Numer: Superior Spider-Man #6
Tytuł: Joking Hazard
Wydawnictwo: Marvel Comics 2013
Data wydania: Maj 2013
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Humberto Ramos
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Edgar Delgado & Antonio Fabela
Litery: VC’s Chris Eliopoulos
Okładka: Humberto Ramos
Pomocnik redaktora: Ellie Pyle
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Na konferencji prasowej burmistrz Jameson ogłasza swój program „zero tolerancji dla super-przestępców” oraz zapowiada zamknięcie skompromitowanego więzienia The Raft. Phil Urich, stojący przy Norah Winters z kamerą w ręku, myśli nad swoją przyszłością w roli Hobgoblina. Nagle na podest wdzierają się Jester i Screwball, którzy ośmieszają burmistrza, ściągając mu spodnię i rozbijając ciasto na jego twarzy. Filmik z tego upokarzającego wydarzenia trafia do Internetu i wielu pokłada się ze śmiechu, w tym „Peter Parker”.

„Spider-Man” zostaje wezwany do ratusza. Jameson i Gloria wychodzą mu na spotkanie. Burmistrz prosi go, by zaaresztował Screwball i Jestera, którzy zakpili z niego na forum publicznym. Po namowie burmistrza Spider-Ock obiecuje dopaść komediantów i przesyła Spider-Botom rozkaz ich wytropienia. Tymczasem Avengers (Captain America, Thor, Wolverine, Black Widow i Spider-Woman) debatują, czy po ostatnich brutalnych zajściach „Spider-Man” nadal powinien należeć do ich drużyny. Większość jest gotowa wyrzucić go, jednak Wolverine przekonuje ich, by poczekali jeszcze na rozwój wydarzeń.

Na kampusie Uniwersytetu Empire State, „Peter” jest świadkiem, jak dwóch tępaków (Brad i Jastin) żartuje sobie z niskiego wzrostu Anny Marii Marconi. Pragnie stanąć w jej obronie, jednak kobieta odwodzi go od tego pomysłu. Uwięziony w jego głowie prawdziwy Spider-Man, patrząc na jedno z jego wspomnień, odkrywa, że Otto Octavius był też ofiarą szkolnej przemocy ze strony swoich rówieśników. Marconi prowadzi „Parkera” na lunch z Doktorem Lamazem, by zrobił na nim lepsze wrażenie niż ostatnio. Tymczasem Spider-Bot namierza Jestera i Screwball, którzy wykradają poufne dane internautów oglądających ich kanał video.

Podczas lunchu Peter oznajmia, że tematem jego pracy doktorskiej jest cybernetyka neuro-aktywna. Kiedy dostaje info o wykryciu poszukiwanych przestępców, bezceremonialnie wychodzi ze spotkania. Po założeniu kostiumu, gdy nikt nie widzi, zamyka Brada i Jastina w bagażniku i przewraca samochód do góry kołami. Kiedy wokół wywróconego auta zbiera się tłum, Maria podchodzi bliżej i słyszy z bagażnika wołanie o pomoc. Przejęta tym aktem wandalizmu, wzywa pogotowie.

Na widok zbliżającego się „Spider-Mana” roześmiani Jester i Screwball włączają kamerę, by nakręcić kolejny zabawny filmik. Po uderzeniu kobiety w pierś, „Pająk” przeprasza, ale wykorzystujący jego zmieszanie Jester trafia go kulką w krocze i brudzi jego kostium balonami z farbą. Kiedy z jego maski odpadają soczewki, Spider-Ock wpada w szał i chcąc dać nauczkę dowcipnisiom zaczyna tłuc ich jak oszalały. Oglądający tą jatkę W Internecie Jameson jest przeszczęśliwy, Mary Jane jest roztrzęsiona, a Avengers dochodzą do wniosku, że muszą jednak poważnie rozmówić się ze „Spider-Manem”. Natomiast duch Parkera wpada w przerażenie na widok zakrwawionych rąk Spider-Ocka oraz leżących w kałuży krwi Jestera i Screwball.

Uwaga: Ujęte w cudzysłów wyrazy, opisujące głównego bohatera (Spider-Man, Peter Parker, Pająk, Parker, Peter itd.), odnoszą się do Otto Octaviusa/Doktora Octopusa, którego umysł zajął ciało Spider-Mana. Te same określenia, bez cudzysłowu, charakteryzują z kolei Petera Parkera (oryginalnego Spider-Mana) – jego ducha/astralną formę/świadomość/osobowość itp. Natomiast bardziej sprecyzowane nazwy, takie jak Superior Spider-Man i Spider-Ock, zawsze dotyczą Dr. Octopusa w ciele/kostiumie Spider-Mana i nie są wyróżnione cudzysłowem.

Recenzja

Z każdym numerem aktualna seria o tym samym, a jednak innym Spider-Manie, brutalizuje się. Nierozliczony z wewnętrznymi demonami i skrywający w duszy traumę z dzieciństwa Spider-Ock nie potrafi pohamować nienawiści do tych, którzy krzywdzą umyślnie innych. Całkiem niedawno wyzbyty z ludzkich uczuć Massacre otrzymał od niego kulkę w łeb, a teraz Screwball i Jester – para kpiąca sobie z ludzi i wykorzystująca najnowsze środki komunikacji do poniżania osób na forum publicznym – padają ofiarą jego wrzącej jak wulkan złości. To dowód na to, że z Superior Spider-Manem nie należy zadzierać. Zmiana tonu serii na mroczniejszy i celowanie w starszego czytelnika przekonują mnie – obecne numery czyta mi się znacznie lepiej niż większość pozycji z Peterem Parkerem, których autorem był ten sam scenarzysta, czyli Dan Slott.

Nie zapominajmy jednak, że komiks w żadnym wypadku nie jest apoteozą przemocy, a raczej formułuje jej dosadną krytykę, ukazując, że jej eskalacja nie ma końca i prowadzi tylko do złego. O ile Punisher w swoim „otoczeniu” znajduje zrozumienie dla prowadzonej przez siebie krucjaty, o tyle ekstremalne czyny i aroganckie zachowanie Superior Spider-Mana większość jego znajomych ocenia negatywnie. Wcześniej zniechęcili się do niego Carlie i naukowcy z Horizon Labs, teraz nieprzychylnym okiem patrzy na niego Mary Jane, a nawet koledzy z Avengers, którzy postanawiają wreszcie zareagować na radykalizm przejawiany przez fundamentalistycznego Spider-Mana. Widzę tutaj tylko jeden problem – nowy Spider-Man powinien dostrzec i zrozumieć, że dalsze postępowanie w taki sposób jest najprostszą drogą wiodącą do jego zdemaskowania.

W telegraficznym skrócie – na pozór jest to opowieść o dwóch pajacach, którzy nie szanują cudzej prywatności, ale pod płaszczykiem tej błazenady Slott przemyca pouczająca historyjkę o przemocy, która niszczy wszystko dookoła, a niewątpliwie wizerunek każdego, kto ją stosuje wobec bliźniego. Spider-Ock przekona się o tym na własnej skórze, gdy wystąpią przeciwko niemu Avengers, a zanim do tego dojdzie wpierw zapoznamy się z „przerywnikiem” wplatającym losy Superior Spider-Mana w ponurą rzeczywistość, w której świat znalazł się pod okupacją anty-ludzkiego rządu Ultrona.

Ocena:

Autor: Dawidos