Numer: Superior Spider-Man #2
Tytuł: The Peter Principle
Wydawnictwo: Marvel Comics 2013
Data wydania: Marzec 2013
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Ryan Stegman
Tusz: Victor Olazaba
Kolory: Edgar Delgado
Litery: VC’s Joe Caramagna
Okładka: Ryan Stegman
Pomocnik redaktora: Ellie Pyle
Redaktor: Stephen Wacker
Redaktor wykonawczy: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL 1: Superior Spider-Man, Tom 2
Przedruk PL 2: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #129

Streszczenie

Za zwrócenie skradzionego sprzętu do izby pamięci im. Marli Jameson, „Spider-Man” w świetle kamer dostaje podziękowania od dziekan Uniwersytetu Empire State, Ruth Goldman i burmistrza Jonaha Jamesona. Duch Petera nie może wprost uwierzyć, w to co widzi.

W czasie śniadania Carlie Cooper ukrywa przed Mary Jane sensacyjne wyznanie Doktora Octopusa (Petera Parkera), które usłyszała podczas napadu na komisariat policji (The Amazing Spider-Man #700). MJ oznajmia przyjaciółce, że jej związek z Peterem odżywa na nowo.

W porze lunchu „Peter Parker” musi przerwać romansowanie z Mary Jane, gdyż musi udać się na zaplanowany patrol. Cieszy to bardzo ducha Parkera, który nie chce, by jego ukochana związała się z oszustem.

Horizon Labs. W laboratorium, izolując się całkowicie od Uatu, Grady’ego i innych naukowców, „Peter” tworzy nowego Spider-Bota i prosi Living Braina, androida przerobionego na jego lokaja, o skonstruowanie 800 takich samych robotów. Astralny Peter z niechęcią winszuję jego kreatywności i pomysłowości.

Podczas kolejnego lunchu Mary Jane oznajmia „Peterowi”, że to co ostatnio robi jest do niego niepodobne. Duch Parkera ma nadzieje, że kobieta pozna wreszcie prawdę, ale ta zgadza się na dalsze spotkania we dwoje. Rozpoczyna się ciąg randek, których finał nie zadowala „Petera”, gdyż otrzymuje tylko grzecznościowego całusa w policzek, co cieszy zakopaną głęboko w jego umyśle świadomość prawdziwego Parkera.

W klubie MJ’s, obserwowanym przez skrzydlate osobniki, „Parker” wpada na pomysł zabrania Mary Jane na „pajęczy” patrol nad miastem. Kiedy odprowadza ją do domu, przekonany, że odzyskał jej serce, musi obejść się smakiem, gdy okazuje się, że pomieszkuje u niej Carlie. Duch Parkera jest zadowolony z kolejnej sercowej porażki Octaviusa, ale musi znieść upokorzenie, gdy ten zaczyna grzebać w jego intymnych wspomnieniach o Mary Jane i delektować się nimi na całego.

Następnego dnia wypoczęty „Peter” rusza do pracy, gdzie nieudolnie podrywa Sajani i odkrywa, że jeden z jego Spider-Botów przesłał mu podgląd video z klubu Mary Jane, który zaatakowały karłowate, ptasie potworki. Napastnicy wykradają dla swego „szefa” ukrytą za ścianą kasetkę i wyrzucają nową właścicielkę klubu nocnego przez okno. Kiedy „Spider-Man”, ignorujący inne poboczne problemy (napad w zaułku), dostrzega spadającą kobietę, rozwija sieć, która amortyzuje jej upadek. Wdzięczna Mary Jane chce go pocałować, jednak „Peter” odmawia, mówiąc, że nie mogą być razem, a jej związek z nim to pułapka, z której musi się ona uwolnić. Duch Spider-Mana jest zaskoczony jego nietypowym zachowaniem.

W swoim mieszkaniu Mary Jane opowiada Carlie o tym, jak potraktował ją Peter, z którym zgadza się w dużej części jego wypowiedzi. Cooper, której głowę nadal zaprząta niecodzienne spotkanie z Doktorem Octopusem na komisarcie, oświadcza, że musi wracać do pracy, gdyż ma jedną bardzo pilną sprawę do rozwiązania.

Uwaga: Ujęte w cudzysłów wyrazy, opisujące głównego bohatera (Spider-Man, Peter Parker, Pająk, Parker, Peter itd.), odnoszą się do Otto Octaviusa/Doktora Octopusa, którego umysł zajął ciało Spider-Mana. Te same określenia, bez cudzysłowu, charakteryzują z kolei Petera Parkera (oryginalnego Spider-Mana) – jego ducha/astralną formę/świadomość/osobowość itp. Natomiast bardziej sprecyzowane nazwy, takie jak Superior Spider-Man i Spider-Ock, zawsze dotyczą Dr. Octopusa w ciele/kostiumie Spider-Mana i nie są wyróżnione cudzysłowem.

Recenzja

W drugim numerze serii dedykowanej Otto Octaviusowi, którzy „skradł” życie Spider-Mana, poznajemy „antybohatera”, za jakiego póki co uchodzi Spider-Ock, od jego uczuciowej strony. Od lektury poprzedniego numeru wiadomo że Superior Spider-Man da sobie radę w walce z przestępcami, wykorzystując przy tym swój wielki spryt i równie ogromny intelekt, ale teraz pytanie brzmi, jak poradzi sobie jako partner i kochanek.

Częściowej odpowiedzi na pytanie, czy Otto to dobry materiał na podrywacza, udziela nam ten komiks, w którym dość luźno, bo z przymrużeniem oka, ukazano ten aspekt życia nowego Spider-Mana. Dzięki temu już wiemy, że kobiety traktuje on również jako zdobycz, która potwierdza jego geniusz. Na szczęście, duch/świadomość Petera Parkera cały czas czuwa i trzyma rękę na pulsie, poddając bezlitosnej krytyce „złodzieja” jego życia, który i tak go nie słyszy.

Wypowiedzi martwego Petera również kipią humorem i ironią, ale powiem szczerze, że akurat nie są na miejscu, bo w końcu przemawia on do człowieka, który go zamordował i teraz czerpie przyjemność z obcowania z jego najbliższymi. Całe szczęście, że Otto nie sfinalizował swego „erotycznego” zamiaru… nie przeżyłbym chyba jego intymnego kontaktu z Mary Jane Watson i sądzę, że wielu czytelników także.

Pojawienie się skrzydlatych napastników traktuje nie inaczej jak zapowiedź powrotu Adriana Toomesa/Vulture’a. A zdecydowanie bardziej interesuje mnie wątek Carlie, która zaczyna coś przeczuwać i jest na razie jedyną osobą mogącą zdemaskować fałszywego Spider-Mana. Z drugiej strony, co za czasy, że tak zasłużone miejsce w panteonie superbohaterów zajmuje były szalony zbrodniarz! Póki co, przygody Superior Spider-Mana nie są tragiczne, ale rozumiem opinie tych, którym trudno „zadomowić się” w tych realiach. A są to realia świata, który stoi na głowie.

Ocena:

Autor: Dawidos