Numer: Spider-Man #2 (#158)
Tytuł: End of the Spider-Verse – Part Two: The Last Spider-Man Standing
Wydawnictwo: Marvel Comics 2023
Data wydania: Styczeń 2023
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Mark Bagley
Tusz: John Dell
Kolory: Edgar Delgado
Litery: VC’s Joe Caramagna
Okładka: Mark Bagley i Alejandro Sanchez Rodriguez
Asystent redaktora: Lindsey Cohick
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: C.B. Cebulski
Wydawca: Dan Buckley
Cena: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Nieokreślona Ziemia. Spider-Man informuje Starka, że zbliża się do budynku, w którym pracować miała brygada inżynierów z całego świata, jednak na miejscu znajduje kilku Spider-osobników (Spider-Pig, Spider-Man 2099, Spider-Man India) zmienionych w owadzie monstra. Cała trójka rzuca sie na niego.

Ziemia-616. Peter, Silk, Miles i Morlun stoją naprzeciw byłym przyjaiołom przemienionym w owady. Morlun chce się z nimi szybko rozprawić, jednak Silk i reszta są przekonani, że znajdą sposób na uleczenie ich spod wpływu Shatry. Dochodzi do pojedynku, gdy nagle pojawia się portal, a z niego wyłania się Arana. Rzuca zaklęcia bazujące na mistycznej energi pajęczego totemu i prosi, by wszyscy przeszli przez portal.

Loomworld. Shatra przestała widzieć swoje pajęcze ofiary. Nie wyczuwa ich, a Nestling nie może nic na to poradzić.

Pajęcze sanktuarium, Zemia-616 Beta. Spider-Uk opowiada zgromadzonym o świecie, w którym się znajdują. Są w anomalii, świecie, który nie jest częścią Wielkiej Sieci. Są tutaj bezpeczni. Wszyscy zapominają o Jessice Drew przebitej szyletem, który wymazał ją z istnienia w sieci. Jakby nigdy do niej nie należała. Wchodzą do kościoła, który będzie służył im za bazę. Wewnątrz Arana przedstawia im Pająki z innych uniwersów, których udało im się zwerbować do walki: The Hunter-Spider (Sergei Kravinoff), Spinstress, Web-Weaver (Cooper Coen), Sun-Spider, The Night Spider (Felicia Hardy). Po chwil dołącza również Madame Web (Julia Carpenter) z informacjami, o wybrańcu (Peter z Ziemi-616) oraz o tym, że niektórzy mają odpornść na żądła Shatry. Zanim będą kontynuować, Peter domaga się wyjaśnień od Morluna. Ten rozpoczyna swoją opowieść.

Morlun podróżował po różnych światach szukając swojej rodziny. W końcu odnalaz Spider-Ma’am, która była przemieniona w owada. Ta przyznała się do pożarcia przemienionych w dzieci Inheritors (Spider-Geddon #5) czyniąc tymsamym Morluna ostatnim z jego rodu. Ten po pokonuaniu zmutowanej kobiety odnalazł Shatrę i rozpoczął z nią walkę, jednak przegrywając pojdynek szybko wycofał się, uciekając do innego wymiaru. Dzięki zdolnościom Madame Web trafił na nie (Arana, Spider-Uk, Madame Web) i korzystając z maksymy „wróg mojego wroga jest moim przyjacielem” dołączył do nich.

Nagle Miles zaczął czuć się dziwnie, okazało się, że nie jest odporny na jad Shatry i zmienia się w owadziego potwora. Teraz Shatra oczami nowego dziecka widzi gdzie ukrywają się Pająki. Za jej plecami armia zmieonych Spider-manów gotowa jest ruszać.

Recenzja

Dorobek Straczynskiego dotyczący Shatry na dobre zaprzepaszczony pomysłami Slotta.

Zacznijmy jednak od pewnych wyjaśnień. Otóż Morlun wyjaśnił co go sprowadza, jakie są jego motywy i co sie stało z resztą Inheritors. Zacznijmy od drobnej nieścisłości, o której Slott słowami Morluna nie wspomniał. Otóż jak pamiętamy, podczas Spider-Geddon Inheritors przegrali, a Peter poradził sobie z Morlunem. Zgodnie z zakończeniem wydarzenia miał dostarczyć wampirzego przeciwnika do reszty rodziny i odmłodzić go tak jak pozostałych. Tymczasem dowiadujemy się, że ten caly czas był w podróży w poszukiwaniu rodziny. Właściwie pominięto wydarzenia z The Spectacular Spider-Man #311 – #313. Slott z tego jest znany. Pomija i zniekształca wydarzenia, a nawet tworzy historie, których nigdy nie było i nie będzie, bo brzmią zbyt głupio, żeby ktoś chciałby to pisać (tego było dość sporo w mini-serii Spider-Man/Human Torch podczas wspominek obu tych bohaterów).

Skoro jeszcze przy Morlunie jestem, to wspomnę o jeszcze jednej ważnej rzeczy. Otóż Morlun bez mrugnięcia okiem przyłączył się do Pająków, a Ci bez trudu mu zaufali. A przecież miał obsesję na punkcie Petera z Ziemii-616. Czy będzie tutaj jakiś zaskakujący zwrot akcji? Zdrada wampirycznego arystokraty?

Przejdźmy teraz do krótkiego wstępu, gdzie wciśnieto wersję Spider-Mana podobną do filmowej (przynajmniej biorąc pod uwage kostium) – zabieg czysto marketingowy – w ogóle go nie kupuję.

Jak widać całkiem spora gromadka Spider-Manów została już skorumpowana (przemieniona w owadzie potwory). I to jest kolejny minus. Przez to, że przemieniono Milesa Moralesa (z głównego uniwersum) i kilka innych ważnych postaci, to możemy mieć stuprocentową pewność, że wszystko będzie przywrócone do stanu pierwotnego, a jedynie pozostanie po wszystkim niesmak.

Pod znakiem zapytania pozostaje jeszcze istnienie Jessicy Drew z głównego uniwersum. Przebił ją magiczny sztylet, który wymazuje Pająki z sieci… to aż trudno komentować. Do tego jeszcze totemistyczna pajęcza magia i absurdometer wystrzeliwuje w kosmos. A zapomniałem jeszcze wspomnieć o wybrańcu. Peter Parker (oczywiście z Ziemi-616) jest tym jedynym, specjalnym Pająkiem – wybrańcem – znajdującym się w centrum Wielkiej Sieci… Taki motyw to już w ogóle mnie odpycha – dlaczego główna Ziemia to właśnie-616? Z naszego punktu widzenia jako czytelnika, oczywiście tak – jest to najważniejsza z rzeczywistości, bo o przygodach tego Petera czytamy, ale wewnątrz Spider-Versum wszystkie wymiary są lub raczej powinny być równoważne.

Uff to chyba dotarłem do końca i wypisałem wszystkie bolączki tego numeru. Tyle ich było, że trudno wskazać jakieś plusy tego zeszytu. (No dobra, jeszcze kilka minusów mógłbym wypisać, ale się powstrzymałem.)

Komiksu nie ratuje nawet jeden z moich ulubionuch rysowników: Mark Bagley. Choć dzęki jego rysunkom, te wypociny czyta się w miarę znośnie. To właśnie jego praca stanowi jedyną wartość dodaną tej historii. 2 pajączki, a mimo to i tak mam poczucie, że zawyżam ocenę.

Ocena:

Autor: Spider-Nik