Numer: The Amazing Spider-Man #148
Tytuł: Jackal, Jackal… Who’s Got the Jackal?
Wydawnictwo: Marvel Comics 1975
Data wydania: Wrzesień 1975
Scenariusz: Gerry Conway
Rysunki: Ross Andru
Tusz: Mike Esposito & Dave Hunt
Kolory: Petra Goldberg
Litery: John Costanza
Okładka: Gil Kane
Redaktor: Len Wein
Cena: $0.25
Przedruk PL: Kultowe Komiksy Spider-Man #3

Streszczenie

Spider-Man spada w dół. Przed upadkiem do wody ratuje go pajęcza sieć, którą zaczepia się o barierkę pod mostem. Policja dostrzega na górze mostu Jackala, Tarantulę i klona Gwen. Dzięki częściom ukrytym w marynarce i portmonetce dziewczyny Jackal buduje plecak odrzutowy. Cała trójka odlatuje. Patrol wodny dostrzega zawieszonego nad rzeką Spider-Mana. Po zdjęciu łańcuchów Spidey, który udawał nieprzytomnego, wyzwala się z uścisku stróżów prawa, po czym skacze do wody.

Przed wejściem do domu Peter zauważa czekającą na niego MJ. Dziewczyna chce poważnie porozmawiać o ich związku i deklaruje, że będzie walczyć o jego uczucie. Zmęczony Peter ignoruje jej słowa, czego potem żałuje, gdy ordynarnie zamyka jej drzwi przed nosem. Gdy Parker zażywa kąpieli, do drzwi dzwoni Ned. Dziennikarz chce porozmawiać z nim o klonie Gwen. Peter przypomina sobie, że podczas zajęć z biologii profesora Warrena cała klasa, w tym Gwen, oddała jego asystentowi próbki krwi do projektu naukowego.

ESU. Peter i Ned odwiedzają Milesa Warrena, chcąc wypytać go, co stało się z próbkami. Okazuje się, że zniknęły. Warren podejrzewa, że zabrał je jego asystent, Anthony Serba, który zniknął bez śladu. Ned postanawia znaleźć klona Gwen, Peter zaś ma odszukać Serbę. W starym mieszkaniu Serby, w opuszczonej fabryce, Spider-Man natyka się na Tarantulę. Początkowo walka odbywa się w kompletnej ciemności, potem przenosi się na zewnątrz fabryki. Przebijając billboard, Tarantula wbija swoje ostrza w wieżyczkę ciśnień.

Po ciosie Spider-Mana zalany wodą przestępca traci przytomność. Nagle Pająk zostaje zadrapany w tył głowy przez Jackala, który przyprowadził ze sobą klona Gwen i Neda – ten ostatni ma związane ręce i zasłonięte oczy. Jackal wyjaśnia, że jego pazury są pokryte narkotykiem, po którym Parker zaśnie. Na koniec tłumaczy, w jaki sposób zbliżył się do Spider-Mana, nie pobudzając jego pajęczego zmysłu. „Twój pajęczy zmysł chroni cię przed wrogami, a nie przyjaciółmi. Drogi chłopcze, czyż nie zawsze byłem twoim przyjacielem?” – pyta Jackal, który ściąga maskę. Jest nim profesor Miles Warren.

Recenzja

Nikt nie powinien wątpić, że znajdujemy się w epicentrum Oryginalnej Sagi Klonów. Poznajemy wreszcie tożsamość jej głównego uczestnika, Jackala! Wielu czytelników czekało na ten moment i sądzę, że się nie zawiodło. Rozdwojenie jaźni Warrena tłumaczy, w jaki sposób Jackal tak łatwo podchodził Spider-Mana.

Co jeszcze mi się podobało? Po pierwsze, postać Mary Jane, której wewnętrzna siła i charyzma ujrzały światło dzienne. Niezależnie od płci, każdy musi czasem walczyć o swoją miłość. Drogie panie, bierzcie przykład z MJ, jeśli chcecie zatrzymać przy sobie ukochanego mężczyznę. Po drugie, śledztwo prowadzone przez Petera i Neda. Dobrze czasem zobaczyć Parkera działającego bez kostiumu Spider-Mana i to jeszcze w towarzystwie dobrego znajomego z dziennikarskiego środowiska.

Zachęcam do lektury tego komiksu i zapraszam do kolejnego numeru serii. Tam czekają na was takie atrakcje jak pierwszy występ najbardziej znanego klona Spider-Mana, Bena Reilly’ego! Plus wielkie starcie kończące Pierwszą Sagę Klonów.

Ocena:

Autor: Dawidos