Numer: Ultimate Spider-Man #73
Tytuł: Hobgoblin, Part 2
Wydawnictwo: Marvel Comics 2005
Data wydania: Maj 2005
Scenariusz: Brian Michael Bendis
Rysunki: Mark Bagley
Tusz: Scott Hanna
Kolory: J.D. Smith
Litery: Chris Eliopoulos
Okładka: Mark Bagley
Asystent redaktora: John Barber & Nicole Wiley
Pomocnik redaktora: Nick Lowe
Redaktor: Ralph Macchio
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Cena: $2.25
Przedruk PL: Ultimate Spider-Man, Tom 7

Streszczenie

Po wydarzeniach, które rozegrały się na trawniku przed Białym Domem (Ultimate Six), S.H.I.E.L.D na rozkaz Nicka Fury’ego zabrało Harry’ego do odosobnionej górskiej chatki, by pomóc mu zapomnieć o koszmarach związanych z ojcem. W końcu powiedzieli mu prawdę o eksperymentach i zbrodniach rodzica, w tym śmierci matki, zresocjalizowali go, doprowadzili jego finanse do porządku, oddali pod opiekę dziadka, Ambersona, i przywrócili na łono społeczeństwa. Harry otrzymał wszystko, co należało do jego ojca.

Pewnego razu z chłopakiem skontaktował się telefonicznie były współpracownik Normana Osborna. Zawiózł Harry’ego do odosobnionego obszaru za miastem. Tam zaprowadził go do ukrytego bunkra i poinformował o blokadzie jego pamięci przez ojca. Kiedy wypowiedział hasło „drzwi do piwnicy”, Osborna dopadły nagle wspomnienia związane z przyjaciółmi, Green Goblinem i Peterem/Spider-Manem, które mieszają się z latami leczenia hipnozą, jaką narzucił Harry’emu jego ojciec, by zataić przed nim prawdę.

Okazuje się, że były pomocnik Normana, Pan Shaw, został opłacony przez Osborna, by przywieźć chłopaka w to miejsce. Zaskoczony Harry staje właśnie przed otwartym włazem tajemniczego bunkra.

Recenzja

To jeden z tych numerów, w których niby nic się nie dzieje, a tak naprawdę dzieje się bardzo dużo. Dialogi to siła tego numeru. Harry wychodzi na mężczyznę żywiącego do ojca przesadny szacunek (czyli tak, jak powinno być), któremu ów tatuś zafundował porządne pranie mózgu. Następnie stalker. Potem znowu dziedzic fortuny ojca, do którego w jak największym stopniu chce się upodobnić. Widać jednak, że nie potrafi zachowywać zimnej krwi w różnych „nietypowych” sytuacjach. Rozmowy z najemnikiem ojca nie należą do najłatwiejszych, zważywszy, że dowiaduje się o własnej hipnozie i doznaje „odświeżenia pamięci”.

Nick Fury – jedna z ważniejszych postaci w tej części – również jest taki, jaki być powinien – twardziel, czasem cynik, któremu zdarza się pokazywać ludzką twarz.

Zakończenie tym razem z nóg nie ścina, ale jest dobre – po co Normanowi był taki bunkierek? Co skrywa? To znaczy my – „starzy wyjadacze” – możemy się domyślać, ale Harry? Zwłaszcza w takim momencie? Dodatkowy plus byłby za nie kontynuowanie wątku z poprzedniego numeru, ale jako że komiks czyta się strasznie szybko, plus wyzeruje się z minusem. I tak zostają 4 pajączki.

Ocena:

Autor: Roach a/k/a eRo