Numer: Symbiote Spider-Man #2
Tytuł: Brak
Wydawnictwo: Marvel Comics 2019
Data wydania: Lipiec 2019
Scenariusz: Peter David
Rysunki: Greg Land
Tusz: Jay Leisten
Kolory: Frank D’Armata
Litery: Joe Sabino
Okładka: Greg Land & Frank D’Armata
Asystent redaktora: Lauren Amaro & Danny Khazem
Redaktor: Devin Lewis
Redaktor wykonawczy: Nick Lowe
Redaktor naczelny: C.B. Cebulski
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Wydarzenia przedstawione w historii dzieją się w trakcie Sagi Czarnego Kostiumu (Alien Costume Saga).

Mysterio opowiada o swojej nienawiści do Spider-Mana, jednocześnie wspominając o jego żywym stroju, którego tajemnice za wszelką cenę chciałby zgłębić. Może być to możliwe, dzięki nowemu sprzymierzeńcowi, którego sobie upatrzył…

Gdzie indziej. Plan filmowy. Kaskader Alan Jennings zostaje zwolniony z pracy przy filmie po tym, jak łamie nos jednemu z aktorów. Jennings jest mutantem, posiada nadludzką siłę, a jego skóra zdaje się być niemal niezniszczalna. Wizytę w jego przyczepie składa mu nie kto inny niż Mysterio, który proponuje mu dużą sumę pieniędzy (oraz używa nieco manipulacji), aby zajął się on Spider-Manem.

Noc. Spider-Man w trakcie patrolu jest świadkiem wyjątkowo spokojnej nocy, ma więc czas na przemyślenie kilku bieżących spraw. Ciocia May nie rozmawia z nim, od kiedy porzucił naukę w college’u, a Black Cat coś przed nim ukrywa. Po chwili na jednym z dachów zauważa zielony dym sugerujący obecność Mysterio. Okazuje się, że to tylko hologram. Spider-Man zdaje sobie sprawę, że to najprawdopodobniej pułapka, postanawia jednak podjąć ryzyko. Mysterio, obserwując wszystko na monitorach ze swojej kryjówki, posyła Hardrocka (pseudonim, który nadał Jenningsowi) do walki.

Paradoksalnie, Spider-Man nie ma złych intencji, chce tylko wyjaśnić sprawę Audrey Henning i przeprosić, że zaatakował Mysterio (Spidey dalej jest przekonany, że była ona siostrą Becka). W końcu wywiązuje się walka między Spider-Manem a Hardrockiem. Nowy przeciwnik ma z początku dużą przewagę, Parker jest zaskoczony poziomem jego siły. Jennings wykorzystuje element zaskoczenia i pokonuje Spider-Mana. Gdy już przykłada mu pistolet do głowy, czarny kostium zaczyna go atakować bez wiedzy nieprzytomnego Petera. Obcy dostaje się do środka jego ciała, po czym sprawia, że Hardrock dosłownie eksploduje, ginąc brutalnie.

Wszystko widzi zszokowany Beck. Nagle ktoś wchodzi do jego kryjówki. Mysterio udaje się ewakuować, jak się okazuje, była to jedna z baz Kingpina. Później. Na jednym z dachów Mysterio zostaje odwiedzony przez Johnny’ego Ohnna (Spot). Beck proponuje Ohnnowi, który pracuje dla Kingpina pewien układ, który może sprawić, że Fisk zyska coś, co zapewni mu nieprawdopodobną moc…

Recenzja

Klimat starszych i mroczniejszych historii o Spider-Manie z minionych dekad wciąż jest tu obecny i w dalszym ciągu to właśnie to jest najlepszą stroną tejże miniserii. Aczkolwiek numer nie podobał mi się aż tak jak pierwszy, bo sprawiał wrażenie „zapychacza”.

Postać Hardrocka ginie tak szybko jak się pojawia i w zasadzie niczym szczególnym się nie wyróżnia. Posłużył on za typowe „plot device”, aby pokazać, że symbiont jest samodzielnym bytem, który nie stroni od zabijania i przemocy, w przeciwieństwie do Spider-Mana. Śmierć Jenningsa, a w zasadzie jej brutalność była niemałym szokiem, aczkolwiek myślę, że można byłoby tę wyżej wspomnianą własną wolę czarnego kostiumu pokazać inaczej, bez poświęcania całego numeru postaci, której jedynym celem było to, że miała zginąć. Dodatkowo, wiem, że Hardrock był nadludzko silny, ale zdecydowanie za łatwo pokonał on Spider-Mana i prawie go zabił. Peter mierzył się z dużo trudniejszymi wyzwaniami i to bez czarnego kostiumu! Powiem tu to samo co wyżej, można było na pewno wymyślić inny sposób na przedstawienie tegoż wątku.

Od dawna było wiadomo, że Kingpin będzie jednym z głównych graczy w tej historii, i bardzo dobrze, wszak to właśnie Fiska pamiętam jako jednego z największych utrapień Spider-Mana w oryginalnych historiach z lat 80. Jak można się domyślić, Mysterio chce zaoferować Fiskowi czarny strój Spider-Mana, aby ten mógł wykorzystać jego właściwości nie z tego świata.

Rysunki są bardzo dobre. Greg Land jest artystą dość… kontrowersyjnym, zwłaszcza jeśli chodzi o rysowanie wyrazów twarzy u pań. Jednak w tym numerze takich numerów na szczęście nie ma, a pomijając te jego okropne nawyki, muszę uczciwie przyznać, że sceny akcji w jego wykonaniu są po prostu udane i dynamiczne, a czarnego Spider-Mana rysuje znakomicie.

Niech akcja lepiej się rozwinie, bo potencjał dalej jest mimo spadku formy w tej części. Czwórka.

Ocena:

Autor: Daniello