Numer: Ultimate Spider-Man #15
Tytuł: Confrontations
Wydawnictwo: Marvel Comics 2002
Data wydania: Styczeń 2002
Scenariusz: Brian Michael Bendis
Rysunki: Mark Bagley
Tusz: Art Thibert
Kolory: Transparency Digital
Litery: Dave Sharpe
Okładka: Mark Bagley
Asystent redaktora: Brian Smith
Redaktor: Ralph Macchio
Redaktor naczelny: Joe Quesada
Wydawca: Bill Jemas
Cena: $2.25
Przedruk PL: Ultimate Spider-Man, Tom 2

Streszczenie

Doktor Octopus odwiedza swoje stare mieszkanie i zabija lokatorkę, które zajęła jego miejsce.

W szkole Kong usiłuje wmówić Flashowi i Liz, że Peter to zamaskowany superbohater. Chcąc udowodnić koledze, że to co mówi to bzdura, Thompson namawia Konga, by zaatakował Parkera. Pajęczy zmysł ostrzega Peterem przed kopniakiem z tyłu, ale chłopak postanawia dać się uderzyć, aby ukryć swoją tożsamość. Do akcji wkracza Gwen, grożąc Kongowi nożem, za co zostaje skarcona przez nauczyciela.

Ojciec Gwen, kapitan Stacy, ogląda dom zamordowanej lokatorki. Na jednej ze ścian zauważa dziwne ślady. Przez telefon zostaje poinformowany o szkolnym incydencie z udziałem jego córki. Na zewnątrz detektyw odmawia komentarza pytającemu go o zbrodnię Benowi Urichowi.

Szybując po mieście Spider-Man udaremnia napad i natyka się na Jamesona, z którego żartuje, przyklejając go siecią do ziemi. Wieczorem Ben Urich opowiada Jamesonowi i Robertsonowi o Doktorze Octopusie, wypadku w laboratorium Oscorpu i masakrze w rządowym szpitalu. Jonah zleca Urichowi zbadanie sprawy Otto Octaviusa, co słyszy podsłuchujący pod drzwiami Peter. Tymczasem Dr Octopus włamuje się do pewnego wieżowca.

Recenzja

W tym numerze dzieje się dużo, co niekoniecznie wychodzi mu na dobre. Gwen wydaje się być bad girl nie tylko z wyglądu, a więc może być naprawdę ciekawie. Jej ojciec wydaje się być trochę za młody, jak na ojca piętnastolatki (chociaż z drugiej strony w dzisiejszych czasach make-up, liftingi i magiczne zabiegi w gabinetach odnowy biologicznej działają cuda), a Octavius… niczym się nie wydaje, po prostu jest świetny, i już! Niestety przez nadmiar wydarzeń czytelnik po lekturze może czuć się trochę zdezorientowany, a sama postać Otto Octaviusa nie rekompensuje tego w stopniu wystarczającym.

Ocena:

Autor: Dengar (streszczenie), Roach (recenzja)