Numer: Civil War II #1
Tytuł: Civil War II, Part 1
Wydawnictwo: Marvel Comics 2016
Data wydania: Sierpień 2016
Scenariusz: Brian Michael Bendis
Rysunki: David Marquez
Tusz: David Marquez
Kolory: Justin Ponsor
Litery: Clayton Cowles
Okładka: Marko Djurdjevic
Asystent redaktora: Alanna Smith
Redaktor: Tom Brevoort, Wil Moss
Redaktor naczelny: Axel Alonso
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $5.99
Przedruk PL: II Wojna Domowa

Streszczenie

Kemping w Columbus, Ohio. Przestraszony młody mężczyzna imieniem Ulysses biegnie przez las, błagając o to, by coś przestało go nawiedzać. Kiedy się przewraca i odwraca plecami, widzi Inhumans na czele z królową Medusą, którzy oferują mu pomoc.

Kilka tygodni później. Manhattan. Avengers (Captain America, Iron Man, Nova, Ms. Marvel i Miles Morales/Spider-Man), mimo bardzo ciężkiej sytuacji, stawiają nieustępliwy opór nieznanej istocie wielkości Galactusa. Przybyszowi towarzyszy armia żołnierzy stanowiących jego miniaturowe wersje.

Zgodnie z planem, w umówionym czasie, do akcji wkracza Thor, a tuż za nią cała gromada superbohaterów reprezentujących takie grupy jak: Inhumans, X-Men, A-Force, Ultimates, Uncanny Avengers i New Avengers. Śmiałkowie walczą z najeźdźcami do czasu, aż przeteleportowana przez Magik grupa magików pod przewodnictwem Doktora Strange’a odprawia rytuał, który odsyła nazwanego Celestial Destructorem kolosa do jego wymiaru, a także na zawsze zamyka przed nim wejście do ich świata.

Nazajutrz, wieczór. Wieża Starka. Obrońcy Ziemi świętują wielkie zwycięstwo na przyjęciu wyprawionym przez Iron Mana. Gospodarz wznosi toast za Inhumans, którzy zawczasu powiadomili Avengers o nadchodzącym zagrożeniu ze strony Celestial Destructora. Kiedy kończy przemowę, zjawia się spóźniony Jim Rhodes. W luźnej rozmowie ze Starkiem jego przyjaciel żartobliwie sugeruje, że ten mógłby załatwić mu bardziej nowoczesny kombinezon od starocia, jaki obecnie nosi jako War Machine.

Captain Marvel i Tony Stark są zaintrygowani tym, w jaki sposób Inhumans przewidzieli grożące Ziemi niebezpieczeństwo. Postanawiają wypytać królową Medusę o szczegóły. Przy braku sprzeciwu ze strony swoich najbliższych doradców władczyni Inhumans zaprowadza najbardziej godnych zaufania bohaterów, w tym Spider-Mana, na zaplecze kuchni. Tam przedstawia im Ulyssesa, który od czasu transformacji pod wpływem chmury Terrigenu na kampusie swojej uczelni miewa prorocze i niezwykle sugestywne wizje.

Po krótkiej rozmowie gości z Ulyssesem ze strony Starka pada propozycja, by zbadać jego moce. Poproszona o pomoc nastoletnia Jean Grey stara się zajrzeć do umysłu studenta i pokazać obserwatorom jego myśli mającego związek z wizjami. Umysł młodzieńca okazuje się być jednak zamknięty i nawet tak potężna telepatka jak Grey nie jest w stanie go odczytać.

Zafascynowana tymi wyjątkowymi mocami Carol Danvers proponuje Ulyssesowi pracę z Ultimates, których misją jest zapobieganie najgorszym z możliwych zagrożeniom. Tony Stark okazuje zaś sceptycyzm wobec zdolności świeżo upieczonego Inhumana, argumentując, że skoro superbohaterom udało się zapobiec apokalipsie na Manhattanie, to wizje studenta nie są wyroczniami, a tylko jednymi z wariantów zdarzeń. Niepokoi go też jego niedostępny umysł. Dla Captain Marvel liczy się jednak to, że jego przepowiednia pomogła pokonać przybysza z innego wymiaru.

W ramach przerwy od tej ożywionej dyskusji Stark prosi Ulyssesa, by opowiedział im więcej o swoich doświadczeniach. Chłopak tłumaczy, że jego wizje są tak intensywne, iż ma wrażenie, że uczestniczy w tych dramatycznych wydarzeniach. Dodaje, że od czasu przeprowadzki do siedziby Inhumans rozpoczął trening mentalny pod okiem Magistra Karnaka, dzięki czemu nauczył się zwracać uwagę na szczegóły w swoich objawieniach i w ten sposób ujrzał datę apokalipsy ma Manhattanie.

W odpowiedzi na opowieść młodego jasnowidza Stark porusza temat moralności, pytając, czy etyczne byłoby wykorzystanie mocy Ulyssesa do łapania i karania ludzi za coś, czego jeszcze nie zrobili. Carol twierdzi, że jeśli służyłoby to większemu dobru, takie postępowanie byłoby uzasadnione. Dziwi się też Starkowi, którego zawsze uważała za futurystę. Iron Man, wychodząc z pomieszczenia, odpowiada, że ma wielki szacunek do przyszłości, dlatego zaleca daleko posuniętą ostrożność wobec wizji Ulyssesa.

3 tygodnie później. New Attilan. W środku nocy Ulysses doznaje kolejnego przerażającego objawienia. Zrywa się z łóżka i wpada w panikę, a jego krzyki stawiają na nogi mieszkańców azylu dla Inhumans. Kiedy Medusa stara się go uspokoić niczym troskliwa matka, ten nalega, by koniecznie skontaktowali się z Ultimates.

Laboratorium Starka. Tony testuje tryb kamuflażu swego pancerza. Pracę przerywa mu jego asystentka, Mary Jane Watson, która ze smutkiem na twarzy zawiadamia go o tragicznej śmierci Jima Rhodesa. Wstrząśnięty Iron Man niezwłocznie przylatuje do Triskelionu i od czekających na niego Black Panthera i Marii Hill żąda dostępu do ciała przyjaciela.

W prowizorycznej kostnicy zbolały Stark przygląda się zwłokom Rhodesa i roztrzaskanej zbroi War Machine’a. W przypływie żalu pyta, jak do tego doszło. Dowiedziawszy się, że Rhodes zginął w misji zorganizowanej przez Captain Marvel, żąda widzenia z Carol. Trafia do sąsiedniego pomieszczenia na oddziale medycznym Triskelionu. Tam dostrzega Danvers czuwającą przy łóżku pogrążonej w śpiączce She-Hulk. Zbolała Carol wyjaśnia, że Jim zginął w walce z Thanosem. Okazuje się, że wizytę kosmity na Ziemi przewidział Ulysses, co pozwoliło działaczom z grupy Ultimates zorganizować zasadzkę na zbrodniarza.

Rozżalony Tony stwierdza, że przez zaślepienie Carol jego najlepszy przyjaciel zginął. Danvers zapewnia, że War Machine zgłosił się dobrowolnie do udziału w tej akcji. Iron Man krzyczy, iż przestrzegał, że do czegoś takiego dojdzie. Captain Marvel, mimo bólu po stracie towarzysza, nie żałuje, że tak postąpiła, ponieważ Thanos został pokonany i schwytany.

Wściekły Stark opuszcza Triskelion, obiecując, że dopilnuje, by nikt z nich nie zabawiał się już więcej w boga. Po jego wyjściu She-Hulk na chwilę odzyskuje przytomność i prosi Carol, by dla ich wspólnego dobra zawalczyła o lepszą przyszłość. Nagle jej serce przestaje bić i lekarze natychmiast przystępują do akcji reanimacyjnej, nie mając jednak sprzętu odpowiedniego dla pacjenta z jej fizjologią. Przerażona Carol zaczyna płakać, a w tym czasie zimny jak stal Iron Man leci w nieznanym kierunku.

Recenzja

W ostatnim czasie Marvel raczył nas przekąskami w postaci rozbudzających apetyt prologów na łamach bezpłatnych komiksów czy tzw. „zerowych numerów”. Ale czas już zakończyć degustację i podać danie główne, które będziemy konsumować przez najbliższe kilka miesięcy. Panie i Panowie powitajmy na naszych stołach, a raczej biurkach Civil War II – kontynuację jednego z najważniejszych i najgłośniejszych crossoverów w historii wydawnictwa.

Z tym projektem Civil War było tak jak z każdym sequelem w ramach kultury popularnej – niby nikt nie widział sensu jego powstania, ale w głębi duszy wszyscy oczekiwali na jego produkcję. Pierwowzór zjednał rzeszę czytelników niegasnącą debatą, w której bezpieczeństwo narodowe przeciwstawia się wolności osobistej i vice versa. Seria komiksów oznaczona w tytule rzymską dwójeczką za filar historii obiera odwieczny spór filozoficzny o determinizmem lub wolną wolę.

Cały komiks to jeden wielki generator intensywnych wrażeń. Najpierw wzbudza zaciekawienie losem zagubionego, przestraszonego młodzieńca z rasy Inhumans, potem porywa widowiskową akcją wymierzoną w stwarzających śmiertelne zagrożenie nieproszonych „gości”, dalej oferuje wizytę na skądinąd bardzo sympatycznym przyjęciu integrującym tak wielu herosów jak rzadko się to zdarza, a potem eksponuje pierwsze różnice zdań i to od razu po przedstawieniu Ulyssesa. I wreszcie wzmacnia całość perfekcyjnym zakończeniem będącym prawdziwym rollercoasterem.

Już w tym numerze w usta liderów przyszłych zwalczających się frakcji wkładane są argumenty uwidaczniające ich odmienne punkty widzenia, które w sytuacji niemożliwego do osiągnięcia kompromisu sprowadzą ich oboje na wojenną ścieżkę. Co więcej, mają one w sobie na tyle siły, że z każdym z nich można się zgodzić, biorąc pod uwagę okoliczności. Najwyraźniej twórcy chcą dochować składanej wielokrotnie obietnicy o wyważeniu racji obu stron.

Czy autorom sequela uda się utrzymać tę równowagę przez wszystkie odcinki serii? To nie będzie łatwe zadanie, ale pierwszy egzamin został zdany. W przypadku oryginalnego crossoveru nie do końca udało się zachować obraz pełen odcieni szarości – w pewnym momencie dało się zauważyć czarno-biały podział, co w sumie było nieuniknione, bo podług stwierdzenia „władza korumpuje, a władza absolutna korumpuje absolutnie” mariaż części superbohaterów z rządem, któremu nie wolno ufać, musiał się skończyć flirtem z ciemną stroną mocy.

Finał zasługuje na osobny komentarz. Po prostu chwyta za gardło i za nic nie chce go puścić. Jeśli ktoś nie czytał wcześniejszych „zajawek” crossoveru, to jak grom z jasnego nieba spada na niego wiadomość o śmierci zacnego bohatera i – co tu dużo mówić – bardzo porządnego człowieka. A jakby tego było mało, na włosku wisi życie jeszcze kogoś innego. W takich okolicznościach puszczają nerwy i wiele wskazuje na to, że przyszły konflikt będzie miał ideologiczne podłoże, ale podszyte poczuciem osobistej krzywdy.

Nie wiem konkretnie komu mam dziękować za wybór Davida Marqueza na rysownika tej miniserii, ale niech Bóg w dzieciach wynagrodzi tej osobie. Oprawa graficzna tego komiksu jest literalnie przecudowna, a wiele scen takich jak pierwsze spotkanie Ulyssesa z Inhumans, spektakularny bój na Manhattanie, retrospekcja z zasadzki na Thanosa czy wizyta Iron Mana w kostnicy zachwyca pietyzmem i rozmachem.

Pierwszy rozdział długo wyczekiwanego crossoveru od razu rzucił czytelnika w wir gorących wydarzeń. Czyta się go jednym tchem, radując przy tym oko świetną stroną wizualną. Poprzeczka została wysoko postawiona i życzyłbym bardzo sobie, bym mógł zbliżoną ocenę wystawić kolejnym częściom tego cyklu. 5,5 pajączka.

Ocena:

Autor: Dawidos