Numer: The Amazing Spider-Man #603
Tytuł: Red-Headed Stranger: Deconstructing Peter
Wydawnictwo: Marvel Comics 2009
Data wydania: Październik 2009
Scenariusz: Fred Van Lente
Rysunki: Robert Atkins
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Jeromy Cox
Litery: Joe Caramagna
Okładka: Stephane Roux
Asystent redaktora: Tom Brennan
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor wykonawczy: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $2.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Chameleon w przebraniu Petera rozmawia przez telefon z Glorią Grant o powitaniu i uhonorowaniu Flasha Thompsona, które to ma uwiecznić swoimi zdjęciami. Następnie buszuje po pokoju osoby, za którą się podszywa, by dowiedzieć się jak najwięcej o jej życiu. Nagle współlokatorka, Michele, prosi go o chwilę rozmowy. Dziewczyna chce, by ten się wyprowadził. „Peter” podchodzi do niej i zaczyna ją całować. Po chwili razem lądują na podłodze.

Później. Chameleon w skórze Petera spotyka się z Mary Jane w Flo’s Diner na 38th Street & Madison Avenue. Dziewczyna nie może uwierzyć, że ten się nie spóźnił, a on sam jest coraz bardziej zafascynowany osobą Parkera. Po krótkiej rozmowie „Peter” wyjmuje zdjęcie Gwen i mówi, że między nim a MJ nie wyszło, ponieważ nie była taka jak Stacy. W chwili, gdy wszystko zmierza ku kłótni, zza szyby kawiarni pojawia się natrętny fan Mary Jane, który twierdzi, że ma scenariusz na sztukę przeznaczony w sam raz dla niej.

„Peter” przeprasza i wychodzi, a następnie zaciąga osobnika do uliczki, gdzie bije go kolbą od broni, żądając, by ten nigdy więcej nie zbliżył się do Mary Jane. Mężczyzna zostaje pobity do nieprzytomności. Chameleon chwyta, a następnie wyrzuca scenariusz, którego autorem okazuje się William Hladek, po czym wraca do Mary Jane, zapewniając ją, że nie musi się martwić o uprzykrzającego się fana. Oznajmia, że sprawę mieszkania Harry’ego Osborna, o której wcześniej rozmawiali przez telefon, również załatwi.

Później. Peter wita Flasha, mówiąc mu, że teraz to on jest tym słabszym (nazywa go „Puny Flash”), co psuje mu nastrój podczas zdjęć z burmistrzem Nowego Jorku. Po spotkaniu z Thompsonem, w rezydencji Gracie, Jonah Jameson prezentuje rzeczniczce Glorii i wiceburmistrzowi Haskellowi swojego starego Spider-Slayera, który wzmocni zbroje Anti-Spider Squadu.

Chameleon kontaktuje się z protalibskim pułkownikiem Kasabem z Pakistanu, żądając od niego drugiej części zapłaty, zanim sfinalizują transakcję. Słysząc od niego, że ten nie wie, jak wygląda i dla kogo pracuje, Chameleon informuje kontrahenta, by ten spojrzał w swoją skrytkę w sejfie za obrazem w swoim domu w Quetta. Kasab znajduje tam maskę-podobiznę swojej twarzy.

Po pozbyciu się telefonu „Peter” zbiera materiały do stworzenia swojej „brudnej bomby”. Przyznaje, że dobrze mu jest w tej skórze, dlatego postanawia „odwdzięczyć się” Parkerowi. Odwiedza dom May, gdzie rozmawia krótko ze swoimi kuzynkami (Amanda, Amy i Alexa). Gra przybitego, a następnie sam udaje się na cmentarz, nad grób Parkerów, gdzie rozmyśla nad życiem Petera, w które zaingerował: sprawił, że Flash zaczął wspominać dawne dzieje przy dużej ilości alkoholu, Mary Jane zaczęła więcej myśleć o Pająku, natrętny scenarzysta dał jej spokój, a Michele, współlokatorka Petera, zakochała się w nim.

Zbliżając się do Coffee Bean, gdzie po godzinach pracuje Harry, chce zrobić coś, po czym Peter Parker zostanie zapamiętany. Chwyta za broń i wchodzi do środka. Uważa, że jest to prezent od niego dla Petera. Tymczasem w kryjówce Chameleona z pomieszczenia z kwasem wydostaje się ledwo żywy Spider-Man.

Recenzja

Komentarz Rządło:
Kiedy wydawało się, że historia z Chameleonem będzie kolejną nudną historią z klasycznym villainem w tle, Fred Van Lente napisał Amazinga #603. Jest to wyjątkowy numer – Spider-Mana w nim praktycznie nie ma, a głównym bohaterem jest Chameleon w masce Petera Parkera. Spojrzenie na świat Petera Parkera z perspektywy superłotra jest naprawdę czymś wyjątkowym.

Przyglądanie się różnym dziwnym sytuacjom z udziałem Chameleona i przyjaciół Petera jest nadzwyczaj interesujące. On nie wie o życiu Parkera praktycznie nic i to prowadzi do kilku bardziej lub mniej śmiesznych scenek. Ten numer pokazuje, co przypadkowa osoba mogłaby pomyśleć o naszym ulubionym Peterze, gdyby miała go poznać tylko z relacji znajomych czy rzeczy znajdujących się w jego pokoju. Ta analiza jest zaskakująca i myśl, że Peter mógłby być Spider-Manem, to zbyt duża abstrakcja dla Chameleona. Czarny bohater nie wie też, że Peter żyje – zwykle osoby, w które się wciela, zostają przez niego zamordowane, więc postanawia trochę pozmieniać w ich życiu. Niezwykle ciekawe jest, jaki burdel w swoim życiu zastanie Peter Parker, gdy już wydostanie się z pułapki superzłoczyńcy.

Spider-Mana tu w zasadzie nie ma. To samo tyczy się wszelkiej akcji, ale za to mamy świetną historię okraszoną ładnymi rysunkami – kreska Roberta Atkinsa bardziej podoba mi się tutaj od tej Barry’ego Kitsona. Jest to jeden z najlepszych numerów TASM od jakiegoś czasu i zdecydowanie warto po niego sięgnąć.

5 pajączków.

Komentarz Spider-Nika:
Nie mogę uwierzyć w to, co widzę! Nareszcie, pierwszy od dłuższego czasu porządny komiks z flagowej serii The Amazing Spider-Man!

No to słowem wstępu: jakby nie było, nie mogę pojąć, dlaczego ostatnie numery nazywały się Red-Headed Stranger, skoro Mary Jane było tyle, co kot napłakał…, a już w ogóle ten issue skupił się tylko i wyłącznie na postaci Chameleona, którego najwidoczniej ulubioną rozrywką jest poprawianie czyjegoś życia, mimo iż wcześniej je odebrał. Wracając do samego tytułu, coś mi się wydaje, że jest to kolejny głupi zabieg marketingowy (podobnie jak okładki prezentujące Mary Jane) mający na celu oszukanie i wyciągnięcie jak najwięcej pieniędzy od fanów. Niestety, to nie raz sprawiało, że jakość komiksu spadła, a sprzedaż wzrosła. Niestety, trzeba się do tego przyzwyczaić, bo szczerze wątpię, by Marvel zrezygnował z głupich zabiegów marketingowych, mimo iż odbija się to na jakości historii.

Jak już wspomniałem, postać Chameleona znajduje się w centrum komiksu i muszę przyznać, że obecna jego wersja, a raczej to, jakie działania podejmuje, niezwykle mi się podobają. Co prawda, wciąż nie dowiedzieliśmy się tego, jak cofnął się w rozwoju (czyt. znów zaczął nosić maski). Na szczęście po lekturze niniejszego numeru nie mam tego scenarzyście za złe. Ten Chameleon jest po prostu znacznie ciekawszy od tego, którego znamy z wcześniejszych komiksów.

Fred Van Lente tak poprowadził fabułę, że całość przyjemnie się czyta, dzięki czemu komiks nie nudzi. Zdecydowanie na plus można zaliczyć występ Chameleona w roli Petera i to jak namieszał w jego życiu. Pozostaje wiele ciekawych pytań związanych z tym, jak prawdziwy Parker odnajdzie się w swoim życiu po powrocie – aż chce się sięgnąć po następny numer.

Wspomniałem już o powrocie Petera, który to kończy ów numer The Amazing Spider-Man. Sam fakt, że Pająk żyje, nie jest zaskakujący, a wręcz było to oczywiste. Nie mogę się tu ani pozytywnie, ani negatywnie wypowiedzieć, ponieważ nie znamy okoliczności dotyczących tego, jak przetrwał zanurzenie w kwasie. Na tym etapie możemy jedynie spekulować, co zgotował nam „Braintrust”.

Od strony graficznej jest porządnie i właściwie nie mogę się niczego przyczepić, a jedynie mogę pochwalić za to, że ładnie prezentują się rysunki dziewczyn. Warto jeszcze powiedzieć słowo o okładce. Zacznę od tego, co nosi MJ. Według mnie to jest okropne! Niestety fatalnie też prezentuje się jej uśmiech, gdzie górna część szczęki powędrowała zdecydowanie za nisko, przez co widać jej dziąsła… aż nie mogę na to patrzeć… miała być seksowna, ale nie wyszła… no trudno.

Przy podsumowaniu powtórzę słowa z początku mojej recenzji: wreszcie porządny zeszyt The Amazing Spider-Man. Zdecydowanie wyróżnia się na tle wcześniejszych numerów i właśnie dlatego zasługuje na wysoką notę w postaci 5,5 pajączka.

Ocena:

Autor: Spider-Nik (streszczenie, recenzja), Rządło (recenzja)