Numer: The Amazing Spider-Man #1.5
Tytuł: Learning to Crawl, Part Five
Wydawnictwo: Marvel Comics 2014
Data wydania: Listopad 2014
Scenariusz: Dan Slott
Rysunki: Ramón Perez
Tusz: Ramón Perez
Kolory: Ian Herring
Litery: Vc’s Joe Caramagna
Okładka: Alex Ross
Pomocnik redaktora: Ellie Pyle
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena okładkowa: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Clayton Cole po pokonaniu Spider-Mana opala się w blasku fleszy, kiedy Peter Parker chce poukładać swoje życie prywatne. Nie jest to jednak prostą sprawą, ponieważ w szkole wychowawcy postawili na nim już kreskę. Natomiast Clayton, budując swoja pewność siebie, dzwoni do Polly McKenny z zamiarem umówienia się z nią.

W domu Parkerów ciocia May przypomina Peterowi o stronie wujka Bena, o której młodzieniec zdaje się zapominać. Odpowiedzialność za czyny to jedno, ważne też jest, aby cieszyć się życiem. Po tej rozmowie Peter przeżywa pewnego rodzaju odrodzenie. Postanawia żyć nie według ostatnich słów swojego wujka przed śmiercią, lecz tak jak wuj żył całe swoje życie.

Następnego dnia Clayton, przebrany za Clasha, przybywa do szkoły McKenny. Chłopak uważa, że w przebraniu będzie miał więcej odwagi. Jednak sytuacja szybko obraca się przeciwko niemu, kiedy na miejscu pojawia się również Spider-Man. Wykorzystując lekcje cioci May, Peter postanawia pokonać Clasha poprzez wyprowadzenie go z równowagi, ośmieszając go i naśmiewając się z jego stroju. Spider-Man demaskuje Clasha i dochodzi do wniosku, iż to jest jego duża przewaga nad złoczyńcami – poczucie humoru.

Ostatnia scena przedstawia Spider-Mana rozmyślającego jak dużo wuj Ben dla niego znaczył. Peter skacze z budynku ku swojej niesamowitej przyszłości.

Recenzja

Czytając ostatnie dwie strony tego komiksu przez całe moje ciało przeszły ciarki. Dan Slott zbudował tą historię w sposób niemal idealny. Po raz kolejny muszę przyznać, iż Slott jest odpowiednią osobą do pisania komiksów o naszym ulubionym Pająku.

W tym numerze nie ma za dużo walki; Clash zostaje łatwo pokonany. Jednak to nie jest najważniejsze. Piękno miniserii Learning to Crawl (z ang. Nauka Pełzania) tkwi w przedstawieniu najważniejszej cechy, jaka odróżnia Spider-Mana od reszty komiksowych bohaterów. Jego poczucie humoru, które nie raz i nie dwa doprowadzało do białej gorączki jego współtowarzyszy, lecz również wyprowadzało z równowagi jego przeciwników. „Tak bardzo jak twój wuj wierzył w podniosłe idee, takie jak wielka moc i wielka odpowiedzialność, wierzył on również w dobrą zabawę. Zawsze o tym pamiętaj.”Jest to bardzo dobra rada, niezależnie czy jest się zamaskowanym bohaterem, czy czytelnikiem komiksów. Po raz kolejny komiks udowadnia bycie czymś więcej niż zbiorem obrazków z dymkami.

Ostatnia scena również może znaleźć się w kanonie tych godnych zapamiętania kadrów, kiedy historycy będą zbierali najważniejsze momenty komiksów bohaterów tego stulecia. Petera Parkera nigdy nie opuściło poczucie humoru, pomimo wszystkich tragicznych momentów, jakie możemy dostrzec na tej stronie (między innymi śmierć wuja Bena i Gwen Stacy, wyswobodzenie się spod gruzu w bazie Otto Octaviusa, Ostatnie Łowy Kravena i liczne potyczki z Doc Ockiem, Sandmanem, Green Goblinem czy Lizardem). Jest to fantastyczne uhonorowanie ostatnich pięćdziesięciu dwóch lat Spider-Mana. Dan Slott przeszedł sam siebie, w bardzo błyskotliwy sposób przypominając czytelnikom ile już przeszli wraz z Pająkiem i ile historii ich jeszcze czeka.

Na dole ostatniej strony widnieje napis: „To be continued…Forever & ever” (z ang. „Ciąg dalszy nastąpi…Na wieki wieków”). Jeśli nie jest to kwintesencja komiksów, to nie wiem co jest. Czapki z głów. Szkoda, że nie da się dać wyższej oceny niż sześć.

Ocena:

Autor: Slendro