Numer: The Amazing Spider-Man #560
Tytuł: Peter Parker, Paparazzi, Part 2: Flat Out Crazy
Wydawnictwo: Marvel Comics 2008
Data wydania: Lipiec 2008
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Marcos Martin
Tusz: Marcos Martin
Kolory: Javier Rodriguez
Litery: Vc’s Cory Petit
Okładka: Marcos Martin
Asystent redaktora: Tom Brennan
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor wykonawczy: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Cena: $2.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Podczas wywiadu kelnerka Edith Harper oświadcza, że pozywa Carra za incydent w klubie. Po wyjściu do łazienki kobieta zostaje zamordowana przez Paper Doll, która pragnie chronić swojego idola przed takimi pijawkami jak ona.

SoHo Grand Hotel. Fotoreporter Frankie Kollins napastuje wychodzącego Carra. Gwiazdor zabiera mu aparat i uderza go nim w twarz. Kollins grozi wytoczeniem procesu. Całe zdarzenie fotografuje Peter. Ochronie aktora nie udaje się go schwytać. Manager Sean Rockwell, chcąc załagodzić całą sytuację, wręcza Kollinsowi swoją wizytówkę. Kiedy Carr wraca do hotelu, Rockwell dzwoni do Bennetta. Okazuje się, że manager współpracuje z szefem The DB i dorabia, wystawiając Carra jego fotoreporterom.

Coffee Bean. Jameson awanturuje się, ponieważ barmanka nie chce podać mu kawy. Harry uspokaja go, mówiąc, że to zalecenie jego żony. Osborn dostrzega na zewnątrz Petera, który przyszedł oddać mu pieniądze. Wychodzi do niego i zaczynają rozmawiać. Harry ciągle jest zły na przyjaciela za to, czym się teraz zajmuje. Przypomina, że to wścibskie media zainteresowane jego narkomanią zmusiły go do wyjazdu z kraju na długie lata. Tymczasem Vin, Alan, Carlie i Palone badają miejsce zbrodni. O’Neil informuje Betty Brant, że ciało Harper uległo spłaszczeniu.

W redakcji The DB zadowolony Bennett gratuluje Peterowi świetnych zdjęć. Robbie i Betty informują Parkera o śmierci Harper. Robertson dodaje, że powinni czuć się winni, ponieważ zrobili z niej gwiazdę, umieszczając zdjęcia Petera na pierwszej stronie.

Muzeum Sztuki Współczesnej. Spider-Man dyskretnie obserwuje Kollinsa, który zapowiedział pozwanie Carra do sądu. Pajęczy zmysł włącza się w momencie przybycia Paper Doll, która pragnie zabić fotoreportera. Walka przenosi się do środka muzeum. Spidey stara się jak może odciągnąć Doll od Kollinsa, jednak wydaje się, że kobiety nie jest w stanie nic zatrzymać. Spidey mówi, że ich jedyna szansa w tym, by Kollins zrezygnował z działań przeciwko jej idolowi. Fotoreporter się zgadza. Słysząc jego obietnicę, Paper Doll znika i ucieka przez szyb wentylacyjny.

Nieco później Kollins ogłasza przed kamerami, że wycofuje pozew. Peter zaś udaje się do kostnicy, gdzie Carlie bada zwłoki Harper. Kobieta mówi mu, że ciało denatki uległo „kompresji” o nieznanym podłożu. Rockwell dzwoni do Bennetta i przekazuje mu ściśle tajną informację – Carr ma spotkać się w posiadłości w Hamptons ze swoją tajemniczą dziewczyną, która w wielkiej konspiracji przybyła właśnie do Nowego Yorku. Po skończeniu rozmowy Rockwella napastuje Paper Doll, która zabija go za zdradę. Tymczasem Carr wraca do swojej pilnie strzeżonej posiadłości. Okazuje się, że jego nową dziewczyną jest Mary Jane Watson.

Recenzja

Chciałbym napisać, że druga część tej historii jest znacznie lepsza. Chciałbym oznajmić, że poprawiono charakterystykę postaci. Chciałbym pochwalić warstwę wizualną. Niestety, nie mogę tego uczynić, bo poziom jest nadal taki sam, czyli bardzo niski, a nawet miałem czasem ochotę rzucić ten cały komiks w diabły i powiedzieć: „Przykro mi, to nie dla mnie”. Chce czytać przygody prawdziwego Petera Parkera z krwi i kości, a nie jego okaleczoną imitację, żyjącą w świecie ukształtowanym przez Diabła.

Charakterystyka Petera jest nadal tragiczna. Zginęła osoba, o której śmierci wprost powiedziano, że ma coś wspólnego ze zdjęciami Petera w gazecie „The DB”. I co? Nic, żadnych wyrzutów sumienia. Co więcej, Peter nie pamięta tragedii swojego przyjaciela, nie reaguje odpowiednio na jego krzyk rozpaczy, ba zwala wszystko na Robbiego, bo jak twierdzi, ten zaprząta mu głowę i sieje niepotrzebnie panikę. Najgorsza jest jednak scena w kostnicy. Dawny Peter poczułby się przynajmniej nieswojo. Ten przyszedł tam nie wiadomo po co.

W zapowiedzi tego komiksu zamieszczono adnotację: „Jeśli przegapicie ten numer, przegapicie coś, o co wszyscy prosiliście”. Ostatnia strona zdradza o co chodzi. Powraca Mary Jane Watson! Czy jestem z tego zadowolony? Tak, bo lubię bardzo tę postać. Problem w tym, że mam złe przeczucia, jeśli chodzi o jej przyszły rozwój. Już teraz wiemy, że jest dziewczyną Carra, a ten koleś to tzw. jerk. Skoro MJ się z nim zadaje, to jaki ma charakter i co się dla niej liczy? Czy grozi nam powrót dziewczyny myślącej wyłącznie o imprezach i przelotnych związkach? Jeszcze nie można na to odpowiedzieć, ale w BND wszystko jest możliwe, nawet to, że Peter zostanie żigolakiem, a MJ aktorką filmów dla dorosłych.

Recenzja bardzo nieprzychylna, jednak nie byłbym sobą, gdybym nie wspomniał o dobrych stronach, których za wiele nie jest. Podoba mi się, że Harry jest osobą, którą nadal żyje przeszłością. Dowiadujemy się, jaki był jego powód wyjazdu z kraju i dobrze, że ma to coś wspólnego z jego kłopotami z narkotykami. Jeżeli chodzi o Paper Doll, to nadal jest intrygująca, ale nie nazwałbym ją już straszną. Może to wina rysunków niepodkreślających w pełni drastyczności jej zbrodni?

Na koniec ciekawostka z ostatniej strony. Zobaczcie, co mówi Mary Jane, i spójrzcie, co czyta na kanapie. Słowo „Magic” jednoznacznie powinno skojarzyć się z One More Day, a także z osławioną wypowiedzią Quesady na temat wprowadzonych zmian, jaka ponoć wyciekła z zebrania redaktorów („It’s magic. We don’t have to explain it”). Natomiast książka, którą czyta MJ, to „Faust”, najwybitniejsze dzieło Goethego i najsłynniejsza opowieść o pakcie człowieka z Diabłem. Potrafi ten Marvel drażnić fanów, czyż nie?

Ocena:

Autor: Dawidos