Numer: Spider-Man: Life Story #2
Tytuł: Chapter Two: Our Fathers’ Way
Wydawnictwo: Marvel Comics 2019
Data wydania: Czerwiec 2019
Scenariusz: Chip Zdarsky
Rysunki: Mark Bagley
Tusz: Drew Hennessy
Kolory: Frank D’Armata
Litery: Travis Lanham
Okładka: Chip Zdarsky
Asystent redaktora: Shannon Andrews
Pomocnik redaktora: Alanna Smith
Redaktor: Tom Brevoort
Redaktor naczelny: C. B. Cebulski
Naczelny dyrektor kreatywny: Joe Quesada
Wydawca: Dan Buckley
Producent wykonawczy: Alan Fine
Cena: $4.99
Przedruk PL: Spider-Man: Historia Życia

Streszczenie

Rok 1977. Peter Parker stoi nad grobem Flasha Thompsona, który zginął w czasie wojny w Wietnamie. Konflikt ciągle trwa. Dołącza do niego jego żona – Gwen Stacy, pocieszając go i prosząc, aby nie obwiniał się za śmierć Flasha i za to, że nie odwiódł go od wyjazdu na front.

Później. Future Foundation. Peter dyskutuje ze swoim pracodawcą, Reedem Richardsem, na temat trwającej wojny. Reed uważa, że Kapitan Ameryka, który działa na własną rękę, ratując ludzi po obu stronach barykady, jest jedyną racjonalną osobą w tej walce w przeciwieństwie do Iron Mana, który wraz z Giant Manem biorą udział w wydarzeniach z frontu, przeciągając cały konflikt.

Parker nie jest pewien, które podejście jest prawidłowe. Chciałby, aby wojna się zakończyła, z drugiej strony czuje, że superbohaterowie powinni być brać udział w walkach, ratować jak najwięcej ludzi i pomóc wygrać wojnę. Ich dyskusję przerywa… Otto Octavius, również pracujący z Richardsem. Okazuje się, że po przeżytym zawale Otto porzucił ścieżkę przestępcy i poślubił May Parker.

Harry Osborn odbywa rozmowę z przebywającym w więzieniu Normanem, który wyjawił mu swoją tożsamość Green Goblina. Próbuje on przekonać syna do kontynuowania jego dziedzictwa, prosząc go, by zajął się tajemniczym projektem o nazwie Gemini, który ponoć „wymknął się spod kontroli”. Ma też mu do przekazania jeszcze jeden sekret.

Siedziba firmy Scipro-Genesis. Peter odwiedza w pracy Gwen Stacy, która jest pracowniczką Milesa Warrena. Zajmują się hodowaniem kończyn zastępczych. Były nauczyciel Petera zapewnia, że gdyby praca u Richardsa nie wypaliła, ten może zgłosić się do niego.

Peter udaje się na otwarcie klubu nocnego prowadzonego przez Mary Jane Watson, zaręczoną z Harrym. Gdy dociera na miejsce, młodszy Osborn śpi na jednej z kanap po spożyciu za dużej ilości alkoholu. W międzyczasie wybucha sprzeczka między Peterem a MJ, która ma do niego pretensje, że widzi problemy u siebie i innych, ale rzadko podejmuje działania. Obwinia go za śmierć Flasha Thompsona, ponadto zdradza, że od zawsze wiedziała, że Parker jest Spider-Manem. Zarzuca mu, że pozostanie w Nowym Jorku i działalność bohatera tu było błędem, kiedy mógł ruszyć na front, co może zapobiegłoby śmierci Flasha.

Następnego dnia przybity kłótnią Peter odchodzi z pracy u Richardsa z powodu konfliktu w poglądach, uważając, że Reed wraz ze swoimi wynalazkami mógłby zmienić świat i wygrać wojnę. Ten zaś utrzymuje, że byłoby to nieodpowiedzialne, nie uważa się za lepszego od innych, żaden superbohater nie powinien.

Dom Harry’ego i MJ. Watson opowiada o swojej kłótni z Peterem. Po chwili Osborn wykonuje telefon do ojca i zgadza się na jego prośbę. Jako Black Goblin atakuje laboratorium Warrena, wypominając mu, że nie wywiązuje się z umowy. W odpowiedniej chwili pojawia się Spider-Man. Po wysadzeniu ściany w laboratorium oczom wszystkich ukazują się trzy klony – Normana, Petera… i Gwen. Osborn potrzebował klona, aby ten został obarczony jego przestępstwami. Klon Petera miał służyć za jego właściwego dziedzica, co rozwściecza Harry’ego. Przerażona obsesją Warrena na jej punkcie Gwen ucieka. Peterowi udaje się przemówić Harry’emu do rozumu, ten postanawia wysadzić pomieszczenie.

Za namową żony Spider-Man rusza klonom na ratunek. Sobowtóry Stacy i Osborna nie przeżyły, udaje mu się uratować swojego „brata”. Zdruzgotany Warren tłumaczy, że… żona Petera jest klonem, a przed momentem zginęła prawdziwa Gwen, którą „przechowywał” do czasu, aż będą mogli być razem. Załamany Peter wraca do ruin laboratorium i wynosi swoją martwą, prawdziwą miłość w ramionach.

Rok 1978. Klon Petera oraz klon Gwen rozmawiają z MJ, dziękując za wszelką pomoc. Zaczną nowe życie w innym miejscu jako Ben i Helen Parkerowie. W mieszkaniu Petera, Mary Jane zapewnia go, że nic im nie będzie. Okazuje się, że Harry zniknął, zostawiając jej fortunę. Załamany Peter został z niczym, jednak Mary Jane, przytulając go, zapewnia, że to nieprawda…

Recenzja

Przyznam się od razu. Clone Sagę z lat 70. uwielbiam, a ta z lat 90. to moje guilty pleasure. Jestem wielkim fanem całego konceptu, a także towarzyszących mu zagmatwanych wątków, zwrotów akcji i niesamowitej częstotliwości, z jaką status quo było obracane o 180 stopni (a potem o 360, wracając niejako do poprzedniego stanu). Nigdy bym się nie spodziewał, że historia, którą czytałem wielokrotnie tyle razy bądź widziałem jej wariacje w tylu innych seriach (Ultimate Spider-Man) lub mediach (Spider-Man: The Animated Series), zostanie jeszcze opowiedziana w sposób, który mnie zaskoczy, a jednak się udało.

Sama koncepcja zmiany przebiegu wojny wietnamskiej, która skończyła się oficjalnie w 1975 roku, jest ciekawym pomysłem. W tym świecie wojna dalej trwa, a superbohaterowie są jej częścią. Cieszę się, że Chip Zdarsky dużo więcej miejsca poświęca tu na dylematy z tym związane. Tak jak sam Peter, zadajemy sobie pytania, czy bohaterowie powinni ingerować? Na pewno zwiększają szanse na „zwycięstwo” w wojnie, która z punktu widzenia moralności od dawna jest przegrana. Z drugiej strony, bez ich udziału, jak wiemy z naszej rzeczywistej historii, wojna dobiegłaby końca wcześniej.

W tym komiksie Peter nie jest znanym nam dowcipkującym Spider-Manem, przytłaczają go bardzo słuszne dylematy. Czy popełnił błąd, podążając za radą Kapitana Ameryki i zostając w USA? Może gdyby postąpił inaczej, jego przyjaciel, Flash Thompson, dalej by żył?

Sam wątek klonowania niesamowicie mnie zaskoczył. Moment, w którym dowiadujemy się, że kobieta, którą poślubił Peter, to klon, a jego Gwen była „zamrożona” przez Warrena, wywołał u mnie autentyczny opad szczęki i komentarz „to chore”. I o to właśnie chodzi, bo Miles Warren jest i zawsze był chorym człowiekiem. Spodziewałem się po prostu kolejnej wariacji na temat śmierci ukochanej Spider-Mana (w pewnym sensie ją dostałem), ale na pewno nie takiego rozwiązania. Jestem też przekonany, że do wątku Helen i Bena autor jeszcze wróci. Ostatnie kadry to najprawdopodobniej początek związku Petera i Mary Jane.

Styl Marka Bagleya nie robi na mnie takiego wrażenia, jak jego prace z lat 90. Jest lepszy niż w Ultimate Spider-Man, tamtego okresu w jego pracach najzwyczajniej nie lubię, ale nie mogę nazwać go niczym więcej niż solidnym. Rozumiem jednak w pełni wybór tego rysownika, mało kto narysował tyle Spider-Mana co on, więc do takiej serii nadaje się świetnie. Nie jestem fanem opancerzonego stroju Człowieka-Pająka, jaki tu widzimy, wydaje mi się przekombinowany.

Chip Zdarsky w świetnej formie, znakomita nowa wersja jednej z moich ulubionych historii, dodatkowo znakomicie wpleciona w realia alternatywnego przebiegu wojny w Wietnamie. Dałbym max, ale mam wrażenie, że scenarzystę stać na więcej, więc wstrzymam się jeszcze.

Ocena:

Autor: Daniello