RECENZJA

W niedawno zakończonym story arcu Jody Houser po raz kolejny pokazuje nam rodzinę Parkerów po 8 latach od wydarzeń znanych z pierwszych numerów Renew Your Vows. Annie Parker chodzi już do szkoły średniej, będąc jednocześnie superbohaterką. Jej rodzice także wiodą na pozór spokojne życie. Kiedy w mieście zaczyna działać gang młodocianych ”herosów” obdarzonych nadnaturalnymi mocami, interwencja wydaje się konieczna. Jest ona uzasadniona, tym bardziej że jednym z członków gangu okazuje się nie kto inny, jak właśnie mała Annie. Szybko dowiadujemy się jednak, że jest ona całkiem rozsądną nastolatką, która trzyma wszystko w ryzach. Historia na ogół wypada poprawnie, z drobnymi elementami, które potrafią zdenerwować czytelnika i całkowicie zmienić jej odbiór.

Postać Annie Parker w tej opowieści jest kluczowa – to na niej skupia się scenarzystka i bez wątpienia zarówno Peter, jak i Mary Jane stanowią tylko tło do opowiedzenia jej historii. To jest rzecz, która najbardziej rzuca się w oczy przy czytaniu tego komiksu. Widać to zresztą było także w pierwszej historii, którą scenarzystka pisała w ramach tej serii. Fabuła zaczyna bardzo odchodzić od samego Spider-Mana i zaczyna on być kimś w rodzaju zwykłego rodzica. Skupienie się na postaci Annie jestem zmuszony ocenić negatywnie. Historia o rodzinie Spider-Mana powinna być historią o rodzinie Spider-Mana. Spłycanie jej jedynie do samej Annie, której rodzice odgrywają rolę właśnie jedynie rodziców, mija się z tym, co było nam przedstawiane od roku 2016, a także poprzedniej historii w ramach Secret Wars. Jako czytelnik jestem do tego nieprzyzwyczajony. Co więcej, nie wiem, czy się do tego przyzwyczaję i czy będę w ogóle zainteresowany czytaniem tego typu historii. Siłą Renew Your Vows był właśnie świetnie pokazany rys rodziny superbohaterów, razem z ich różnymi charakterami i oczywiście dawką humoru. W ramach porównania przeczytałem jeszcze raz pierwsze zeszyty omawianej serii i wyszły one o wiele lepiej. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że następne historie będą wracały do tego, co było u ich źródła.

W odbiorze historii nie pomagają także rysunki. Oczywiście jest to kwestia subiektywna, jednak te kojarzą mi się wyjątkowo z historiami kierowanymi do młodszej części czytelników. Narracja wydaje się także skręcać w tym kierunku, a przecież – ponownie – nie tak było na początku. Kreska sama w sobie nie jest też specjalnie porywająca. Kolory wydają się także amatorskie, co budzi we mnie dodatkowo wrażenie, jakbym czytał coś w rodzaju fan fiction, które to fan fiction nie jest zbyt udanym eksperymentem.

Co do samej historii, jest ona raczej spójna i w dobry sposób łączy się z całością. Podoba mi się fakt, że Peter Parker uczy w szkole Annie. Naprawdę fajnie został nakreślony konflikt pomiędzy rodzicem i dzieckiem. Reakcja Annie na ojca w szkole także wydaje się bardzo wiarygodna. Wszelkie próby uniknięcia go na szkolnych korytarzach i bardzo dyskretne rozmowy wypadają doskonale. Żywe zainteresowanie Petera swoją córką? Prawdziwy ojciec!

Kwestie kontaktu z rówieśnikami posiadającymi supermoce także wydają mi się całkiem trafnie naszkicowane. Annie, widząc, że jej nowi znajomi dopiero co nabyli niecodzienne umiejętności, postanawia ”wychowywać ich” na superbohaterów. Stanowi to dowód, że Mary Jane i Peter wykonali dobrą robotę podczas jej wychowywania (chociaż w świetle wydarzeń z poprzednich komiksów wydaje się wręcz nieprawdopodobne), co sami przyznają – miły akcent. Szczególnie ciekawa jest reakcja Annie, kiedy dowiaduje się o planach nowo poznanej koleżanki wobec Normiego Osborna. Znając jego historię i wiedząc, że nie jest już demonicznym dzieciakiem, chce go ochronić. Nie może przy tym jednak zdradzić swojej drugiej tajnej tożsamości. Konflikt zakończono w rozsądny sposób. Można powiedzieć, że bardzo adekwatny do wieku nastolatków. Późniejsza scena, w której Normie rozmawia ze swoim pracownikiem (przynajmniej w jego pojęciu), także jest bardzo przyjemna dla czytelnika, który zna jego losy. Pokazuje to, że cała praca, którą włożyła w niego Spider-Rodzina, nie poszła na marne i jest on rozsądnym i przede wszystkim dobrym, młodym chłopakiem. Fakt, że w historii pojawia się wątek miłosny, jest też dosyć naturalny – dobrze, że się tutaj znajduje. Co ciekawe, autorka właściwie wprowadziła go do swojej koncepcji – jest on zupełnie poboczny, adekwatny do tego, jakie miejsce zajmuje w historii.

Podsumowując, historia Fast Times at Midtown High jest spójna i ma kilka mocnych momentów. Postacie są wiarygodnymi nastolatkami. Wykazują wszelkie cechy im właściwe, reagują tak, jak powinni. Jeżeli ktoś ma wybuchowy charakter, młody wiek tylko to podkreśla. Jeżeli ktoś jest wychowywany w taki sposób, żeby był odpowiedzialny za swoje działania, widać to we wszystkich jego wyborach. Dodatkowo sama fabuła wydaje się po prostu spójna. Jednakże wszystkie te wnioski wyciągam dopiero, przypominając sobie to, co wcześniej przeczytałem. W trakcie lektury żadne ekstremalne emocje mną nie targały. Komiks wywołał u mnie mocne ”MEH”. Wkurzająca była zmiana narracji i w mojej opinii tragiczne rysunki. W efekcie historii nie będę dobrze wspominał i nie będę chciał do niej wracać. Mam nadzieję przy tym, że autorka zmieni kurs i wróci do tego, co najlepsze było w Renew Your Vows.

Ocena:

Autor: Crzszman

BIBLIOGRAFIA

• The Amazing Spider-Man: Renew Your Vows #16
• The Amazing Spider-Man: Renew Your Vows #17
• The Amazing Spider-Man: Renew Your Vows #18