Serial: The Spectacular Spider-Man Animated Series
Sezon: 2
Odcinek: 04
Tytuł: Shear Strength
Produkcja: Culver Entertainment
Data emisji USA: 6 lipiec 2009
Data emisji PL: Brak
Czas trwania: 22 minuty
Stacja TV: The CW (pasmo – Kids’ WB)
Scenariusz: Randy Jandt
Główny producent: Greg Weisman
Redaktor serialu: Greg Weisman
Producent: Victor Cook
Reżyseria: Jennifer Coyle

Streszczenie

Electro i Vulture zostają przedstawieni Master Plannerowi, którym okazuje się być Doktor Octopus. Otto mówi, że dzięki odegraniu sceny porwania, Spider-Man szuka Master Plannera, a nie Octaviusa. OsCorp. Peter Parker spotyka się z Normanem Osbornem, który ma być jego mentorem. Osborn wynajął Morrisa Bencha, który jest ekspertem od materiałów wybuchowych, aby wyburzył budynek. Nagle zegar przy ładunkach wybuchowych zostaje automatycznie aktywowany. Na szczęście pojawia się Spider-Man i ratuje wszystkich przed eksplozją. Okazuje się, że za przedwczesną detonacją stoją Octopus i Vulture, który chciał się zemścić na Osbornie. Tymczasem Otto, który ma teraz dostęp do praktycznie każdego komputera w mieście, planuje przejęcie władzy nad światem.

Mary Jane próbuje zeswatać Petera i Gwen, ale kiedy Peter podchodzi zapłacić do kasy cały sprzęt elektroniczny zaczyna wariować w kawiarni. Wszyscy zostają zmuszeni do opuszczenia lokalu, a kiedy policjanci zostają przekierowani na inne terytorium Gwen zostaje ogłuszona przez Electro i porwana przez Vulture’a. Dostrzega to Peter, po czym zauważa Electro wsiadającego do furgonetki z Tinkererem. Peter już w przebraniu Spider-Mana próbuje ich śledzić po cichu, ale Octopus przez interkom informuje ich o pościgu za nimi. Spider-Manowi udaje się zatrzymać furgonetkę, ale Electro daje radę zbiec. Spidey straszy Tinkerera i w końcu udaje mu się uzyskać od niego informację o siedzibie Master Plannera. Tymczasem Vulture wprowadza Gwen do klatki w kryjówce Ocka i zabiera jej telefon. Octopus wykorzystuje go i dzwoni do jej ojca, kapitana George’a Stacy’ego. Oczekuje od niego, że ukradnie on tajne kody znajdujące się w Urzędzie Ochrony Państwa. Ich posiadacz będzie miał dostęp do praktycznie wszystkich komputerów na świecie.

Spider-Man przedostaje się do podwodnej kryjówki Master Plannera. Dowiaduje się o tym Octopus i wysyła Electro, aby przywitał ścianołaza. W międzyczasie Octopus steruje Stacym tak, aby ten obszedł ochronę budynku, w którym znajdują się kody. Pomaga im w tym Vulture, który zwraca na siebie uwagę agentów FBI. Spidey próbuje uwolnić Gwen, ale wtedy ujawnia się Electro i po jego uderzeniu prądem dziewczyna traci przytomność. Walcząc z Electro, Spidey odkrywa, że Master Plannerowi zależy na całym sprzęcie komputerowym, który zgromadził. Tymczasem Electro rozwala sufit nad sobą i jego części przygniatają go.

George Stacy chce najpierw porozmawiać z córką, zanim prześle kody dla Master Plannera. Octopus, nie mając wyjścia, godzi się na to, ale żeby dotrzeć do Gwen musi najpierw pokonać Spider-Mana. W trakcie walki zostaje zniszczony główny serwer, z którego były przesyłane dane do chipu znajdującego się na karku Octopusa. Wiedząc, że przegrał, Otto uruchamia proces autodestrukcji podwodnej bazy, po czym się ewakuuje. Spidey, próbując uratować Gwen, zostaje przygnieciony przez bardzo ciężki sprzęt. Początkowo chce się poddać, ale wtedy przypomina sobie, że los Gwen zależy od niego i udaje mu się wydostać spod ciężaru. Następnie wraz Gwen i nieprzytomnym Electro za pomocą kapsuły ratunkowej ewakuuje się na powierzchnię planety. Tymczasem Vulture otrzymuje przez interkom rozkaz, by zaprzestał realizacji swojej misji. Gwen dzwoni do ojca z wiadomością, że uratował ją Spider-Man. Wiedząc, że córce nic już nie grozi, Stacy niszczy chip zawierający nagrane kody.

Pozostaje minuta do północy i nowego roku. Peter, zachęcany przez ciocię May, próbuje dodzwonić się do Gwen, ale jej ojciec nie chce podać jej do telefonu. Tymczasem do Petera przychodzi Liz, która twierdzi, że chce z nim być. Po tym wyznaniu dziewczyna całuje go.

Recenzja

Najnowszy epizod serialu kończy 4-częściową historię z udziałem tajemniczego Master Plannera. Wreszcie dostajemy odpowiedzi na to kim jest tajemniczy Master Planner i na czym polegał jego wielki plan. Wielkich niespodzianek nie ma, ale i tak jest to bardzo dobra adaptacja niezwykle ważnej historii w życiu Petera Parkera (The Amazing Spider-Man #31–#33).

Już na samym początku wyjawiona zostaje tożsamość Master Plannera – to tak naprawdę Doctor Octopus, który próbował zmylić Spider-Mana. Można mieć wątpliwości, choćby co do tego w jaki sposób kontaktował się wcześniej z Tinkererem, ale najważniejsze jest to, że Doc Ock przedstawiony został jako zły, genialny naukowiec, który chce przejąć władzę nad światem. Każdy miłośnik komiksów w starym stylu czy filmów o Jamesie Bondzie z pewnością nie będzie zawiedziony. Sam plan przejęcia władzy nad światem nie wyróżniał się niczym oryginalnym. Ock porywa Gwen Stacy i szantażuje jej ojca, który ma wykraść dla niego tajne kody. Z podobną sytuacją można się spotkać, choćby oglądając pierwszy sezon serialu 24 godziny.

Jak większość z fanów zapewne pamięta, w komiksowej historii z Master Plannerem, Spider-Man walczył o życie chorej cioci May. W Shear Strength porwana zostaje Gwen Stacy i to według mnie powoduje trochę mniejszy ładunek emocjonalny niż w pierwowzorze. Faktem jest, że Peterowi bardzo zależy na Gwen, ale wydaje mi się, że w momencie gdy chodzi o życie May Parker jego walka z Octopusem miałaby jeszcze bardziej personalne podłoże. Z drugiej strony taka, a nie inna fabuła wymagała porwania Gwen i wszystko wyszło bardzo sprawnie.

Pozostając przy uprowadzeniu Gwen należy wspomnieć o fantastycznej scenie podnoszenia ciężaru przerysowanej wprost z komiksu (The Amazing Spider-Man #33). Spider-Man znajduje się w sytuacji nie do pozazdroszczenia, ale widząc Gwen nie poddaje się. Muzyka, kolorystyka oraz umiejętności Josha Keatona sprawiają, że ta scena prezentuje się naprawdę rewelacyjnie i pozostanie zapamiętana przez kolejne pokolenie.

Co jeszcze podobało mi się w tym odcinku? Z pewnością interakcja między Octopusem, a Vulturem. Jak pamiętamy na samym początku serialu ta dwójka nie była zbyt dużymi przyjaciółmi, ale wszystko wskazuje na to, że teraz odnajdują ze sobą wspólny język. Inaczej ma się sytuacja z Electro, który ciągle daje się wykorzystywać Octopusowi. To dobrze, że relacje pomiędzy poszczególnymi łotrami nie są zbyt prostolinijne, ale trochę bardziej skomplikowane od schematu „ja chcę pokonać Spider-Mana i ty też, więc połączmy siły”. Tutaj każdy ma swoje własne cele i własne motywacje.

Mógłbym ponarzekać na kilka spraw, m.in. na to, że życie towarzyskie Parkera zostało potraktowane po raz kolejny po macoszemu, ale wynagradza to ostatnia scena, gdy dochodzi do pocałunku z Liz. Daje to nadzieje na to, że w kolejnych odcinkach życie Petera jeszcze bardziej się pokręci i walka ze złoczyńcami może być jego najmniejszym problemem.

Miało być 5,5 pajączka, ale w końcu zobaczyliśmy scenę, podczas której Norman Osborn i Peter spotykają się ze sobą. Jest klimat i są emocje, więc 6 pajączków wydaje się być odpowiednią oceną.

P.S. by Dawidos: Ze swojej strony dodam, że autorzy serialu mają też znakomity gust muzyczny w doborze utworów granych na zakończenie odcinka. W tym epizodzie słyszymy Auld Lang Syne napisaną przez szkockiego poetę (Robert Burns) tradycyjną piosenkę ludową, śpiewaną z okazji rozpoczęcia Nowego Roku i wykorzystaną w wielu znakomitych filmach, jak chociażby w Waterloo Bridge, gdzie jest znana pod nazwą The Farewell Waltz.

Ocena:

Autor: Rządło