Numer: Fallen Son: The Death of Captain America #4 – Spider-Man
Tytuł: Depression
Wydawnictwo: Marvel Comics 2007
Data wydania: Sierpień 2007
Scenariusz: Jeph Loeb
Rysunki: David Finch
Tusz: Danny Miki
Kolory: Frank D’Armata
Litery: Richard Starkings, Comicraft
Okładka: David Finch, Michael Turner
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Redaktor: Bill Rosemann
Cena: $2.99
Przedruk PL: Brak

Streszczenie

Środek nocy. Spider-Man stoi w deszczu na cmentarzu, rozmyślając nad słowami wujka Bena oraz śmiercią Kapitana. Pajęczy zmysł przerywa mu kontemplację. Zauważa Rhino w płaszczu, z kwiatami w ręku i atakuje go. Podczas walki zostaje uszkodzony nagrobek, nad którym stał Rhino, co wywołuje jego gniew. Rhino zaczyna krzyczeć, że zabije Pająka. Wyznaje, że przybył tutaj, aby w spokoju odwiedzić grób swojej matki. Peter stwierdza, że popełnił błąd, prowokując walkę. Uświadamia sobie, że śmierć Rogersa mocno nim wstrząsneła, przez co zatracił zdrowy rozsądek.

Pająk upada. Leżąc, przypomina sobie walkę z Hulkiem, kiedy to Kapitan Ameryka uratował mu życie, blokując tarczą cios olbrzyma. Wspólnymi siłami pokonali Hulka, a Spidey otrzymał pochwały od Capa, który wyznał, że bez jego pomocy nie dałby sobie rady. Teraz Spider-Man musi samotnie powstrzymać wroga – blokuje cios Rhino i nokautuje go. Za plecami Parkera pojawia się Wolverine. Spidey każe mu zostawić go w spokoju, po czym udaje się na szczyt mostu w Brooklynie, gdzie zginęła Gwen Stacy z rąk Green Goblina. Dociera tam za nim Logan, który chce upewnić się, czy Peter bezpiecznie wróci do domu. Parker pada na kolana, widocznie przybity.

Wolverine pociesza go, mówiąc, że gdy zakładano New Avengers, Cap poparł mocno kandydaturę Spider-Mana, choć niektórzy w niego wątpili. Dodaje, że zagroził odejściem, jeśli Parker nie będzie w drużynie. Peter zarzuca mu kłamstwo – Wolverine nie był obecny, gdy narodziła się TNA. Logan odpowiada, że rozumie jego ból. Porównuje go do rany, która goi się, ale boli przy każdym wspomnieniu. Zapewnia go, że smutek przeminie. Spider-Man odlatuje na sieci, powtarzając jego słowa.

Recenzja

Uważnie śledziłem Fallen Son: The Death of Captain America, która przedstawia reakcje superbohaterów Marvela na śmierć Kapitana Ameryki. Dotąd tylko trzeci numer mnie poruszył – pokazał, że Kapitan Ameryka to coś więcej niż tarcza i kostium. To symbol. A tego nie można zastąpić wyłącznie nowym człowiekiem w tym samym kostiumie. A jak jest z numerem, którego centralną postacią jest przeżywający utratę mentora Spider-Man?

Niestety czwarty numer daleki jest od ideału, z powodu niezbyt „emocjonalnego” scenariusza. Miał być kolejny etap poczucia winy – depresja, smutek. Tymczasem ładunku emocjonalnego jest jak na lekarstwo. Bardziej załamanego, przybitego, zdesperowanego i nieszczęśliwego Spider-Mana widziałem chociażby w niesławnej Sadze Klonów.

Cmentarz, ulewny deszcz, czarny kostium, wizyta w miejscu „bólu i pamięci” (most Brooklyński – śmierć Gwen Stacy) i niezbyt poruszająca rozmowa z innym herosem – to za mało, aby zbudować ten specyficzny nastrój. A już całkowicie zbędna jest początkowa walka z Rhino. Depresja to najczęściej odczuwanie dużego cierpienia w sercu, umyśle i duszy. W opisaniu tego uczucia świetnie sprawdziłby się „silent” numer z licznymi monologami w formie przemyśleń i retrospekcjami.

Trzeba przyznać, że w budowaniu nastroju warstwa wizualna przebija scenariusz. Znakomite rysunki Fincha tworzą niesamowity klimat. Najdrobniejsze detale, kolorystyka, odcienie wzbudziły mój zachwyt. Okładka też jest rewelacyjna. Kolejny plus dla komiksu za wymowną retrospecję z udziałem Kapitana Ameryki i Hulka .

Co by jednak nie powiedzieć, mogło być znacznie lepiej. 3 pajączki.

Ocena:

Autor: Dawidos