobie na 5 pajączków z mojej strony.

Ocena:

Autor: Dawidos (streszczenie, recenzja), Rządło, Spider-Nik (recenzja)