Numer: Marvel Knights: Spider-Man #7
Tytuł: Venomous, Part Three
Wydawnictwo: Marvel Comics 2004
Data wydania: Grudzień 2004
Scenariusz: Mark Millar
Rysunki: Terry Dodson
Tusz: Rachel Dodson
Kolory: Ian Hannin
Litery: Cory Petit
Okładka: Terry Dodson i Rachel Dodson
Asystent redaktora: Warren Simons
Redaktor: Axel Alonso
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Cena: $2.99
Przedruk PL: Wielka Kolekcja Komiksów Marvela #67

Streszczenie

Gdzieś w kanałach pod miastem Lizard kryje się ze swoją ofiarą. Nagle pojawia się Spider-Man, który ratuje kobietę. Pająk narzeka, że przez ostatni czas zmagał się z Hydro-Manem, Sandmanem, Rhino i zwykłymi, pospolitymi zbirami, próbującymi go zdemaskować.

Pewnej nocy rozmawia z Felicją przez telefon, chcąc się czegoś dowiedzieć na temat May, która została porwana pięć tygodni temu. Felicia nie wpadła na żaden trop tej sprawy, jednak dowiedziała się od upitego Shockera, że dwa tygodnie temu gangster Don Fortunato zakupił symbiont Venoma.

W restauracji Millar Parker nawiązuje rozmowę z Ramoną, której syn (wnuk Adriana Toomesa) choruje na białaczkę.

W kościele Eddie rozmawia z mężczyznami, którzy wygrali aukcję jego symbiontu. Wspólnie ustalają, że Don Fortunato wpłaci 100 mln dolarów na cele charytatywne i wówczas jego syn otrzyma kostium. Brock zachęca nabywcę do spytania symbionta o tożsamość Spider-Mana.

W dawnej szkole średniej Petera odbywa się zabawa dla byłych uczniów, na której zjawia się Parker i MJ. Peter chwilę rozmawia z Liz, która chodziła z nim do jednej klasy. Mija jakiś czas, gdy nagle pojawia się Venom. W prawie pustej sali gimnastycznej dochodzi do walki między Parkerem, a Venomem. Okazuje się, że to nie Brock zaatakował Petera, tylko Angelo Fortunato, dzieciak, którego ojciec kupił symbiont Eddiego. Jeden z rannych gości, Seymour O’Reilly odzyskuje przytomość i widzi Petera przylegającego do ściany, jednak Venom szybko zabija mężczyznę, skręcając mu kark, po czym wyjawia, że chce wyrobić sobie reputację poprzez zamordowanie Spider-Mana.

Recenzja

Trzecia część historii Venomous, która okazała się punktem zwrotnym w biografii Venoma. Millar zaczyna swój komiks bardzo przyzwoicie.

Spider-Man miał bardzo ciężki tydzień. Udowadnia nam to, opowiadając co robił każdego dnia (prawie codziennie tłukł się z jakimś super-przestępcą). Opis typowego „spiderowskiego” tygodnia jest niezwykle zabawny i ubarwiony całkiem niezłymi przypisami. Nasunął mi skojarzenie z pewną wydaną przed laty amerykańską książeczką, gdzie z podobnym opisem miałem okazję się zetknąć. Początek komiksu wywołał u mnie duży sentyment. Chylę czoła przed tym, co Millar zrobił z wątkiem Venoma. Wprawdzie zaprzeczył ciutkę historii Jenkinsa, ale według mnie było to warte grzechu. Venom jest bowiem przykładem bohatera, który został skrzywdzony przez wcześniejszych scenarzystów (przykładano do nich zbyt dużą wagę, pakowano gdzie popadnie, czego efektem były głupie historyjki prezentowane masowo w miniserii „Venom”). Millar powiedział to, czego wielu scenarzystów bało się powiedzieć: Venom na emeryturę! A dokładniej Eddie Brock na emeryturę, któremu widocznia znudziła się już wspólna egzystencja z kostiumem. Czy to oznacza koniec czarnego kostiumu ? Wprost przeciwnie. Otrzymujemy nowego, świetnie wyglądającego Venoma II (efekt połączenia symbiotu z Angelo Fortunato, dzieciakiem, którego ojciec wygrał licytację symbiotu).

Zupełnie „odświeżony” Venom przybywa na przyjęcie zorganizowane w dawnej szkole Petera Parkera i dokonuje masakry wśród zaproszonych gości (leżące trupy i skręcane karki są częstym widokiem, realizm walki ponad wszystko). Pozostaję mi więc tylko życzyć sobie, aby Millar zachwycił nas dalszą częścią pojedynku w następnym numerze. Aby go do tego zachęcić wystawiam temu komiksowi 5 pajączków.

Ocena:

Autorzy: Dengar (streszczenie), Dawidos (recenzja)