Numer: Spider-Geddon #5
Tytuł: Spider-Geddon, Part 5
Wydawnictwo: Marvel Comics 2019
Data wydania: Luty 2019
Scenariusz: Christos Gage
Rysunki: Jorge Molina, Carlo Barberi, Stefano Caselli & Joey Vazquez
Tusz: Jay Leisten, José Marzan Jr., Stefano Caselli, Joey Vazquez
Kolory: David Curiel
Litery: VC’s Travis Lanham
Okładka: Jorge Molina
Asystent redaktora: Kathleen Wisneski
Redaktor: Nick Lowe
Redaktor naczelny: C.B. Cebulski
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Spidergedon

Streszczenie

Earth-616. Leopardon. Enigma Force pyta Pająki, jak mogą myśleć, że są jej godni, skoro popełnili niewybaczalne błędy. Inni mają wyrzuty sumienia, lecz Miles ripostuje, że chcą ocalić multiwersum.

Transamerica Pyramid. Superior Spider-Mana, który wydał wrogom Scarlet Spidera, atakuje Spider-Man z Earth-1048, który go śledził. Tymczasem Jennix posila się przebudzonym Benem Reillym, przez co niszczy sobie umysł, bo ofiara była ”zatruta” doświadczeniem wielokrotnej śmierci. Okazuje się, że Otto i Ben zaplanowali to, aby Inheritors nie mogli zbudować zbiorników klonujących. Kiedy Solus i jego dzieci chcą im za to odpłacić, zjawia się Spider-Army na czele z Milesem jako Captain Universe. Wódz Inheritors rusza do walki z obdarzonym kosmiczną mocą Moralesem.

Do wieży, gdzie toczy się bitwa, zbliża się Marveller, którego pilotuje Spider-Man z Earth-51778. Zanim statek transformuje się w Leopardona, Daemos atakuje wahadłowiec i doprowadza do jego rozbicia. W reakcji na ten wypadek Peni Parker, sterując SP//dr, rusza na ratunek pilotowi i staje do konfrontacji z łowcą. Tymczasem w wieżowcu Otto i Octavia oddalają się z pola bitwy i idą do laboratorium, gdzie uwalniają Spider-Woman ze zbiornika, a następnie przystępują do wskrzeszenia Reilly’ego. Octavius ma też pomysł, jak kompromisowo pokonać Inheritors.

Na froncie Spider-Army zaczynają ulegać sile Inheritors. Kiedy Spider-Man i Spinneret z Earth-18119 całują się na pożegnanie, myśląc, że to już koniec, otwiera się portal, z którego wyskakuje ich córka, Spiderling, wraz z Spider-Girl z Earth-616 i Spider-Woman z Earth-982. Annie Parker, która odkryła, że jest totemem zwanym Patternmaker, wykorzystuje zebrane szczątki Sieci Życia i Przeznaczenia, aby skonstruować dla siebie i swoich koleżanek mistyczne pancerze, a także tchnąć siłę w resztę wojowników. Annie i Anya atakują Brixa i Borę, May zaś rusza dopaść Daemosa, który grozi Peni.

Kiedy Inheritors wciąż mają przewagę siłową, otwiera się kolejny portal. Wyskakuje z niego legion wojowników (wśród nich m.in. Peter Parker i Kaine Parker z Earth-616) na czele z Spider-Gwen/Ghost-Spider, która odnalazła walczących, gdy wykryła energię Sieci pobudzonej przez Spiderling. Szala zwycięstwa przechyla się na drugą stronę. Miles poraża Solusa podrasowanym przez Enigmę atakiem Venom Blast i namawia Petera do konsultacji z Otto, który wskrzesił już Reilly’ego. Poznając plan Octaviusa, Parker przystaje na niego i nadaje wiadomość do Spider-Army z prośbą o słuchanie rozkazów Otto. Zgodnie z nimi Miles uśmierca Solusa mieczem Sword Vigor. Pozostali Inheritors zostają otoczeni i pokonani.

Później. Parker i Octavius objaśniają reszcie, że przenieśli świadomość potomków Solusa do ciał noworodków, aby mieli szanse na lepsze życie, inne od tego, jakie zafundował im ojciec, który – jak potwierdza Spiderling czerpiąca wiedzę z wizji Pattermakera – uczynił z nich potwory. Octavia dodaje, że pozbawiła ich głodu siły życiowej, który też zaszczepił im Solus, oraz pamięci o przeszłości. Mają więc czystą kartę. Peter zapowiada, że sprowadzi z Nowego Yorku uwięzionego Morluna, aby też poddano go temu zabiegowi. Małych Inheritors decyduje się zaadoptować Spider-Ma’am z Earth-3123.

Nadchodzi czas pożegnań. Enigma Force opuszcza Milesa. Spider-Gwen, która jako jedyna może teraz skakać między wymiarami, odsyła kompanów do ich światów. Spider-Man z Earth-1048 zmienia na pozytywne zdanie o Octaviusie. Spiderling, żegnając się z Spider-Girl i Spider-Woman, zapowiada powrót The Other – w tej chwili totem wskrzesza na cmentarzu ojca May – Petera Parkera z Earth-982. Peter i Miles dogadują się z Otto i zapewniają go o pomocy na przyszłość. Tymczasem w swoim świecie Norman Osborn z Earth-44145 złowieszczo przygląda się pojemnikowi z ostatnim zachowanym fragmentem Sieci.

Recenzja

Skoro przed fanami Spider-Mana ostatni rozdział Spider-Geddonu, to znaczy, że czas na ostateczną konfrontację Spider-Army i Inheritors w imponującej rozmachem bitwie. Rozmach jest, nie da się ukryć, ale komiks, jak i cały crossover, który przecież najczęściej ocenia się po tym, jak się kończy, pozostawia duży niedosyt. Można więc przypuszczać, że nie zapisze się złotymi zgłoskami w dziejach Spider-Mana, co bardziej prawdopodobne, za rok czy dwa mało kto będzie o nim pamiętał.

Bez dwóch zdań ostatni numer miniserii o drugiej wojnie Spider-Totemów należy docenić za zgrabną kompilację dokonań wszystkich zespołów główkujących nad tym, jak pokonać Inheritors. Na końcu tej drogi krzyżują i dopinają się wątki Spider-Army, oryginalnego Spider-Mana (tak, wkracza wreszcie do gry), Spider-Gwen, Spider-Force i Spider-Girls. Cieszy zwłaszcza znaczący wkład Spiderling, córki Spider-Mana i Mary Jane z Earth-18119, w zwycięstwo nad krwiożerczą rodzinką łowców.

Ale uwaga – finał daje paliwo tym komiksiarzom, którzy twierdzą, że crossovery wymagają od czytelnika kompleksowej lektury (czytaj: wydania kasy nie tylko na główną serię, ale też tytuły poboczne), aby wszystko było jasne i przejrzyste. Faktycznie, jeśli ktoś nie śledził uważnie tie-inów Spider-Geddonu, może zgubić się w natłoku zmieniających się jak w kalejdoskopie wydarzeń. Pytania „kto, co, jak i dlaczego” nie będą w tym przypadku gafą. Dlaczego Spider-Gwen może skakać między wymiarami? Albo na czym polega rola Patternmakera? Trzeba sięgnąć po inne źródła, bo ten komiks wszystkiego od A do Z nie wyjaśni.

Paradoksem Spider-Geddonu, swego rodzaju kuriozum, jest fakt, że nazwa tego crossoveru, inspirowana biblijnym armagedonem, nijak nie przełożyła się na rzeczywistość, co tenże finał ostatecznie potwierdza. Miał być przecież pogrom Pająków na miarę apokaliptycznego wydarzenia. Tymczasem na palcach jednej ręki można policzyć poległych w boju superbohaterów. W sumie życie straciło raptem… 4 wojowników. W finałowym odcinku zginął jeszcze jeden, ale został wskrzeszony, więc i tak liczy się jako 0. Co z tą obiecaną jatką? Nie ma w ogóle porównania ze Spider-Verse, gdzie trup ścielił się gęsto. Gwoli ścisłości, nie chodzi o pragnienie rozlewu krwi (każdy zabity Pająk to dla fana dramat), lecz o nierzucanie słów na wiatr.

Recenzji nie wypada zakończyć bez omówienia metody rozwiązania kwestii Inheritors. Dopatrując się konotacji historycznych, stwierdzenie to brzmi pewnie złowrogo, ale wcale nie oznacza środka najbardziej drastycznego z możliwych. Znaleziono bowiem kompromis, który najpewniej wzbudzi wśród czytelników kontrowersje. W sumie trudno wskazać, co jest z nim nie tak – pomysł ów wydaje się mimo wszystko antyklimatyczny. A gdy kropkę nad „i” stawia Spider-Ma’am, robi się naprawdę zbyt cukierkowo.

Trudno też pogodzić się z tym, że taki Morlun nie był jednak diabłem w (nie)ludzkiej skórze, lecz ofiarą, z której zrobiono potwora. Prawdę mówiąc, uleciał czar tej postaci. I czemu śmierć Solusa nie wstrząsnęła Milesem? Cieszy natomiast zmartwychwstanie z grobu pewnego zasłużonego superbohatera. To jednak za mało, by uznać ten finał i cały crossover za utwór wybijający się ponad przeciętność. 3 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos