Numer: Spider-Man: The Parker Years
Tytuł: The Parker Years
Wydawnictwo: Marvel Comics 1995
Data wydania: Listopad 1995
Scenariusz: Evan Skolnick
Rysunki: Joe St. Pierre
Tusz: Al Milgrom
Kolory: Gregory Wright, Malibu Color
Litery: Jim Novak
Okładka: John Romita Jr.
Asystent redaktora: Glenn Greenberg
Redaktor: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Bob Budiansky
Cena: $2.99
Przedruk PL: brak

Streszczenie

Akcja komiksu rozgrywa się po wydarzeniach z The Spectacular Spider-Man #229, gdzie Peter przekonany o byciu klonem zrezygnował z działalności jako Spider-Man, oddając ją w ręce Bena Reilly’ego.

W miejscu nowego zamieszkania Peter przygotowuje się do spalenia swojego kostiumu. Przygotowania przerywa mu pojawienie się na dachu Mary Jane. Peterowi jest ciężko pogodzić się z myślą, że przez pięć lat żył w ciągłym zakłamaniu i przekonaniu o byciu prawdziwym Spider-Manem. Peter wyjmuje stare zdjęcia i zaczyna wspominać lata po rzekomej śmierci Bena Reilly’ego. Przypomina sobie walkę z Kingpinem, Sandmanem, Vulturem i profesorem Smythem. Zaczyna opowiadać o narodzinach Hobgoblina (Neda Leedsa) i jego śmierci w Niemczech, powstaniu Hydro-Mana, sprowadzeniu czarnego kostiumu na Ziemię, narodzinach Venoma i jego potomków, w tym Carnage’a, zemście Sin-Eatera, spotkaniu z Pumą, rytuale Dr. Strange’a (którego skutkiem była utrata mocy przez Black Cat), pogrzebaniu żywcem przez Kravena i samobójstwie Łowcy oraz intrydze Chameleona dotyczącej powrotu jego rodziców. Do NY powrócił Ben Reilly, który przyjął tożsamość Scarlet Spidera, potem zrealizowany został plan Jackala o nazwie „Maximum Clonage”, następnie został zamordowany Dr. Octopus, który uratował Peterowi życie i umarła ciocia May.

MJ ma dość smutnych wspomnień Petera i wyjmuje zdjęcia, które pokazują największe zasługi Spider-Mana: wygraną nad Basiliskiem, uratowanie Adama Warlocka, pomoc Man-Thingowi, wsparcie Daredevila w walce z Masked Marauderem, wyleczenie Johna Jamesona, zniszczenie sojuszu Doctora Dooma i Dormammu, powstrzymanie Octopusa przed zatruciem drukarni Daily Bugle oraz pokonanie FireLorda i uratowanie wszechświata jako Captain Universe.

Mary zapewnia Petera o swojej miłości i jego wyjątkowości, stwierdza jednak, że jego czas jako Spider-Mana dobiegł końca. Gdy MJ wraca do mieszkania Peter chowa kostium i całe wyposażenie do pudełka, a potem gasi ogień. Nie można bowiem pogrzebać swoich wspomnień…

Dodatki

• Sources – lista materiałów źródłowych (1 strona)

Recenzja

One-Shot zatytułowany Spider-Man: The Parker Years ukazał się w czasie, gdy Peter Parker, dowiedziawszy się, że jest klonem, zrezygnował z bycia Spider-Manem. Jego obowiązki przejął wówczas Ben Reilly, na tamte czasy oryginalny Spider-Man.

Akcja komiksu rozgrywa się w Portland, do którego przeprowadzili się w The Spectacular Spider-Man #229 Peter i Mary Jane oczekujący narodzin swojego potomka. Celem scenarzysty było zebranie najważniejszych wydarzeń w życiu Petera Parkera na przestrzeni pięciu lat, które miały miejsce po pierwszym starciu z Jackalem i rzekomej śmierci Bena Reilly’ego. Muszę powiedzieć, że autorowi udało się dość zgrabnie połączyć wszystkie wątki, a dobór wydarzeń jest jak najbardziej trafny. Jest mowa o pogrzebaniu żywcem przez Kravena, narodzinach Venoma i Carnage’a, intrydze Chameleona, planie Jackala, walce z Dormammu i Doctorem Doomem, czyli wszystko to, o czym powinien wiedzieć każdy szanujący się fan Człowieka-Pająka.

Komiks ma formę ciekawej polemiki między Peterem, a MJ. Znajdujący się w depresji Peter wspomina wyłącznie tragiczne i nieprzyjemne wydarzenia, chcąc dowieść, że jego działalność Spider-Mana zawsze przynosiła ludziom ból i cierpienie. Przeciwko jego argumentom występuje jego żona, która opiera swoje poglądy na wydarzeniach, w których Peter uczestniczył jako Spider-Man, ratując przed śmiercią nawet miliony istnień.

Powodem wspomnień obu stron są zdjęcia, które Parker zamierza spalić, podobnie jak kostium i cały ekwipunek Spider-Mana. Przesłaniem komiksu jest oczywiście powszechna sentencja – „Przeszłości nie można pogrzebać ani zapomnieć”, która wyraża się w zdaniu wypowiedzianym przez MJ – „Możesz oczywiście włożyć wszystkie swoje wspomnienia w pudełko i spalić je, jeśli chcesz, ale wydaje mi się, że nieważne co próbujesz sobie powiedzieć, oboje wiemy, że to wszystko wydarzyło się naprawdę”. Ostatnie strony komiksu zawierają ciszę, która powinna towarzyszć decyzji Petera Parkera o pogrzebaniu swojej przeszłości.

Szkoda tylko, że tak niezła koncepcja scenarzysty nie natrafiła na równie niezłą oprawę graficzną. Joe St. Pierre zupełnie nie radzi sobie z „wychwyceniem” tego, co jest w danym wydarzeniu najważniejsze. Poszczególne wspomnienia ogląda się bezbarwnie, gdyby nie tekst ciężko byłoby powiedzieć na podstawie rysunku jaka jest w danym wydarzeniu zasługa bądź klęska Spider-Mana. Trochę lepiej sytuacja wygląda w przypadku wspomnień o symbiotach, natomiast Saga Klonów jest położona koncertowo. 4 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos