Numer: Secret Empire #8
Tytuł: Brak
Wydawnictwo: Marvel Comics 2017
Data wydania: Październik 2017
Scenariusz: Nick Spencer
Rysunki: Daniel Acuna, Rod Reis, Sean Izaakse
Tusz: Daniel Acuna, Rod Reis, Sean Izaakse
Kolory: Daniel Acuna, Rod Reis, Java Tartaglia
Litery: Travis Lanham
Okładka: Mark Brooks
Asystent redaktora: Alanna Smith
Redaktor: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $3.99
Przedruk PL: Tajne Imperium

Streszczenie

Dostrzegając przebłysk światła, tonący Steve Rogers uwalnia się z krępujących go więzów i wypływa na powierzchnię. Tymczasem na środku pustyni w Arizonie dociekliwy Shaun Lucas pomaga Giant-Manowi zakopać kapsułę czasu z nagraną wiadomością Sama Wilsona, która ma dotrzeć do Manhattanu i A.F.S.S. w przeszłości, aby mogła zostać odtworzona tu i teraz. Raz Malhotra tłumaczy chłopakowi, że próba użycia jej w odległej przeszłości jako nadawcy ostrzeżenia o planie Capa na przejęcie władzy przez Hydrę w USA nie zmieniłaby ich teraźniejszości, a raczej stworzyła równoległą linię czasu.

Wzruszeni mieszkańcy Nowego Yorku i personel A.F.S.S. wysłuchują inspirującej przemowy Kapitana Ameryki opowiadającego, że ruch oporu nie upadł i wyzwalając obóz dla internowanych Inhumans wszedł w posiadanie fragmentu Kosmicznego Sześcianu, który może lekko nagiąć rzeczywistość. Wilson, wyjawiając, że przy jego pomocy mogą zniszczyć kopułę Darkforce i Planetarną Tarczę Obronną, prosi o jedność i pomoc. Później, po zakończonej na dachu naradzie, Sam odlatuje, aby z bezcennym odłamkiem w ręku dotrzeć do punktu między kopułą a tarczą, podczas gdy Iron Man, Hawkeye i reszta Underground szykują się do szturmu na więzienie Crossbonesa i Sin z zamiarem uwolnienia swoich przyjaciół.

Na pokładzie stacji kosmicznej Star-Lord, Rocket Raccoon i Groot przedstawiają Captain Marvel plan wykorzystania wykradzionej Annihilusowi broni masowego rażenia –Nullifier Bomb – do rozbicia osłaniającej Ziemię tarczy. Niestety jako jej przenośnika muszą użyć głównego modułu A.F.S.S. Równocześnie na Manhattanie działacze Defenders naradzają się, jak wspomóc wysiłki Underground.

Dr Strange przekonuje, że mógłby posłużyć się czarem, jakiego nauczył się od istot z Nowojorskiej Biblioteki Publicznej w zamian za oddanie swojego sanktuarium, do wzmocnienia kombinacji mocy Cloaka i Daggera, aby przełamać blokadę wyspy. Tymczasem lecący Cap, mimo początkowo dobrej passy, zostaje trafiony przez jeden ze ścigających go myśliwców Hydry, zanim dociera do miejsca, gdzie miał aktywować fragment Sześcianu. Ku przerażeniu utrzymującej z nim łączność Misty Knight superbohater spada do oceanu.

Na szczycie Empire State Building odprawiony przez Strange’a rytuał nie przynosi rezultatu. Z kolei na mostku wahadłowca Alpha Flight, Ultimate i Guardians of the Galaxy obserwują detonację bomby wysłanej na pokładzie stacji, która zderza się z tarczą. Osłona ku satysfakcji monitorującego ją Arnima Zoli wytrzymuje jednak ten atak. Do rozjuszonej niepowodzeniem Carol podchodzi wybudzona ze śpiączki Quasar, oferując swoją pomoc. Kiedy ściskający świecący odłamek Wilson zostaje uzdrowiony i wyłania się z wody, Quasar całą swoją mocą doprowadza do rozpadu tarczy. Captain Marvel od razu udaje się na Ziemię, gdzie niszczy ukryte na farmie jaja Królowej Chitauri, usuwając przyczynę inwazji kosmitów.

W super-więzieniu Hydry skradająca się Maria Hill wykorzystuje szansę, jaką dał jej atak Underground, aby dostać się do celi, gdzie jak przekazał jej Deadpool przetrzymywany jest Blackout, którego jako że zapewnia stabilność kopuły Darkforce na wszelki wypadek ukryto pod tożsamością Boba Hofsteddera, mieszkańca nieistniejącego już Pleasant Hill. Kobieta strzela odczarowanemu złoczyńcy w głowę, powodując zanik izolującej Manhattan kuli, dzięki czemu światło znów dociera na wyspę i przegania siły mroku.

Triskelion. Kapitan Ameryka wraca do przyjaciół. Wkrótce dołączają do nich bohaterowie z Manhattanu i A.F.S.S. Kiedy Iron Man informuje, że Hydra zabrała fragmenty z Wakandy i New Tian, z wody wyskakuje Namor, który aby udowodnić, że od samego początku zwodził Hydrę, sprowadza odratowanego Winter Soldiera. Gdy wszyscy ruszają do walki, Hydra pojmaniem Black Panthera przez Barona Zemo kończy podbój Wakandy, a stojący na jej czele Steve Rogers przygląda się zrekonstruowanemu Sześcianowi.

Wędrujący przez las, inny Steve Rogers napotyka jaśniejącą blaskiem kobietę. Przywołując z pamięci wspomnienia, rozpoznaje w niej Sharon. Kiedy jednak chce ją dotknąć, ta rozpływa się w powietrzu i jego oczom ukazuje się dziewczynka, która mówi, że wszyscy poza nimi zniknęli. Jest nią Kobik.

Recenzja

Po nocy przychodzi dzień i właśnie taka metaforyczna, a zarazem dosłowna zmiana dokonuje się na stronach 8 już rozdziału tego komiksu. Niniejszy numer najlepiej porównać do odcinka serialu, gdzie przegrywający do tej pory bohaterowie wstają wreszcie z kolan, odzyskują nadzieję i zapominając o dzielących ich różnicach ruszają do boju z prawdziwym wrogiem. Dużo tu emocji, zwrotów akcji i inspirujących scen z narracją nasyconą patosem dozowanym jednak w rozsądnych dawkach. Dzieje się tyle, że można mówić o epickim przełomie otwierającym na oścież drzwi przed rozbitym na 2 części finałem.

Każdy, kogo do lektury zachęcił popełniony powyżej akapit, musi mieć świadomość, że jest to bodajże pierwszy numer miniserii, który tak mocno bazuje na wydarzeniach przedstawionych na łamach komiksu spoza głównego cyklu. To zaskoczenie, ale raczej w negatywnym tego słowa znaczeniu, bo dotychczas twórcy kreowali spójną historię, która w sumie nie wymagała zaglądania do pobocznych tytułów. Wprawdzie we wstępie zamieszczono krótkie wprowadzenie, a zawierające retrospekcje kadry przywołują pewne istotne zdarzenia, to jednak poza żądzą większego zysku trudno zrozumieć, dlaczego zdecydowano się na taki krok.

Taki gatunek jak recenzja pozwala na dużą elastyczność, toteż nie zaszkodzi podeprzeć się w tym miejscu krótkim streszczeniem intra (Captain America #25), aby odpowiedzieć na pytania, jakie mogą niektórym cisnąć się na usta po przeczytaniu recenzowanego komiksu. Cała przygoda zaczyna się od Sama Wilsona, który po powrocie do roli Kapitana Ameryki wzniosłą przemową zainspirował niedobitki ruchu oporu do kontynuowania walki z Stevem Rogersem i Hydrą. Wspólnymi siłami rebelianci pomogli wyzwolić obóz Inhumans w New Attilan w czasie, gdy więźniowie akurat podnieśli tam bunt.

Wśród wyzwolonych osób znalazł się Brian McAllister z Secret Empire #1. Dzięki mocy wypluwania kopii określonych przedmiotów podarował on Underground jeden z fragmentów Kosmicznego Sześcianu. Okazało się, że nawet ułamek może lekko nagiąć rzeczywistość, jak uczynił to zresztą Kapitan Ameryka, który miał takowy w ręku podczas dramatycznej konfrontacji z Milesem Moralesem (a więc przepowiednia o zabójstwie Capa z Civil War II #5 spełniłaby się, gdyby nie ten fortel!). Koniec końców podziemie postanowiło skorzystać z tej szansy, aby zniszczyć zarówno kopułę Darkforce, jak i Planetarną Tarczę Obronną.

W międzyczasie Rogers wypowiedział wojnę wszystkim posiadającym odłamki Sześcianu. Siły Hydry pod wodzą Barona Zemo i Dr Faustusa dokonały więc podboju Wakandy i schwytały Black Panthera, a wojska Viper, Krakena i Hive’a przeprowadziły inwazję na New Tian, co skłoniło Emmę Frost, prawdziwą władczynię enklawy mutantów, do zawieszenia broni i dobrowolnego oddania przechowywanego fragmentu. Z kolei udający przez Hydrą posłuszeństwo Namor, król Atlantydy, postanowił wprowadzić do gry działającego pod przykryciem strażnika Winter Soldiera, którego odratował z oceanu po wybuchu rakiety Zemo.

Jak widać dużo znaczących wydarzeń złożyło się na korzeń, z którego wyrosła akcja tego komiksu. Tym bardziej szkoda, że tak to rozegrano, co jednak nie przesłania obrazu rzeczonego utworu, bo jego treść też ma czym zachwycić. Przede wszystkim zadbano o to, by wrogie Hydrze ugrupowania, a zwłaszcza główne ich twarze, miały swoje pięć minut, tak aby końcowy sukces dało się nazwać wielkim wspólnym dziełem. Przy czym nie wszystko idzie jak po maśle, nadzieja przeplata się z rozpaczą, gaśnie i odżywa. Duży w tym udział Wilsona/Capa, który zalicza jeden z najlepszych występów w całym crossoverze, jednak największe wrażenie robi scena z Marią Hill, która wykonuje brudną robotę, aby przynieść reszcie wybawienie.

Zakończenie wywołuje lekką obawę, że twórcy prawdopodobnie przymierzają się do pójścia na łatwiznę, czyli ”odkręcenia” całego zła przy pomocy pewnej uroczej, acz wszechpotężnej dziewczynki. Chociaż… może nie będzie to tak proste, jak się wydaje? Z drugiej strony aż trudno wyobrazić sobie, w jaki inny cudowny sposób uniwersum Marvela miałoby wrócić do jako takiej normalności po tym wszystkim, co się do tej pory wydarzyło. Cóż, odpowiedź już niedługo. Dla ósemeczki – mocna piątka.

Ocena:

Autor: Dawidos