Numer: The Amazing Spider-Man #501
Tytuł: Saturday in the Park with May
Wydawnictwo: Marvel Comics 2004
Data wydania: Styczeń 2004
Scenariusz: J. Michael Straczynski
Rysunki: John Romita Jr.
Tusz: Scott Hanna
Kolory: Matt Milla
Litery: Cory Petit
Okładka: Tony Harris
Redaktor: Axel Alonso
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Cena: $2.25
Przedruk PL: Superboharterowie Marvela #1
Przedruk PL 2: Amazing Spider-Man, Tom 2

Streszczenie

May siada na ławce i opowiada o swoim trudnym życiu związanym ze Spider-Manem. Wciąż do końca nie pogodziła się z wiedzą o tym kim jest jej bratanek. Pomimo, że się stara, jego życie jest wszędzie: dzieci bawią się w bycie Spider-Manem, ludzie na ulicy rozmawiają o jego przygodach. Ciężko jest jej to wszystko pogodzić, a kiedy Peter wychodzi do pracy, to wie, że może nie wrócić. Jak wtedy, gdy zetknął się z nowym przeciwnikiem, który ukradł prototyp stroju wibracyjnego do prac w kopalni. Oprych nazwał się Shaker. Bohaterowi w końcu udało się przechytrzyć przeciwnika, który nie należał do najinteligentniejszych. Ostatecznie May odbiera telefon od Petera z zaproszeniem do kina. Wstaje z ławki i opuszcza cmentarz żegnając się mężem. Wróci tu w przyszłym tygodniu.

Recenzja

Straczynski przyzwyczaił nas do swoistej odskoczni, gdzie po większych przeżyciach otrzymujemy coś bardziej luźnego. Taki przerywnik przed kolejnymi większymi wydarzeniami. Tym razem nie jest inaczej.

May siada na ławce i przedstawia swój punkt widzenia obecnej sytuacji. Na potrzebę chwili, Straczynski wymyśla nową postać: Shaker. Oczywiście inspiracje Shockerem nie są chyba przypadkowe. Jest to postać na jeden numer, o której za chwilę nikt nie będzie pamiętał. Miał pojawić się tylko po to, by Pająk miał kogo sprać, a May miała o czym opowiadać. Cel został osiągnięty. Już chwile po przeczytaniu tej historii można zapomnieć z kim Pająk właśnie się mierzył, gdyż tak naprawdę nie jest to sedno historii.

Celem scenarzysty było, najwidoczniej, przypomnienie, że May wciąż próbuje przeprocesować sobie w głowie problem Petera jako Spider-Mana. Pomaga jej w tym rozmowa, bądź monolog skierowany do jej męża – Bena. Numer poza tym nic nie wnosi do życia Pająka, ale czyta się naprawdę dobrze. Monologii nie nudzą i sprawnie przeskakuje się z kadru na kadr.

Ogólnie jest dobrze, może nie idealnie, ale zjadliwie. Zdecydowałem się na ocenę 4 i pół pajączka, bo sprawnie i szybko można przejść przez ten numer. Może nie daje zbyt wiele frajdy, a postać Shakera jest mocno naciągana, mimo to daje satysfakcję z czytania.

Ocena:

Autor: Spider-Nik