Numer: The Amazing Spider-Man #234
Tytuł: Now Shall Will-O’-The-Wisp Have His Revenge!
Wydawnictwo: Marvel Comics 1982
Data wydania: Listopad 1982
Scenariusz: Roger Stern
Rysunki: John Romita Jr.
Tusz: Dan Green
Kolory: Bob Sharen
Litery: Joe Rosen
Okładka: John Romita Jr.
Redaktor: Tom DeFalco
Cena: $0.60
Przedruk PL: brak

Streszczenie

Zmierzch, oddział Brand Corporation, Boston. Will-O’-The Wisp przekracza bez trudu wejście do fabryki, ignoruje bezradnych wobec niego strażników, każe zarządzić ewakuację i po dotarciu do głównego terminalu wysokiego napięcia wysadza cały kompleks, po czym ucieka pod postacią świetlnej kuli.

Daily Bugle, ciemnia. Peter wywołuje zdjęcia, niestety na żadnym z nich nie znajduje się obciążający detektywów BD dowód (The Amazing Spider-Man #233). Ben dziękuje za pomoc i żegna się z Peterem. Parker oddaje Robertsonowi zdjęcia i informuje go, że sprawa utknęła w martwym punkcie, bo Norton zapadł w śpiączkę. Ned otrzymuje faks z informacją o ataku w Bostonie. Razem z Robertsonem udają się na naradę. Betty żali się Peterowi, że z powodu pracy mąż nie ma dla niej czasu. Ten pociesza ją, że w końcu zamkną sprawę, która tak ich pochłania.

Przy wyjściu z redakcji Peter natyka się na Amy, która zaczyna z nim flirtować. Speszony wykręca się brakiem czasu i wsiada do windy, gdzie przebiera się za Spider-Mana. Gdy dźwig zatrzymuje się na wyższym piętrze Spidey wpada na Jamesona. Bohater opuszcza budynek, słysząc za sobą potok oskarżeń i wyzwisk. Po powrocie do domu Peter zastanawia się, czemu odtrącił zaloty Powell. Stwierdza, że to z powodu śmierci Black Cat nie może się pozbierać (The Amazing Spider-Man #227). Z przykrością zauważa, że lodówka jest pusta, na szczęście odwiedza go sąsiad Joseph Pincus, przynosząc ze sobą jedzenie.

W innym miejscu pobity Tarantula leży w łóżku i cierpi zarówno z powodu odniesionych ran jak i goryczy porażki. Odwiedzają go dwaj mężczyźni, których przysłał Mr Smith. Lekarz zajmuje się opatrzeniem ran Rodrigueza, podczas gdy drugi z gości oferuje mu zyskanie supermocy koniecznych do pokonania Spider-Mana.

Poranek. Spider-Man czyta w gazecie o eksplozji w Bostonie. Przypomina sobie podobny wypadek w fabryce BC w Jersey (Spectacular Spider-Man #57) i podejrzewa, że winnym jest Wisp. Na uczelni spotyka Rogera Hochberga, który informuje go o postępach ich wspólnego eksperymentu. Podczas rozmowy Peter dowiaduje się, że BC prowadzi program naboru stażystów, co podsuwa mu pomysł, jak legalnie przeniknąć do firmy.

Kompleks BC w Queens. Peter zgłasza się na rozmowę kwalifikacyjną. W recepcji zauważa wielu strażników oraz spotkanego już wcześniej Jamesa Melvina (Spectacular Spider-Man #57), któremu podrzuca pajęczy nadajnik. Kiedy Melvin wchodzi do strefy bezpieczeństwa, Parker udaje się do toalety, otwiera wejście w suficie, zakłada kostium i szybem wentylacyjnym dociera do laboratorium. Przez kratkę podsłuchuje rozmowę Melvina z Doktorem Fentonem, który kieruje programem tworzenia ludzi z supermocami. Pająk robi zdjęcia, gdy do środka zostaje wprowadzony Tarantula. Mimo protestów jednego z naukowców złoczyńca otrzymuje zastrzyk nieprzetestowanego pajęczego serum i zostaje zanurzony w kadzi z elektrolitami.

Pająk postanawia przerwać eksperyment stworzenia drugiego Spider-Mana. Szybko rozprawia się ze strażnikami i blokuje drzwi siecią. W laboratorium zjawia się spragniony zemsty Wisp, który chce wysadzić cały kompleks. Spidey stara się przemówić mu do rozumu, lecz zostaje zmuszony użyć siły – wyczuwając pajęczym zmysłem odpowiedni moment zadaje cios i nokautuje Wispa. Melvin próbuje unieszkodliwić intruza specjalną bronią, lecz strzał tylko rani Wispa. Pająk zaczyna wyczuwać niebezpieczeństwo i sugeruje Wispowi, że muszą uciekać. Okazuje się, że eksperyment, któremu został poddany Tarantula, z powodu ubocznych skutków serum i dokonanych przez Wispa zniszczeń nie przebiegł prawidłowo. Parker z przerażeniem patrzy jak z kadzi wyłania się potworna istota, która stała się hybrydą pająka i człowieka – Rodriguez przemienił się w prawdziwą tarantulę.

Recenzja

W drugiej części historii dotyczącej Brand Corporation intryga zostaje wyłożona na stół. Dowiadujemy się, czym tak tajnym, a zarazem nielegalnym i niebezpiecznym zajmuje się firma, że stosuje ona wszelkie środki, by prawda nie wyszła na jaw. Odpowiedź nie wydaje się być zaskakująca, ale jest jak najbardziej logiczna. Scenarzysta dołożył jeszcze jedną cegiełkę do intrygi, dodając do historii pałającego żądzą zemsty Will-O’-The Wispa, który wydaje się mieć własne porachunki z BC.

Najlepsze w tym komiksie jest jednak to, że podtrzymuje nasze zainteresowanie, nawet gdy na stronach nie ma ani Spider-Mana ani złoczyńców w rodzaju Tarantuli czy Wispa. Z równie dużą ciekawością czyta się przygody alter ego Spider-Mana – Petera Parkera. Podoba mi się, gdy autorzy uznają, że Peter może też coś zdziałać jako dziennikarz, naukowiec tudzież student, a nie tylko jako zamaskowany superbohater. Tak dzieje się w tym komiksie, kiedy Peter przenika do korporacji pod sprytnie wymyślonym pretekstem.

Ciekawie zapowiadają się też losy drugoplanowych postaci. Betty narzeka, że mąż przez pracę nie ma dla niej czasu, a to pewnie, znając realia, pierwszy objaw kolejnego kryzysu w ich małżeństwie. Amy Powell, dziewczyna Lance’a Bannona (konkurujący z głównym bohaterem fotograf w Daily Bugle), zaczyna mocno interesować się Parkerem, który przez to stanie się mimowolnym uczestnikiem nowego trójkąta miłosnego. Gdy scenarzysta przykłada dużą wagę do tzw. supporting castu zawsze znajduje u mnie poklask.

Los Tarantuli jest równie zaskakujący co przykry. Rodriguez, dotychczas bezwzględny najemnik i notoryczny kryminalista z bardzo mroczną, naznaczoną piętnem zbrodni przeszłością, dołączył do grona złoczyńców, którzy stali się potworami w dosłownym tego słowa znaczeniu. Smutny to dla niego los, ale jeśli szukać trzymającego w napięciu cliffhangera to ten z przerażającą metamorfozą Tarantuli jest strzałem w dziesiątkę.

W skrócie, solidny numer z kilkoma ciekawymi zwrotami akcji i rozwiązaniami fabularnymi. Dodatkowo końcowa walka to przykład dobrze skonstruowanej akcji łączącej w całość wątki wszystkich bohaterów utworu, wliczając w to wątki z sąsiedniej serii komiksowej (Spectacular Spider-Man #57). 5 pajączków.

Ocena:

Autor: Dawidos